_{Engeland algemeen – padvindsters algemeen – verslagen – voorbereiding – links – fanmail – google maps – verkenners 2018}

Van vrijdag 20 juli tot en met donderdag 9 augustus 2018 zijn 16 padvindsters (Anne, Annebeth, Berber, Elin, Elise, Floor, Janna, Marieke, Merel, Naomi, Sara, Sonja, Roos, Tess, Thysa en Yemma) met 6 man/vrouw leiding (Emma, Eva, Margreet, Pepijn, Rein en Suzan) in Engeland. Hieronder het verslag van de tweede week: Chamboree. Overige verslagen in week 1 en week 3.

zaterdag 28 juli: hoe komen we naar Chamboree? (2)
zondag 29 juli: het begint met regen
maandag 30 juli: Roos schiet in de roos
dinsdag 31 juli: Liverpool en een mooie poort
woensdag 1 augustus: subkampchallenge
donderdag 2 augustus: eindelijk lekker “frutselen”
vrijdag 3 augustus: Tortuga was het leukste
zaterdag 4 augustus: waar is Rein?

================

ZATERDAG 28 JULI 2018: HOE KOMEN WE NAAR CHAMBOREE?

Vandaag begint nogal onzeker vanwege de kapotte auto. Daarom echter niet getreurd: de leiding gaat naar de wasserette (moet ook gebeuren!) en belt het verslag door (moet eveneens) de rest van de leiding ruimt met de padvindsters het kampterrein op.

Hoewel het op dat moment nog onduidelijk is of de auto op tijd klaar is, hebben ze de situatie perfect onder controle: er is een huurauto gereserveerd, dus ze komen vanavond zeker op het kamp aan!

De padvindsters vermaken zich prima. Na het opruimen gaan ze wat voor zichzelf doen (haren vlechten, make-uppen) en daarna gaan ze met de hele groep nog naar het openluchtmuseum met informatie over Wales. Vooral het gedeelte over de Vikingen is interessant.
Om twee uur is de auto gemaakt, om half drie vertrekken ze richting Chamboree.
De tijdsplanning is krap, ze zullen zich moeten haasten; volgens de navigatie zullen ze er nét op tijd zijn, maar met een aanhanger rijd je langzamer en ze moeten vanzelfsprekend regelmatig stoppen om van chauffeur te wisselen. Ze proberen zo efficiënt mogelijk te handelen, dus zelfs het plassen wordt aan banden gelegd en moet écht snel…

Ze komen min of meer op het moment van de opening om 19:15 uur op het kampterrein en moeten dan nog even heel snel de uniformblouses zien te vinden en natuurlijk de klompen (die helemaal achter in de aanhanger liggen). Het lukt. In turbotempo.

Ze vinden de opening erg leuk en mooi, maar nogal kalm. Eigenlijk zijn de Nederlanders de enigen die lawaai maken, de anderen lijken dat niet te durven. Het programma is ook een beetje saai. Zo wordt er enthousiast teruggeteld van 60 naar 0. Je verwacht dan dat er bij 0 wat gebeurt… maar dat was dus niet zo!

Ze hebben de indruk dat de organisatie best leuke plannen heeft gemaakt en leuke ideeén heeft bedacht, maar dat het allemaal net niet helemaal goed is geregeld. De padvindsters zijn echter blij, ze lopen vol adrenaline “stuiterend” rond, heel enthousiast en vrolijk. Zelfs na deze best wel lange (reis)dag.
Ze hebben een gede eerste indruk gemaakt op de Engelsen, met hun klompen en hun enthousasme.

Na afloop moeten ze natuurlijk nog wel “even” het kamp opbouwen. In donker. En dat is dus wel een beetje lastiger dan normaal. Maar het lukt. Ze delen de schone was nog uit en vervolgens gaat iedereen slapen. Het is een vermoeiende dag geweest.

ZONDAG 29 JULI 2018: HET BEGINT MET REGEN

Zondag begint regenachtig. Het is duidelijk dat het ’s nachts al is begonnen, want alles wat buiten stond is kletsnat. Ze ontbijten snel, want om 08:50 uur moeten ze verplicht aanwezig zijn bij een activiteit. Het is niet echt duidelijk wat voor activiteit dat is, maar het blijkt uiteindelijk een soort openluchtdienst te zijn bij de arena. Helaas wordt het steeds kouder en natter. De regen lijkt nooit meer op te houden. En dat is niet fijn. Als ze tevoren geweten hadden hoe dit zou verlopen, dan zouden ze er niet heengegaan zijn! Het is ook niet duidelijk waarom de subkampleiding het verplicht stelde.

Gelukkig komt daarna Bear Grylls aan. Een aantal padvindsters weten wie hij is (zij kijken wel eens naar Discovery Channel, hij heeft daar programma’s maar is bovendien Chief Scout van Groot Brittannie). Hij komt in een helikopter en dat vindt iedereen erg tof. Overigens hebben ze later de hele groep nog wat filmpjes van hem laten zien; iedereen is nu goed op de hoogte van deze beroemdheid!

Hierna begon de eerste activiteit van het subkamp. Maar omdat iedereen inmiddels kletsnat en koud is, besluiten ze deze activiteit maar te schrappen. In plaats daarvan drinken ze warme thee en trekken ze droge kleren aan. Kennelijk hadden meer groepen dit bedacht: er doen uiteindelijk maar heel weinig mensen mee aan de ochtendactiviteiten. En de organisatie had duidelijk geen alternatief programma achter de hand.
De meiden vinden het totaal geen probleem dat ze nu wat tijd over hebben. Ze vinden het gezellig om even bij de verkenners langs te gaan (die ze tenslotte lang niet hebben gezien), en ze kletsen en lezen gezellig wat in de tent.

’s Middags zijn er sportactiviteiten. Het zijn vooral buitensporten (hockey, levend tafelvoetbal, handbal e.d.) en het gras is nat. Ze vinden dat “niet erg leuk maar wel gezellig”. Terwijl ook hier eigenlijk maar heel weinig groepen aan meedoen.

’s Avonds koken ze eindelijk weer eens in de patrouille. Daar was de afgelopen week nauwelijks tijd voor. Het wordt omschreven als “een echt avg-tje”, oftewel: aardappelen, vlees en groente. Na de afwas mag iedereen naar het avondprogramma. De meesten doen dat in elk geval een tijdje. Het is leuk om te swoppen,te kletsen en te dansen bij het podium. Het algemene oordeel van vandaag is: het was ondanks de regen een hele goede dag en zeker een top-avond!

MAANDAG 30 JULI 2018: ROOS SCHIET IN DE ROOS

Vandaag komt er al meer structuur in het programma, al is het maar omdat het droog is, bij lekker temperatuurtje en weinig wind.
Ze ontbijten om een uur of acht, sommigen met havermout (volgens Tess: “lekker en voedzaam maar ziet er uit als kots”), anderen gewoon met brood.
Hoewel het programma in het subkamp eigenlijk op jongerejaars is gericht (zie ook het verslag van de verkenners; de oudstejaars mogen meedoen in een ander subkamp), hebben ze besloten om er allemaal aan mee te doen. Dat is praktischer voor de leiding (die met elke groep mee moet en af en toe ook moet fourageren) en wel zo gezelllig voor de meiden (de drie oudsten vinden dat helemaal prima).
Vanochtend beginnen ze met “canon balls”. Eigenlijk weten ze niet wat ze zich daarbij meoten voorstellen, ze gaan er dan ook zonder verwachtingen heen. Maar ze vinden het uiteindelijk heel tof. Het zijn allemaal “schiet-activiteiten”, je moet met verschillende “wapens” goed mikken en dingen zien te raken (pijl en boog, windbuks, lasergamen, kleiduiven). Overal is heel duidelijke uitleg bij en ze moeten zich aan strenge veiligheidsregels houen. Voor bijna iedereen is het de eerste keer dat ze zoiets doen en ze vinden het erg leuk! Hoogtepunt van de ochtend is dat Roos met het handboogschieten in de roos schiet 😉
Officieel duurt de activiteit een paar uur, maar na anderhalf uur hebben ze het wel gezien. Dat is geen probleem, je kunt dan wat voor jezelf gaan doen, swoppen, kletsen ofwat rondlopen.

Na de lunch is het pas echt lekker weer geworden. Het volgende programma is “global”. Daarbij is weer van alles te doen.
Je kunt voedingsmiddelen inleveren voor de voedselbank, mandala’s schilderen (en plakken met gedroogde groente), handen verven, kraanvogels vouwen. En er is een leuke voorstelling van een minuut of tien over de gevaren van social media. Eigenlijk een les, maar zo speels gedaan dat iedereen het leuk vindt om te zien. Ook het Afrikaans trommelen is leuk.

Ze koken per patrouille kip/curry, en daarna is het avondprogramma. Sommigen zullen weer bij de tent blijven en vroeg naar bed gaan, zeker omdat het gisteren laat is geworden. Ze mogen ook nog even naar het podium, maar zullen het vanavond niet te laat maken.

Omdat ze op hetzelfde subkamp staan als de verkenners, zullen de verslagen vanaf nu deels over dezelfde activiteiten gaan; kijk daarom af en toe ook eens in het verkennersverslag! En natuurlijk op de facebookpagina van Chamboree, daar komen regelmatig nieuwe algemene foto’s.

DINSDAG 31 JULI 2018: LIVERPOOL EN EEN MOOIE POORT

Vandaag moeten ze redelijk vroeg ontbijten want ze gaan met het subkamp naar Liverpool. Ondertussen zullen Rein en Emma de poort verder afmaken. Annebeth is moe, en blijft op het kampterrein om hen te helpen (en een beetje te slapen.)
Ze rijden in ongeveer drie kwartier in dubbeldekkers naar Liverpool en dat is leuk omdat niet iedereen in Londen in de dubbeldekker had gezeten. In Liverpool lopen ze in vier groepjes, elk met leiding erbij. Je kunt een aantal dingen doen. Er is een fototocht uitgezet, waarop je kunt afvinken of je alle bijzondere plekken die op de foto staan hebt gezien. Ook kun je twee kathedralen bezoeken.
Omdat eigenlijk niemand zin heeft in een wedstrijd, laten ze de fototocht achterwege. Ze vinden het veel leuker om gewoon van de stad te genieten. “Vrije tijd” is het hele kamp al zo ongeveer de leukste activiteit die ze kunnen bedenken… Ze shoppen, kopen ansichten (aangemoedigd door alle post uit Nederland) en postzegels [het is natuurlijk de vraag of ze ze schrijven en op de bus gaan doen, haha] en genieten er gewoon van om wat rond te lopen.

Het is duidelijk halverwege de tweede week: iedereen wordt moe. Ze gedragen zich merkbaar anders dan vorige week in Londen maar toch zijn ze ook vandaag nog razend enthousiast over alles. Niet iedereen gaat naar de twee kathedralen. Degenen die er wel waren zijn onder de indruk. De oude kathedraal is enorm groot en indrukwekkend. De nieuwe kathedraal lijkt volgens Berber op een “verkeerd gebouwd voetbalstadion”, het is een vreemd gebouw, maar van binnen wel heel erg mooi. Er wordt nogal wat (Engelstalige) uitleg gegeven, maar dat laten de meesten voor wat het is. Toch is het leuk om te merken hoe sommige padvindsters duidelijk wél geïnteresseerd zijn. Tess en Roos hebben uitgebreid naar alle verhalen geluisterd!
Het Engels van de meiden gaat trouwens steeds beter. Ook de jongerejaars kunnen inmiddels korte zinnen prima verstaan en kunnen zichzelf ook beter verstaanbaar maken.

Op de terugweg in de bus is iedereen moe… ze slapen wat (ook de leiding…) en kletsen en lezen wat.
Terug op het kamp is de poort af. Hij is heel erg mooi geworden! Ze winnen er uiteindelijk de constructieprijs voor (evenals de verkenners).
Na het eten van een heerlijk lekkerbekje (dinsdag-visdag) hebben ze nog wel even vrije tijd, maar de meesten gaan vroeg naar bed. Anderen gaan nog wat kletsen en swoppen.
Het klinkt wellicht merkwaardig, maar hoewel hun programma (buiten de kampactiviteiten om) eigenlijk steeds hetzelfde is (swoppen, kletsen, vrije tijd), blijven ze daar enthousiast over. Vooral “vrije tijd” blijkt de leukste activiteit!

WOENSDAG 1 AUGUSTUS: SUBKAMPCHALLENGE

Vandaag staat de “subkampchallenge” op het programma. Je kunt dit het beste zien als een combinatie van onze koninginnedag (allerlei spelletjes) en het rsw-postenspel (bij elke post zit eigen leiding op stoeltjes). Elke groep moest een of meer spelletjes regelen. De kinderen liepen in groepjes rond, elk groepje bestaande uit deelnemers van verschillende groepen. Voorbeelden van de spelletjes: tennisbal doorgeven, touwtrekken of ringgooien.
De padvindsters vinden het een leuke activiteit omdat ze nu eens iets doen samen met anderen.

Na de lunch hebben ze weer vrije tijd. Eigenlijk is er een toneelvoorstelling, maar daar hoeven ze niet verplicht naar toe.
Ze gaan vroeg koken want tegen zeven uur is het vertrek van de “carnavalsoptocht”. Een optocht die helemaal in piratenthema is. Iedereen (dat wil zeggen: alle andere groepen) heeft daar veel werk aan besteed, er zijn prachtige wagens en vooral heel veel piraten. De padvindsters (en de verkenners) lopen vooral rond in knaloranje met veel Nederlands vlagvertoon. En herrie. Veel herrie. Samen met de jongens zingen ze luidkeels “er is een nacht”, en hebben enorm veel lol.

Ze genieten, totdat de voorstelling begint. Dan is de sfeer ineens weg. Iedereen had gerekend op carnaval zoals we dat in Nederland kennen. Maar het was dus allemaal heel tam [zie ook het korte filmpje op facebook]. Ze hadden het liever anders gezien, maar de optocht erheen was zo leuk, dat ze dat weer snel vergeten.

Na afloop moeten de jongerejaars voor het eerst dit kamp eerder naar bed dan de ouderejaars. Het kamp is nog steeds heel intensief, en de leiding merkt dat de kinderen moe worden. De ouderejaars gaan nog even naar het centrale podium, waar een dj is en ze kunnen dansen. Maar ook zij zijn op tijd weer terug. Sowieso houdt het programma elke avond om half elf op.

Als iedereen in diepe rust is, steelt de verkennersleiding de vlag. Dat is een twijfelachtige “internationale-kamp-gewoonte”. 

DONDERDAG 2 AUGUSTUS: EINDELIJK LEKKER FRUTSELEN

Hij hangt de volgende morgen hoog in de verkennersvlaggenmast. Jammer voor de verkenners: de padvindsters vinden het wel prima. Zij hebben zelf geen mast, dus het is fijn voor de vlag dat hij nu wél even in een mast kan hangen… De lol is er daardoor snel van af, in de loop van de middag komt de vlag “vanzelf” weer terug.

Vanmorgen beginnen ze bij het “creation station”: een enorm grote tent waar je allerlei knutseldingen kunt doen. Er is van alles, armbandjes maken, borduren, dasringen maken, tassen versieren, stenen beschilderen, bootjes maken van kurk (en daar een wedstrijdje mee varen), en zelfs muziek maken op een ukelele. Ze constateren dat “dit niets voor jongens is”, maar genieten er zelf, na al die dagen vol stoere activiteiten, enorm van om weer eens lekker te frutselen.
Daarna is er nog een soort circusvoorstelling met acrobaten (geen dieren). Algemene indruk: wel grappig om te zien.
Bij de lunch doet de afwasploeg meteen de afwas van de avond ervoor. Ze werken tegenwoordig met “ploegen”, zoals de afwasploeg en de kookploeg. Een ploeg bestaat uit twee leden van elke patrouille en daarbij een of twee leiding. Op deze manier zijn ze wat sneller klaar dan wanneer ze corveeën per patrouille. Het koken is hier, met weinig pitten, gewoon wat lastig. Het werkt daarom het beste als er mensen van de leiding bij zijn om wat aanwijzingen te geven.

’s Middags is er science, activiteiten die ze duidelijk wat minder leuk vinden. Uitzondering is misschien het schieten op piratenschepen met met water gevulde flessen. In totaal duurt drie uur, maar na een uur hebben ze het allemaal wel gezien. Algemene opinie: het is zeker niet “stom”, maar ook niet heel bijzonder.
’s Avonds koken ze couscous, ook simpel, maar weer eens wat anders dan de pasta en de aardappelen. Omdat het humeur van iedereen er na het extra slapen weer met sprongen op vooruit gegaan is, mag iedereen die dat wil tot het eind van het programma blijven. Er is in elk geval een talentenshow waar ze wel benieuwd naar zijn (maar niet aan meedoen). We zullen de foto’s wel weer te zien krijgen!

VRIJDAG 3 AUGUSTUS 2018: TORTUGA WAS HET LEUKSTE

Vanmorgen hebben ze “survival”, dat zijn eigenlijk voor het eerst dit kamp echte “scouting-dingen”, zoals pionieren, broodjes bakken (voor ons natuurlijk een bekende activiteit), tijgeren (Merel, Yemma en Emma), klimmen en popcorn bakken. Ook mogen ze toekijken terwijl een konijn wordt gevild en ze mogen zelf een duif plukken, Janna, Berber, Annebeth en Merel wilden dat wel doen.

Ook een leuk onderdeel: een ijzeren staaf in het vuur houden en daar vervolgens hout mee versieren (als het ware de “oerversie” van houtbranden). Ze maken er mooie bordjes en sleutelhangers mee.
Een aantal padvindsters staat uitgebreid te kletsen met jongens. Terwijl ze in de rij staan voor een survivalbaan. Maar wat blijkt… het duurt wel een beetje lang… ze staan helemaal niet IN de rij, maar er NAAST. Eigen schuld…
Ze vinden survival erg leuk. De leiding is er heel blij mee dat ze dus zowel van “jongensdingen” (beetje overdreven gezegd) als de “meisjesdingen” (het knutselen van gisteren) genieten!

Ondertussen hebben Pepijn en Margreet de hele ochtend pannenkoeken gebakken voor de lunch met de gastouders. Een hele klus, maar zeer de moeite waard, want het werd een bijzonder gezellige bijeenkomst.
De indeling voor de hospitality was aanvankelijk een hele klus. Iedereen had haar voorkeur mogen opgeven, maar… ze moesten rekening houden met de aantallen die de gastouders konden hebben, én met in elk geval de talenkennis (niet twee eerstejaars bij elkaar). Dit leidde uiteindelijk tot een indeling de niet helemaal overeenkwam met de opgegeven voorkeur, maar waar iedereen wél heel erg blij mee is.
Iedereen heeft enorm veel zin in de hospitality, ze horen alleen maar enthousiaste geluiden.
De pannenkoekenlunch is een goede manier om kennis met elkaar te maken. Ook voor de leiding die zo op een ontspannen manier kan zien waar “hun kinderen” terecht komen. Ze hadden weliswaar alle gastouders persoonlijk gevraagd, maar nu kwamen voor zover mogelijk ook de rest van de familie mee, zodat ze meteen het hele gezin konden zien.
Leuk detail: in het gezin waar Annebeth terecht komt zit een meisjes dat volgend jaar ook naar de Wereld Jamboree gaat. Zij kunnen dus al veel voorbereidingservaringen uitwisselen!

’s Middags hebben ze “tortuga”, een enorm festijn van opblaaskussens, opblaasstormbanen en meer van dat soort sportieve zaken. Het is prachtig weer, dus in badpak kunnen ze al het water, zeephellingen e.d. doorstaan. Ze vinden het de leukste activiteit van het kamp. Zelfs Rein doet mee (al was ht onder de groepsdruk) en gaat kopje onder (één persoon (Rein dus) zit op een stoel, anderen meoten met een bal gooien richting een knop; als de knop wordt ingedrukt door de bal zakt de stoel in het water…). Gelukkig heeft Rein ervaring met water…
Eva en Suzan doen een keer de stormbaan, maar vinden het enorm zwaar. Bewonderenswaardig dat de kinderen na een week kamp nog voldoende energie hebben om zo’n stormbaan enthousiast over te gaan!
Verder zijn er nog bewegende ballen waar je af kunt vallen, bewegende surfboards en glijbanen. Het is een geweldige middag!

’s Avonds eten ze in principe heel eenvoudig: soep, sla en stokbrood, maar de kookploeg doet er toch lang over om alles te snijden en klaar te maken.
Daarna volgt de sluiting. Er is een toneelstuk, er worden bedankwoordjes gesproken. Helemaal aan het eind komt de dj weer op het toneel en kunnen ze weer dansen. De meiden genieten daarvan.
Daarnaast swoppen ze en socializen ze met anderen. Niet alleen met de verkenners maar ook met de Engelsen. Ze vermaken zich dus prima. Omdat het feest is mogen ze een kwartiertje later terug komen, sommigen gaan al wat eerder naar bed.

ZATERDAG 4 AUGUSTUS: WAAR IS REIN???
(antwoord: hij is er gewoon)

Gisteravond heeft de leiding het haar van Rein geverfd. Een vreemde traditie, maar altijd weer op het programma. De volgende dag treffen de padvindsters niet Rein aan in de tent, maar Ralf. Met totaal ander haar en totaal andere kleren dan Rein altijd aan heeft. Dat is vreemd. Wat is er aan de hand? De leiding vertelt dat hij onverwacht met een blindedarmontsteking naar het ziekenhuis moest gisteravond, maar dat het nu allemaal weer in orde is. Daarom is zijn broer Ralf er nu. Ralf heeft ook een rijbewijs waarmee je een aanhanger mag trekken, dus dat is fijn. Iedereen is een beetje stil. Ze willen hem in elk geval een kaartje gaan sturen! Heel aardig!!!
Na een uurtje vinden ze het zielig voor de meiden, en vertellen ze wat er aan de hand is. Dan roept iedereen om het hardst dat ze het nooit geloofd hadden. Maar ja…

Daarna moet alles worden ingepakt en opgeruimd. En dat is altijd een gedoe. In het begin gaat het lekker snel, maar bij de laatste loodjes, als er niet voor iedereen genoeg werk meer is, gaan ze hangen. Ze hebben allemaal enorm veel zin in de hospitality en dan is dit wachten vervelend. Er moet nu eenmaal veel gebeuren; al het pionierhout moet terug naar de hospitalitygroep van de verkenners, en dat kost de nodige reistijd. Ze zijn daar pas laat van terug. Gevolg is dat ze als een van de laatste groepen op het kampterrein zijn, en dat is ook wel weer heel bijzonder. Zo’n terrein ziet er heel anders uit dan dat je gewend was!

Hoewel de meeste gastouders inmiddels al naar huis zijn, wil de leiding onze kinderen allemaal zelf wegbrengen. Weliswaar hebben ze iedereen al op het kamp gezien, maar door hen thuis “af te leveren”, zien ze meteen ook het huis en eventueel anderen van de familie. Dat geeft iedereen een enorm goed gevoel. De indruk van de gastgezinnen is heel erg positief: allemaal leuke gezinnen, leuke huizen. Iedereen krijgt of een bed of een goede matras. En veel ouders hebben wat extra tijd ingepland om leuke dingen te gaan doen. Diep in hun hart is de leiding eigenlijk best wel jaloers… zij slapen op stapelbedden in een clubhuis…

Zoals altijd is dat voor leiding een vreemde ervaring. “Ineens” zijn ze de kinderen “kwijt”, “ineens” geen zorgen meer hebben, geen dingen meer hoeven regelen… Behalve vreemd is het ook vooral lekker. Ze doen die avond dan ook lekker helemaal niks. Nemen een voetenbadje en een maskertje (gekregen van de verkennersleiding!). En nemen rust.

Het verslag gaat verder in week 3.