^{algemeen – week 1 – week 2 – week 3 – logboek verkenners – fanmail – foto’s – filmpjes – quiz – padvindsters}

We waren van 1 t/m 9 augustus 2014 op het internationale kamp Chamboree 2014

Vrijdag 1 augustus: op naar Chamboree!
Om vijf uur zitten we weer in de bus richting het kamp. De leiding krijgt meteen een “brainwave”: het regent net zo hard als vier jaar geleden… Gigantische buien overspoelen alles.

Om zes uur zijn we bij het kampterrein, maar de bus mag er niet op. De nieuwe “kampcoördinatoren” (Jules, Lex en Maarten zijn deze week verantwoordelijk, zij volgen Erwin, Tijmen en Mark op) gaan de bus uit om het nodige te regelen.
Ze maken kennis met de subkampleider en regelen dat het busje in elk geval wél het terrein op mag. De chauffeurs kunnen er snel een tentje bij opzetten. De bagage mag in de subkampleiderstent. Het is wel een beetje chaotisch, want omdat het ’s morgens mooi weer was (korte broeken, sandalen) moet iedereen nu jassen en schoenen tevoorschijn halen. Tussen de buien door (eigenlijk: als het ietsje minder hard regent) zetten we de tenten op zodat het basiskamp in elk geval staat. Een deel van de leiding kookt centraal de reservemaaltijd (gelukkig hebben we altijd zo’n reservemaaltijd bij ons), de rest helpt met de tenten.

We zijn ontzettend tevreden: onze organisatie is perfect: leiding weet wat ze moeten doen, jongens werken uitstekend mee. Binnen een uur is al het nodige gedaan en kunnen we in de grote tent eten. Iedereen vindt het hartstikke lekker.
Als het een beetje droger is lopen we nog een rondje over het terrein maar omdat het kamp morgen pas begint is er nog niet veel te doen.
Om half elf dus ereraad (en de laatste discussie over de 20-minuten-straf-bij-de-tesco) en dan naar bed.

__________

Zaterdag 2 augustus: het is een beetje nat
We wilden tot half tien uitslapen. Het kamp is immers nog niet geopend en het is toch slecht weer. Helaas… we staan naast de bevers die hier al twee dagen zijn en die al heel vroeg harde muziek aan hebben staan… Toch heeft iedereen redelijk geslapen.

Omdat het regenachtig is, ontbijten we binnen. De weersomstandigheden zijn zeer wisselend, variërend van “het gaat wel”, “af en toe een zonnetje” tot “enorme plens- en onweersbuien”.

We proberen zo snel mogelijk de eetdaken op te zetten. We hebben tafels en banken van de organisatie gekregen, dus als die eetdaken eenmaal staan, kunnen de jongens in elk geval droog zitten.
Ondertussen heeft de leiding heel veel gedaan. Alles is nu enigszins opgeruimd, de fourage is uitgezocht, boodschappenlijsten zijn opgesteld. Fourage is de inkopen gaan doen en gaat ook proberen hout erbij te krijgen. We hebben wel iets gekregen, maar lang niet genoeg. Ook proberen ze vlonders te regelen, zodat het terrein hopelijk ietsje minder modderig wordt dan je kunt verwachten.
Het kampterrein is al aardig versierd, de poffertjeskar is in elkaar gezet en zelfs al gebruikt. Al met al ziet het er eigenlijk al behoorlijk gezellig uit.
We hebben een goede plek op het terrein, langs de weg en redelijk dichtbij de wc’s. We vallen al aardig op met onze klompen 😉

De jongens hebben al wat rondgelopen en behoorlijk wat leuke contacten opgedaan. De eerste swops zijn al een feit. Ze lopen al veel op hun klompen (lekker in dit weer!) en dat heeft effect: iedereen spreekt hen aan. Ze vinden het ook leuk om met de bakfiets te rijden.
Speciale mededeling van alle jongens aan het thuisfront: “er zijn allemaal leuke Ierse meisjes”, en ook: “er zijn hier meer chicks dan verwacht” (wat de leiding de opmerking doet maken dat de hormonen opspelen en dat de jongens meer aandacht hebben voor de meisjes dan voor het eten…).
Er is een groep uit Kenia met een leider die Nederlands spreekt en een aantal subkampleiders kent Peter nog van de vorige keer dat we in Chamboree waren (nu is het nog de vraag of Peter hén ook nog kent ;-)).

Gisteravond is door de organisatie aangeboden om de jongens vandaag gratis de hele dag naar Manchester te rijden, waar ze dan zes uur moeten doorbrengen. Hoewel de jongens het in eerste instantie jammer vonden dat ze het aanbod niet aangenomen hebben, is iedereen er nu wel blij mee. Want wat moet je zes uur lang in een onbekende stad doen (zonder aangeboden programma), terwijl je nu je kampje al goed hebt kunnen inrichten.
Iedereen heeft ondertussen een keycord met daaraan al zijn persoonlijke gegevens (niet alleen naam en foto maar ook leeftijd en relevante medische gegevens). Dit is nodig voor deelname aan het programma. De programma’s zijn strikt gescheiden: t/m 13 jaar krijgt een ander programma dan 14 jaar en ouder (het laatste is dus meer uitdagend).

Tijdens het telefoongesprek dondert en bliksemt het alweer voortdurend. De jongens komen schreeuwend en enthousiast de tent in om te eten. We zijn benieuwd of het avondprogramma (de opening) met dit weer door kan gaan.
Het eten is lekker. Wraps met allerlei soorten vulling. En zowaar… tegen zeven uur wordt het droog en gaat de zon schijnen.

Om acht uur is de opening. Iedereen was gevraagd om in het blauw te komen (kleur van het subkamp) maar omdat we dat bericht pas een paar dagen voor vertrek kregen… is onze oranje polo ook prima. We lopen eerst naar het centrale subkampterrein. Daar is een korte opening en een voorstelrondje van de subkampleiding. Daarna lopen we met het hele subkamp naar het centrale hoofdterrein. Zoals elk jaar zijn de Engelsen daarbij rustig en gedisciplineerd, wij luidruchtig. Met twee grote vlaggen, ons grote bord, onze klompen en vooral onze stem (zingen!) trekken we behoorlijk wat aandacht, maar iedereen lijkt het leuk te vinden. Ondertussen plakken we naar hartelust overal onze stickers op. Het is niet helemaal duidelijk of de “slachtoffers” dat ook zo leuk vinden.

Het centrale terrein lijkt nog het meest op een festivalterrein. Met een enorm podium en ledschermen aan alle kanten die heel goed te zien zijn. Daarop worden eerst beelden van de kampopbouw getoond, later ook gewoon de live beelden van de opening, zodat iedereen kan zien wat er gebeurt. Er zijn dus 5000 mensen, maar dat valt eigenlijk niet op omdat je er midden tussen staat. Vergeleken met vier jaar geleden is het echt een enorm grote opening. Vooral de regie is perfect. Echt “mooi” is het niet, het geluid is slecht en de thema-opening (vergelijkbaar met die van de RSW) is behalve niet te verstaan ook een beetje flauw. Gelukkig zijn er geen lange toespraken. Kampleider Graham Philips houdt een heel kort praatje, daarna rennen vertegenwoordigers van alle landen (voor ons: Stijn tB en Paola) met de vlag door het publiek heen naar het podium.
We bedenken hoe we iets kunnen regelen waardoor je beter kunt zien om hoeveel mensen het gaat. Uiteindelijk rent Erwin het podium op en maakt er een foto van het publiek en van zichzelf. (NB: als je je bij het filmpje van vandaag afvraagt wat die enorm verwarrende bewogen beelden voorstellen… dat is dus onderdeel van de actie van Erwin; nu is het duidelijk ;-))
Op zich hebben we er best plezier gehad. Na afloop is er een kort vuurwerk en daarna speelt een band. Maar daar vindt niemand wat aan. Soort “Backstreet Boys” met muziek die al lang “uit”is, kinderachtig en nogal gedateerd. Maar dat is niet erg: het is ook leuk om over het terrein rond te gaan lopen. Er bleven toch nog zo’n duizend man kijken, maar wij waaieren uit over het terrein. Sommigen komen ook gewoon gezellig thee drinken in hun eigen patrouille. Stijn B, Silvan en Mats hebben er de hele avond gezellig met een aantal meisjes zitten kletsen. De leiding zorgt er altijd voor dat er minimaal twee mensen op het kamp aanwezig zijn.
Omdat het dan toch weer laat is… lezen we geen verhaal meer voor. Om elf uur gaat iedereen naar bed.

__________

Zondag 3 augustus: de eerste activiteiten en veel bezoek
De bevers zijn vertrokken… we kunnen dus uitslapen tot half negen. Na het ontbijt beginnen de activiteiten, zoals al eerder aangegeven onderverdeeld in “veertienplus” en “veertienmin”.
Er zijn duidelijke afspraken gemaakt over het meedoen: de leiding brengt de jongens er naar toe en blijft er 30-45 minuten bij. Daarna gaan ze terug om dingen te regelen. De activiteiten duren 2,5 uur, iedereen is verplicht er in elk geval twee uur te blijven. Als je er dan genoeg van hebt mag je weg (of: als je echt alles hebt gedaan… dan mag het natuurlijk ook). Hoewel de leiding hen niet controleert, lijkt het er op dat iedereen zich hier behoorlijk goed aan houdt. Heel fijn dat de jongens zo bereidwillig zijn!

Vandaag gaat veertienplus naar “experience”. Daar kun je aan allemaal leuke experimenten meedoen. Ze vinden het “wel aardig”, maar de meeste dingen hebben ze ook al op school gehad en zijn soms wat kinderachtig. Leuk is in elk geval het maken van een soort slijm en het maken van een smoothie op een elektrische fiets.

Veertienmin gaat naar “blast”, wat eigenlijk neer komt op “verschillende schietvormen” (aldus de onderwijzer die het me vertelde). Het is erg leuk, er is bijvoorbeeld een kleiduivenmachine (tot zijn grote verbazing was Matthijs hierin heel erg goed, hij had de meeste punten!). Ook kun je lasergamen (een leuk parcours met opblaaskanonnen), katapult schieten en boogschieten.

Om een uur of twaalf is het afgelopen en komt iedereen lunchen (hamburgers).
’s Middags gaat veertienmin naar de Global Zone, een soort “ontwikkelingswerk”. Traditiegetrouw vindt onze groep daar niet veel aan. Maar er zijn deze keer toch best leuke dingen. Zo kunnen ze een boekenlegger maken met hun naam in het Russisch, een wedstrijd fietsen op hometrainers, een envelop maken met Chinese gelukswensen.

Veertienplus gaat naar Creatief, ook al zo’n onderdeel dat traditiegetrouw niet gewaardeerd wordt. Zeker niet door 14plussers. Maar… het is er erg leuk en eigentijds. Natuurlijk kun je er loomen, maar je kunt ook brede armbandjes maken met reddingstouw (“als je het uitrafelt heb je een reddingslijn”???). Je kunt op allerlei manieren hout branden (op schijfjes, op je klompje (Pepijn) of zelfs op je vinger (Jonathan; brandblaar maar heeft inmiddels nergens last meer van). Er ligt een grote plaat van 3 bij 2 meter die het kampterrein voorstelt. Met gekleurde klei mag iedereen daar z’n kampterreintje op bouwen. En je kunt solderen. Tot ieders verbazing hebben ze daar met een aantal mensen ontzettend gezellig zitten loomen. Rutger is de deskundige (heeft het van Eva geleerde) en legt het iedereen uit. Erg gezellig! Andere zeer geslaagde activiteit is T-shirt maken (batikken). Simpele witte T-shirtjes oprollen, ijzerdraad er omheen en in een emmer met verf. Na 40 minuten komen ze er mooi gekleurd weer uit. Dit batikken is zo populair dat sommige jongens proberen de activiteit nog een keer te doen en in elk geval al plannen maken om er thuis een handeltje mee te beginnen.

De leiding bouwt ondertussen het kampterrein af. Het ziet er inmiddels mooi uit: met een molen, de borden, de zwevende vlaggenmast. Zoals in de kampkrant te lezen is hebben we de derde prijs gewonnen voor toegangspoorten.
Bij de poort hangt een bordje waarop staat dat dit de ideale plek is om een selfie te maken met de poort. Een berichtje daarover komt in de kampkrant van woensdag.

Ondertussen heeft fourage de inkopen weer verzorgd. We eten vanavond aardappelen, groente en “kipvingers” (vissticks van kip). Vooral de Panters eten opvallend goed (en veel). De andere patrouilles eten minder, maar… inmiddels zeurt er niemand meer over dingen die hij niet lust!

Bezoek
Het is de dag van de bezoeken. Eerst komen Robert en Erik-Jan (met uren vertraging) aan voor een kort bezoekje.
Dan komt Dave Duckett langs, die in 1994 subkampleider was in het kamp (en Robert en Erik-Jan ook nog kent). Gezellig om hem weer te zien. Hij is nu coordinator vervoer van het kamp (regelt de bussen naar de verschillende activiteiten) en gaat een offerte verzorgen voor vervoer naar de hospitality en het vliegveld.
De coordinator van de homehospitality heeft helaas nog niet veel nieuws te melden. Dat wil zeggen: er is een plan dat absoluut niet slecht is en dat zeker uitgevoerd gaat worden als er niets beters komt, maar de komende dagen gaan we toch nog proberen iets anders te regelen. Zodra alles definitief is volgt vanzelfsprekend bericht.

’s Avonds het het Rock Night vanaf acht uur. De jongens zijn er wel enthousiast over. Het is een disco op het hoofdpodium die begint met rock en later et steeds betere bands. De muziek is wel leuk maar (en nu volgt een vakterm): er zit een saaie “drop” in de disco (voor de leken: een “drop” is het hoogtepunt dat elk discunummer heeft, daarop moet je helemaal los kunnen gaan, maar als die “drop” saai is, dan lukt dat dus niet…).
De leiding zorgt zoals elke avond dat er steeds twee mensen op het kampterrein zijn (in “wisseldienst”), de rest gaat wat kletsen en wat drinken in de pub. Daar wordt gevraagd of ze mee willen doen aan een karaokenummer. Nee dus. Maar uiteindelijk blijkt er een nummer tussen te zitten dat ze kennen, dus dan toch. Maar dat is pas om half elf en om kwart voor elf moet iedereen terug zijn… het lukt ze nét 😉
Op het kamp hangt de vlag nog buiten, dus die wordt onder luidkeels zingen van het Wilhelmus snel binnengehaald. Vervolgens zetten de jongens nog het “Het is een Nacht” in (Guus Meeuwis). Dit vindt de subkampleiding zo leuk dat ze zeggen dat ze morgen terugkomen om het te filmen (wat tot nu toe nog niet is gebeurd; in ons eigen filmpje staat een stukje Wilhelmus dat de leiding zong bij het eerste keer hijsen van de vlag).
Daarna delen ze de uit Nederland meegekomen post uit. Jongens vinden het erg leuk, dus hierbij: nogmaals dank voor het meegeven!

__________

Maandag 4 augustus: de klompendans heeft niet gewonnen
Vandaag moet veertienmin vroeg op, zij gaan de hele dag naar Liverpool. Om zeven uur staat iedereen met slaperige koppen naast te tent. Ze ontbijten, smeren een lunchpakket en gaan dan begeleid door Luc, Erwin en Thal met dubbeldekkers naar Liverpool. Daar zijn vijf activiteiten, iedere groep krijgt er twee toegewezen. Wij krijgen “Braziliaans voetbal” en “kunstwerk maken”. Het voetbal is leuk voor degenen die van voetballen houden. Ze krijgen les in allerlei voetbaltrucjes (bal hooghouden, bal op je rug houden e.d.). Als je niet van voetbal houdt is dat natuurlijk iets minder leuk.

Het kunstwerk wordt in een ander gebouw gemaakt. Er staat een schilderij dat verdeeld is in allemaal kleine vakjes. Die vakjes zijn genummerd (A1, B1, enz.). Iedereen krijgt een vakje toegewezen dat ie op een ander vlak in het groot moet namaken. Het is de bedoeling dat er aan het eind van de week dus een groot schilderij is ontstaan waar iedereen aan heeft meegewerkt. Iedereen vindt het wel leuk om te doen.
Na afloop is er nog tijd om te winkelen.
Ze moeten op een afgesproken tijd bij de bussen zijn, maar er zijn 20 bussen en dus heel veel kinderen… zodat lang niet iedereen op tijd is. De wachttijd wordt prima opgevuld door circusartiesten die buiten bij de bussen geweldig knappen kunstjes doen. Niemand vindt het erg om te wachten…
Terug in de bus zitten ze bovenin en wordt er weer veel gezongen. Uiteindelijk doen de Engelsen net zo hard mee, heel gezellig. Iedereen is van mening dat het een erg leuke dag was.

Veertienplus mag wat langer blijven slapen. Maar… heeft vervolgens geen brood voor het ontbijt omdat er niet op gerekend was dat veertienmin een lunchpakket mee moest nemen. Ingeborg en Peter gaan naar de bakker maar staan al gauw in de file. Ze moeten omrijden, wat erg veel gedoe geeft, daarom ontbijten de jongens maar met yoghurt en cornflakes. Ook lekker. En maar goed ook, want ze zijn pas om half twaalf terug.
De jongens gaan vandaag naar IRIS, het trainingskamp voor superhelden. Er zijn erg leuke actieve activiteiten, zoals zeephellingen, een helling waar je -voorzien van klittenband- tegenop moet springen, een elastiek waaraan je moet proberen te lopen, enorme ballen waar je in kunt lopen. Erg leuk (er staan twee filmpjes van de padvindsters op de filmpjespagina, zij deden hetzelfde).
’s Middags gaan ze naar survival. Net als alle programmaonderdelen is dit ook op een heel groot veld. Op elk veld zijn een stuk of tien activiteiten waar je uit kunt kiezen. Bij survival zijn dat o.a. houthakken, zagen, vuur stoken, koken in aluminiumfolie, koken in de Dutch Oven. De jongens vinden hier niet zoveel aan, want dat doen ze immers in Oosterbeek ook al. Gelukkig zijn er ook nog wat uitdagender activiteiten. Op een plaats wordt uitgelegd hoe je eekhoorns moet slachten. Deze squirrels verdrijven de inheemse eekhoorns en mogen officieel gedood worden. Er werd duidelijk en netjes uitgelegd hoe je ze moet slachten en klaar maken. Vervolgens mocht iedereen een stukje van de gebraden eekhoorn proeven. De jongens vinden het erg interessant (nog niet iedereen heeft het KWWH met de konijnen meegemaakt). Andere uitdaging vormen zes bezemstelen en wat touwen. De opdracht is om er een zo hoog mogelijke toren van te maken. Het record staat op 4,50 meter. Ze zijn er fanatiek mee aan de slag gegaan. Stijn en Silvan maakten al iets heel hoogs, de anderen zijn daar nog overheen gegaan en kwamen op 4,30 meter. Slechts 20 cm van het record vandaan.

Je kan ook nog iets doen met knopen, maar daar vinden ze niet veel aan. Na anderhalf uur mogen ze dus weg 😉 Voetballen op het kamp is dan wel zo leuk.
En wassen. Want iedereen is heel fanatiek bezig zijn eigen kleren te wassen. Dat kan ook prima, want het is lekker weer, het kan allemaal goed drogen. Twee wat jongere verkenners komen Peter verontrust vragen wat ze moeten doen. Want: “We zijn vergeten het uit te spoelen. Als het straks gaat regenen, komen er dan zeepbellen uit?”
We eten weer lekker: broodjes met goede (slagers)hamburgers. Iedere patrouille leeft zich uit in de versiering met tomaten, uitjes, sla en komkommer en een lekkere saus. Het is een vlotte maaltijd die dus ook leuk en lekker was.

’s Avonds is de talentenjacht in het subkamp. Er doen zo’n 15 groepen aan mee (en het duurt dus veel te lang). Er is van alles: solozang, groepszang en wij natuurlijk met de klompendans. Die lijkt een succes, iedereen reageert enthousiast. Als de uitslag bekend wordt gemaakt (de beste drie mogen door naar de finale donderdag op het hoofdpodium) zijn we er dan ook van overtuigd dat we daar bij zitten. Maar helaas… niet dus. Nummer 1 (Egypte, mooie kleding) is de terechte winnaar. Maar over de nummers 2 en 3 is in elk geval bij onze jongens de nodige discussie…

Daarna is het “bands-night”, er treden diverse bands op. De meningen zijn hierover verdeeld, maar dat is niet erg. Sommige jongens vinden het prachtig en blijven dansen. Anderen vinden het een herrie en gaan liever swoppen of kaarten en kletsen met een kopje thee bij de tent. Gelukkig is noch het een noch het ander een probleem.
Om kwart voor elf strijken we de vlag weer met het Wilhelmus. Zonder filmende subkampleider trouwens. Het “Dit was een nacht” klinkt er niet minder om.
Daarna snel naar bed. Ook nu weer zonder verhaal, daar is het eigenlijk steeds veel te laat voor.

 __________

Dinsdag 5 augustus: 24 uur niet slapen?
Dit is een beetje een rare maar wel erg actieve dag.
Veertienplus doet vandaag mee aan de TattonPark dag. Dat is een activiteit die 24 uur duurt. Het begint vanmorgen om negen uur en eindigt woensdagmorgen om negen uur… Zo’n 500 veertienplussers gaan in TattonPark (kwartiertje van het kampterrein vandaan) 24 uur achter elkaar nonstop activiteiten doen. We hebben het tevoren duidelijk met onze veertienplussers overlegd, vanzelfsprekend zijn ze niet verplicht om mee te gaan. Maar iedereen had er zin in (en morgen zijn er geen activiteiten).

Ze zijn met extra kleren (voor eten wordt gezorgd) in bussen vertrokken na met z’n vijfhonderden eerst te hebben afgeteld.
Overdag worden er vooral buitensporten gedaan, kanoen, wateractiviteiten, stormbaan, caving (beetje nep, in een grot op een aanhanger) en karten (ook nep: trapskeltertjes). Niet echte veertienplus-activiteiten maar dit is de mening van de leiding die meegeweest is. De mening van de jongens krijgen we morgen.

’s Avonds is er “silent disco” (iedereen danst op eigen – andere – muziek), “verfdisco” (?), films, computerspelletjes en een relaxruimte (voor als je het toch even niet ziet zitten).
Er moet natuurlijk ook leiding mee, we hebben ons in vijf tweetallen verdeeld die er op toerbeurt naar toe gaan. In het volgende verslag de reacties…
Het is dus maar goed dat er woensdag geen officieel programma is. Veertien min kan de hele dag meedoen aan inloopspelletjes.

Veertienmin mag vandaag langer blijven liggen een gaat ’s morgens naar creatief. Ook nu weer met dezelfde aarzeling die wij altijd bij “creatief” hebben, maar ook nu is iedereen weer heel enthousiast. Er zijn ook buitenspelletjes, o.a. een waarbij je negen levens krijgt. Je moet spelletjes doen tegen anderen waarbij je die levens kunt verliezen. Glas graveren valt ook in de smaak. En de circusvoorstelling is ook leuk.
’s Middags hebben ze “experience”, dat bij hen veel meer in de smaak valt dan bij de ouderen. Dat is ook wel logisch omdat zij die experimenten op school nog niet hebben gehad.
Als ze terug zijn op het kampterrein moeten ze verplicht douchen en schone kleren aan trekken. Er zijn prima douches op het terrein en zeker als je gaat douchen tijdens activiteitentijd (en nu veertienplus er niet is), is er ruimte genoeg.

Daarna gaan we met de hele groep veertienmin pannenkoeken eten. Er staan twee turbobranders klaar met grote pannen erop waarmee Erwin en Peter gaan bakken. Op de tafel allemaal lekkere dingen om er op te doen (ham, kaas, champignons, appel e.d.). Alle jongens kunnen een bestelling doen voor de pannenkoek die ze willen hebben. Iedereen zit er op de grote tonnen gezellig omheen. Op de grote branders gaat het heel snel, iedereen vindt het lekker en eet wel drie of vier pannenkoeken!

Na het eten ontstaat er een probleem. De subkampleiding komt vertellen dat het kampterreintje waar veertienplus 24 uur achter elkaar op verblijft, met onmiddellijke ingang wordt afgesloten. Er waren wat vervelende dingen gebeurd (diefstalletjes, auto’s beschadigd), daarom is besloten dat niemand er meer vandaan mocht of naar toe mocht. Op zich voor de jongens geen probleem, maar… de leiding heeft zichzelf in shifts ingedeeld en moet dus nog een paar keer wisselen. En dat mag nu niet meer. Wat te doen? Na de nodige discussie besluiten ze om iedereen dan maar op te halen. Belangrijke reden: eigenlijk vonden de jongens er overdag weinig aan (activiteiten waren helemaal niet zo stoer als beloofd (“caving” in een papiermachégrot op een vrachtwagen is nu eenmaal een beetje simpel als je eerder die week in een echte mijn bent geweest). En “karten” op simpele skelters kan ook tegenvallen als je daar niet op hebt gerekend. De leiding die er op dat moment is, adviseert daarom: afbreken. Zoals je kunt verwachten: een aantal jongens die er is wordt daar heeeel erg boos over. Want ’s avonds zouden er juist de wél leuke dingen gebeuren…
Dat is dan een kwestie van jammer, ze gaan toch allemaal terug naar het kamp. Daar krijgen ze eerst een lekker broodje worst en gebakken eieren en vervolgens wordt alles goed uitgepraat. Conclusie: een aantal jongens blijft van mening dat zij het anders gedaan hadden als ze leiding geweest waren. Anderen geven aan dat de leiding juist wél goed heeft gehandeld. En zo is het probleem toch weer mooi democratisch de wereld uit geholpen.

Hierna hebben ze de rest van de avond vrij. De leiding gaat (met Mats als vertegenwoordiger van de jongens) naar de subkampstaf om hun onvrede over het programma te uiten. Weliswaar kan de subkampleiding er niets aan doen (zij organiseerden die activiteit niet) maar het is wel goed om het te bespreken. Ze begrepen dat het de jongens was tegengevallen en zowaar… ze waren bereid honderd pond te geven om “iets leuks” mee te gaan doen. En dat is natuurlijk in grote dank aanvaard!
Daarna alleen nog de dagsluiting (in het donker rond de vlag het Wilhelmus zingen, en “het is een nacht”, inmiddels aangevuld met “slaap kindje slaap”.

Nog wat algemene dingen:
Omdat vandaag ook hier wordt herdacht dat de eerste wereldoorlog honderd jaar geleden begon, is iedereen gevraagd om de vlag halfstok te hangen. Dat hebben we braaf gedaan.
Het kamp is tot nu toe buitengewoon goed georganiseerd. Zo zag het er tevoren totaal niet uit (weinig communicatie, weinig reactie op onze vragen). Maar ter plekke gaat het erg goed. Leuke en uitdagende activiteiten, ruim voldoende vrijwilligers, strak georganiseerd (zeker als je het vergelijkt met vier jaar geleden). Het terrein ziet er haast uit als een festivalterrein (a la Pinkpop of zo). Heel indrukwekkend voor de jongens.
Het moment van “moe worden” is nu echt aangebroken. Zowel leiding als jongens gaan het voelen. De leiding verdeelt zich inmiddels in shifts (om de beurt vroeg op staan), de jongens krijgen uitgebreid de gelegenheid om te rusten. Omdat het niet altijd mogelijk (lees: leuk) is om ’s avonds vroeg naar bed te gaan, is het ook mogelijk om ’s middags te slapen (of in elk geval een paar uur in je slaapzak te gaan liggen). Steeds meer jongens doen dat.
Het gaat met iedereen heel erg goed (dus: alle ouders die ik deze week al eens gebeld heb met speciale opmerkingen: voor jullie zoon geldt net als voor alle anderen: ze maken het prima; kleine verwondinkjes zijn inmiddels al lang weer over). En heimwee is er al helemaal niet.
De leiding geeft aan dat ze in geen jaren zo’n gezellige en makkelijke groep hebben gehad. De jongens zijn heel goed aanspreekbaar, bereidwillige en gezellig. Echt top! En eigenlijk heel bijzonder dat je met zo’n grote gevarieerde groep (jongens uit groep 6/7 tot en met jongens uit 3 gymnasium) zo gezellig met elkaar om kunt gaan.

__________

Woensdag 6 augustus: zwemmen als compensatie
Vandaag loopt het programma dus wat anders dan verwacht.
Officieel is er geen programma omdat veertienplus pas in de loop van de ochtend terug komt. Voor veertienmin is er een inloopprogramma (postenspel) waar de leiding een bijdrage aan moet leveren.

Gezien de toestand van gisteravond besluiten we om het totaal anders te doen.
Veertienmin wordt afgemeld voor het postenspel en eerst slapen we lekker uit. Wat opruimen en kalm aan doen, daar knapt iedereen weer van op.
Daarna gaan we naar het zwembad in Stoke on Trent. De subkampleiding had gisteravond geadviseerd dat dat leuk was om te doen. Met dank aan de gekregen honderd pond plus een bijdrage uit “onvoorzien”, én de padvindsterleiding die zo vriendelijk was hun busjes uit te lenen… zodat we maar twee keer hoeven te rijden.

Om half twaalf start veertienplus. Veertienmin volgt daarna. Ingeborg, Tijmen en Peter blijven ondertussen op het kamp om daar alle dingen te regelen die nog geregeld moeten worden.
De jongens zijn heel enthousiast over het zwembad. Het was vooral een “glijbanenbad” met maar liefst zeven zeer spectaculaire glijbanen.

Vanmiddag is ook de receptie voor de internationale gasten. Georganiseerd door de hoofdkampleider, en opgeluisterd door Lord xxx, een zeer belangrijke vertegenwoordiger van de koningin herself. De organisatie vindt het jammer dat onze jongens er niet zijn, maar ja… zwemmen is leuker… Gelukkig hadden Thomas en Xander niet zo’n zin om mee te gaan zwemmen, zij mogen daarom mee naar de receptie.
Zo’n receptie is trouwens vreselijk saai en Engels. Maar je moet je er natuurlijk wel naar toe.

Om zes uur is iedereen terug. Ingeborg, Tijmen en Peter hebben ondertussen het eten klaar: maaltijdsoep, stokbrood met smeerkaas en een banaan.

Om half acht begint het carnaval. Iedereen moet zich omkleden, wij trekken onze oranje “Holland promotion” aan, hoeden, unoxmutsen, de delftsblauwe schorten en nog veel meer. Met de poffertjeskar voorop verzamelen we op het subkamp. Daar vallen we weer positief op met ons oranje, ons zingen en onze klompen. We mogen helemaal vooraan lopen richting het centrale terrein. Daar is een leuk sfeertje met 5000 vrolijke mensen.
Het themaverhaal wordt weer een stukje verder gespeeld (dokter Danger heeft vier kinderen ontvoerd, daar wordt een oplossing voor gezocht en ongetwijfeld zal het vrijdagavond bij de sluiting allemaal goedkomen 😉 Als je meer over het thema wilt weten: in de kampkrant staat er elke dag een stukje over geschreven).
Daarna worden de prijzen voor de poort uitgedeeld. Sjoerd haalt onze derde prijs op. Tot grote hilariteit van onze jongens worden we omgeroepen als “O-pie-vie-sjoonoort”. Het is de prijsuitreiker duidelijk dat er iets niet goed gaat en hij vraagt daarom aan Sjoerd hoe hij dat “Schoonoord” moet uitspreken. Sjoerd verstaat het niet helemaal goed en antwoordt met “Sjoerd”. Ook “sj” dus…;-)

Daarna is er vooral carnaval, met hossende polonaises. Niet iedereen houdt daarvan maar je mag gelukkig ook zelf over het terrein rondlopen. Om kwart voor elf is iedereen keurig op tijd terug (zoals altijd; ze doen dit heel goed!). Na de standaardsluiting liggen de jongens al gauw in bed.
De leiding praat nog even door. Zachtjes (denken we). Een boze medekampeerster denkt daar anders over, zij schreeuwt al gauw dat het “quiet” moet zijn. Ze raakt zo overstuur dat onze jongens er wakker van worden. We gaan daarom om één uur maar slapen. De volgende dag komt de subkampleiding vertellen dat mevrouw tot drie (!) uur last van ons heeft gehad. (tsja, je hebt het zelf nooit zo door als je met tien man midden in de nacht zit te praten…)

__________

Donderdag 7 augustus: toch nog een beetje Hollanddag
Vandaag is weer een gewone programmadag en daarom staan we om acht uur op.

Veertienmin gaat naar survival, waar ze eigenlijk dezelfde ervaringen hebben als veertienplus en de padvindsters: het slachten van de eekhoorn is heel interessant, de rest valt nogal tegen omdat we dat thuis ook vaak al doen.
Veertienplus gaat naar global, de standaard-minder-leuke-activiteit. Ze moeten verplicht een uur blijven, en gaan dan leuk met de poffertjeskar rijden. Ook het bandjes knopen is populair.

Ondertussen zijn we met Joost even naar de EHBO geweest omdat hij nogal een diepe snee in zijn teen had. De EHBO-ers adviseerden om er even een dokter naar te laten kijken, dus zijn we heel interessant met de auto naar de dokterspost in het dorp gebracht. Daar constateerden ze dat er niets ernstigs aan de hand is, het is zo goed mogelijk verbonden (beetje lastig op een teen) en hij moet zijn voet een week droog houden. Het leverde wel een leuke ervaring op.
Na de lunch gaat veertienmin naar IRIS (het trainingsprogramma voor superhelden). Dat zijn leuke lichamelijke activiteiten die ook zij waardeerden. Veertienplus gaat schieten bij blast, maar heeft dat na een uur wel gezien.

Op die laatste kampdagen is dat helemaal geen probleem. Iedereen kent inmiddels de weg en het is ook gewoon heel lekker om wat te kaarten, te kletsen bij een kopje thee (met vriendinnen) of met de poffertjeskar te rijden.
’s Avonds is er macaroni met spinazie en cashewnoten, wat iedereen erg lekker vindt.

Er ontstaat een spontante poffertjesactie. Omdat er geen echte “Hollanddag” is georganiseerd dit kamp, was het er eigenlijk nog niet zo van gekomen om iets in het thema Holland te doen. We besluiten om eerst in het subkamp te proberen de poffertjes en kaas “aan de man te brengen”. Daar zijn niet zoveel mensen, dan maar naar het volgende subkamp waar het drukker is. En uiteindelijk staan we op het centrale kampterrein waar het heel druk is voor onze kar! Er worden veel foto’s gemaakt, die ook op Twitter komen te staan.
Daarna is er een uitgebreide disco met schuim en veel uv-licht. Onze groep is niet zo danserig, dus niet veel mensen hebben er aan meegedaan. Maar op het terrein zelf is het ook heel gezellig.
De leiding gaat ondertussen nog even op bezoek bij de padvindsters om taart te brengen voor de jarigen van vandaag (en afgelopen maandag) en natuurlijk ook nog even langs in de pub. En dan wordt het toch weer laat 😉

__________

Vrijdag 8 augustus: de sluiting en “jat-avond”?
Gisteravond laat… en vandaag al weer vroeg op. Veertienplus moet namelijk naar Liverpool.
We ontbijten steeds vaker met melk/yoghurt en diverse soorten muesli en cruesli. We hebben het wel een beetje gehad met het Engelse brood… En dit vindt iedereen lekker.

De Liverpoolgroep heeft vandaag maar één activiteit: het Braziliaanse voetbal. De rest van de dag mogen ze vrij rondlopen. Ze vinden het een leuke activiteit.
Veertienmin heeft adventure, de (water)sportactiviteiten waar je zo lang voor in de rij moet staan. Dat valt dan ook een beetje tegen, bovendien zijn de activiteiten niet echt spectaculair. Het is maar matig weer (graad of achttien) en dan is het op het water natuurlijk ook niet zo lekker.
De leiding breekt ondertussen al het nodige af. Vanavond is de sluiting, wat traditioneel de “jat-avond” is, je moet dus oppassen dat je spullen niet weggehaald worden… (haha, moeten zij zeggen, die de vlag van de padvindsters hadden gejat 😉 ;-)).
De poffertjeskar is ook al afgebroken.
We eten lekkere shoarmabroodjes met zelfgemaakte knoflooksaus en verse ananas! Iedereen vindt het heerlijk.

Daarna maken we ons klaar voor de sluiting. We gaan er weer in een grote sliert naar toe, keihard zingend en natuurlijk op klompen. De sluiting zelf is op het grote festivalpodium, wat nog steeds erg indrukwekkend is. Het is een leuke sluiting. Veel bekende muziek, zelfs onze jongens zingen mee. Natuurlijk moeten er veel mensen bedankt worden, maar dat gebeurt op een erg leuke manier, zonder toespraakjes maar met muziek en filmpjes op het grote scherm. Eindelijk eens een “eigentijdse” sluiting! De themaontknoping loopt natuurlijk goed af, maar is niet voor iedereen even duidelijk 😉 Verder is er nog een leuke videopresentatie van de Egyptische meisjes (die de talentenjacht hebben gewonnen) en algemene filmpjes van de activiteiten die de afgelopen week zijn geweest (vermoedelijk zoals in het filmpje van Chamboree dat inmiddels op de filmpjespagina staat).

Het programma duurt tot een uur of negen, daarna hebben de jongens tot kwart over elf vrij. Om elf uur gaan alle tenten dicht, dus dat lukt prima. Zes jongens hebben voor de leiding cadeautjes gekocht (erg leuk: een soort knuffel om spullen in te doen en een bierhelm). Zij bieden dat eerst aan, daarna hebben ze met alle PL’s en APL’s nog een gezellig ereraad-plus-hamburger.

Het standaardstukje met “nog wat algemene punten” is deze keer wat uitgebreider en bestaat uit

de quiz; vier jaar geleden was dit een standaarditem in het verslag, deze keer zijn we er nauwelijks aan toegekomen; om het goed te maken éénmalig acht vragen; degene met de meeste goede antwoorden krijgt een bijzondere prijs die de jongens uit Engeland mee zullen nemen;
de informatie over de home hospitality (zojuist als eerste al bovenaan het verslag gezet, vanaf nu staat het hieronder);
en de standaardopmerking die echt waar is: het gaat met iedereen gewoon hartstikke goed, natuurlijk “is er wel eens wat” maar in principe is iedereen altijd vrolijk en zijn er geen problemen; heimwee is absoluut niet aan de orde! We weten dat ouders deze zin graag individueel over elke jongen willen horen/lezen, maar… dat is wat lastig; wees er van overtuigd dat het nog steeds heel gezellig is op het kamp!

__________

De homehospitality
Ze gaan met de hele groep naar Little Sutton (een stukje noordelijker dan het kampterrein, op de weg naar Liverpool). Daar is een aantal scoutinggroepen, die gezamenlijk een hospitalityprogramma hebben georganiseerd. De jongens worden als volgt ondergebracht:

een in z’n eentje;
veertien in zeven tweetallen;
drie in een drietal;
acht in twee viertallen in hetzelfde huis (vier samen op een enorme slaapkamer, vier in een tent/schuur in de tuin en na twee nachten wisselen ze om).

De leiding heeft de indeling al min of meer uitgewerkt (gebaseerd op allerlei criteria: kunnen ze het samen vinden, “oud” en “jong” gemengd e.d.) maar deze is nog niét met de jongens besproken. Bovendien zullen ze (de leiding dus) met de ouders van degene die in z’n eentje gaat zélf vandaag of morgen even contact opnemen (haha, niet schrikken dus als ze bellen…).
Ze zijn voor het programma totaal afhankelijk van de welwillendheid van de organisatoren. En die hebben bedacht dat er steeds gezamenlijke activiteiten zullen zijn, en wel:

zaterdag: vertrekken ze met een bus om half vier van het kampterrein naar een clubhuis in Little Sutton; daar zijn alle gastouders en gastkinderen. Er is dan eerst een kennismakingsbarbecue, na afloop gaan onze jongens met hun gastouders mee naar huis. (de organiserende groepen staan niét op Chamboree, er is tevoren dus géén kennismaking geweest);
zondag gaat de hele groep naar Manchester;
maandag naar Southport (aan de kust, met groot zwembad);
dinsdag naar Chester;
en woensdag is het afscheid nemen en vertrek.

Nadeel voor onze leiding is dat er elke dag drie van de leiding mee moeten het met programma. Ze hadden zich eigenlijk verheugd op een paar dagen “rust”. Ze gaan nog proberen om die rust in elk geval één dag te krijgen.
Aan de andere kant: het programma ziet er voor de jongens natuurlijk heel goed uit, dus iedereen is al lang blij dat er uiteindelijk toch nog wat geregeld is!

(update, zondag 10 augustus)
Er zijn nog geen adressen, maar de definitieve indeling van de jongens is bekend:
– Bram en Ferdinand
– Matthijs en Mats
– Jonas en Oscar
– Joost en Stijn B
– Joris en Klaas
– Loek en Silvan
– Pepijn en Jonathan
– Marijn vD, Rutger en Bernard
– Thomas
– Nick, Sjoerd, Xander, Niels  en MarijnK, Kjell, Stijn tB, Hessel

__________

Zaterdag 9 augustus: vertrek naar Little Sutton
Vandaag kunnen ze tot half tien uitslapen. Iedereen krijgt eieren met echt Engels spek als ontbijt. En daarna begint de grote schoonmaak… Alle kisten moeten leeg en schoon, het eten moet ingeleverd, de tenten moeten schoongemaakt. Dat laatste is altijd een smerig werkje: onderop het grondzeil (dat lekker een week op nat gras heeft gestaan) stinkt het altijd behoorlijk… Sop doet wonderen. Omdat het mooi weer is lukt het om alles droog en schoon in het busje te laden. Een prima prestatie!

Om half twee zijn ze klaar. De jongens hebben dan nog een uurtje vrije tijd, maar er is niet veel meer te doen. Alles is afgebroken, de meeste mensen zijn weg en op het gras zie je vooral grote gele vlekken op plaatsen waar de tenten hebben gestaan. Altijd een beetje “katterig”…

Om drie uur rijden ze in een half uurtje met de bus naar Little Sutton. Daar is alles (perfect) georganiseerd door Rob Smith.

Het vervolg van het verslag staat bij week 3.