CUMBAREE 2002

zaterdag 27 juli
Ze slapen vandaag tot negen uur uit en staan vervolgens lekker relaxed op.
Het bestelde pionierhout ligt al klaar (mooit hout, geschild) dus beginnen ze na het ontbijt direct met de keukens, poort en vlaggenmast. Omdat je de palen maar ongeveer een decimeter de grond in krijgt, moeten ze met een andere constructie voor de keuken werken. Gelukkig is er een goed alternatief met driepoten. Iedereen doet lekker mee, het werk is dan ook zo gebeurd. Ook de toegangspoort (jawel, met molen natuurlijk) en de traditionele “zwevende vlaggenmast” zijn rond 13:00 uur allemaal klaar. Het kampterrein van de jongens ligt erg centraal. Daardoor loopt iedereen die naar het algemene terrein toe moet, langs hun kampje. En dat geeft – mede dankzij de opvallende poort en vlaggenmast – allerlei aanspraak. Het swoppen is dan ook al direct begonnen, onder andere met Denen, Noren en Zuid Afrikanen. Behalve Engelsen zijn er groepen van 13 verschillende nationaliteiten, in totaal ongeveer 1.200 jeugdleden en 600 stafleden. De verkenners lopen al gauw over het hele terrein.

Halverwege de middag moet iedereen nog even al zijn bagage uit de tent en de tassen halen. De schone was wordt uitgedeeld en daarna pakken ze alles weer netjes in. Een opgeruimd begin van de nieuwe week!
Vanavond gaan ze vroeg eten want om 20:00 uur is de opening. Daarna is Cumbaree 2002 werkelijk begonnen!
——————————————————————————–

“Hoe zeg je in het Engels dat je thuis al een vriendin hebt?”

Het is 30 juli en meer dan 30 graden. Het werkt dan ook heerlijk verkoelend als om 16:00 uur de telefoon gaat met de melding “dat het hier giet van de regen”…

Zaterdag 27 juli
Tegen acht uur ’s avonds verzamelt iedereen per subkamp voor de opening.
Ze moeten netjes, twee aan twee in rijtjes met de vlag voorop, naar het centrale terrein lopen. Dat werkt dus niet bij onze jongens.
Ze nemen een trompet mee, fluitjes, natuurlijk hun klompen en ze zingen en yellen dat het een lieve lust is. Het is het hele kamp meteen duidelijk wie de enige Nederlandse groep is! Ze lopen achter een hoge Engelse Scouting Bobo aan naar het centrale terrein en staan bij de opening vooraan. De opening is (zowaar…) kort, en best leuk. Eerst natuurlijk een toespraakje, daarna worden alle subkampnamen genoemd (met het verzoek zo hard mogelijk te schreeuwen als jouw subkamp aan de beurt is). UiIt elk land mag 1 vertegenwoordiger iets zeggen. James wedt met Robbert dat hij geen yell durft te doen. Wat er natuurlijk toe leidt dat Robbert de microfoon pakt, zegt dat hij “Robbert from Holland” is en vervolgens heel hard “ayakiyakiyaki…” roept. Heel moedig!!

Tot slot het verzoek aan iedereen om terug te tellen van 10 tot 0. In een leuk sfeertje is de opening daarmee een feit. Ze gaan nog even terug naar het kampterrein terwijl op het centrale (en mooie) podium een band wordt opgebouwd. Iedereen loopt vervolgens de hele avond rond over het kampterrein, het is er erg gezellig.

Zondag 28 juli
Het kampprogramma is gedeeltelijk verschillend voor de 14-plussers (zij dragen als legitimatie verplicht een rode armband) en de deelnemers van 11-14 jaar (met een groene armband). Vandaag gaan de 14-plusssers “hillwalken”. Negen gegadigden en zes man leiding gaan mee in de drie gereedstaande bussen. Die rijden hen naar en mooie, vrij ruige, plek in het Lake District waar ze in groepjes (drie Nederlandse jongens, drie buitenlandse en een gids) gaan lopen. Het is een mooie tocht van ruim drie uur die voor de meesten goed te doen is. Ze genieten volop. Helaas is het zwaar bewolkt, dus boven op de berg zie je niet erg veel, maar toch zijn de uitzichten onderweg mooi. De leiding loopt wat sneller en gaat na afloop met drie Deense collega-leiding nog even naar de pub.

De anderen doen ondertussende Challenge Zone, een erg goed georganiseerd uitdagingsspel. ’s Morgens zijn er kleine spelen, zoals circusacts, jongleren e.d. Iedereen moet per persoon een buitenlandse deelnemer zoeken om uit te dagen. Via een bepaald systeem krijg je punten en uiteindelijk is er een winnaar. ’s Middags is er een grote “knock-out”-activiteit: allerlei opblaastoestellen (glijbanen en zo) zijn ingesmeerd met groene zeep en moeten in zo snel mogelijke tijd overwonnen worden. De groepen zijn internationaal, zodat iedereen ondertussen zijn Engels goed kan oefenen. Na afloop hebben de jongens vele medailles verdiend en zijn ze helemaal nat en glibberig. Maar iedereen is erg enthousiast.
Na het eten kan iedereen in principe naar de Twilightzone, het avondprogramma op het hoofdterrein. Daar is film, muziek e.d., maar de jongens hebben er vanavond meer behoefte aan om op het kampterrein te blijven. Daar is namelijk ook van alles te doen en te zien. Er komen steeds mensen op bezoek! Zo nodigt de leiding die avond de subkampleiding uit. Dat is goed voor de onderlinge contacten en leuk voor de jongens: de subkampleiding heeft namelijk drie hondjes die overal mee naar toe gaan. Ze hebben inmiddels een zak hondenbrokken op het terrein, dus ook voor de hondjes is het een leuk bezoek!

Maandag 29 juli
Vanmorgen proberen ze uit te slapen, maar dat is niet echt haalbaar. De buren staan op ongeveer drie meter afstand en zijn elke morgen om zeven uur al op. Tot negen uur in de tent blijven liggen als je klaarwakker bent is niet voor iedereen makkelijk.
Op het programma staat “Wonderland”, een zogenaamde on-site-activiteit. Er zijn drie goed georganiseerde activiteiten die elk twee uur duren:

van 10:00 – 12:00 uur: “make it and take it”: talloze leuke handenarbeid-dingen, zoals dasringen maken (van allerlei materiaal: leer, hout, touw, papier), koekjes versieren, maskers maken, leer branden e.d. Ze zijn verplicht er minimaal zes af te tekenen op hun paspoort en dat lukt iedereen;
van 13:00 – 15:00 uur: “global development”: een soort wereld-ontdekken; de jongens vinden de activiteiten niet allemaal even leuk, maar er zijn wel originele dingen bij, zoals: het restaureren van oude Engelse stenen muurtjes, goudzoeken zoals dat in Schotland nog gebeurt en percussie (zeker 10 jongens doen mee aan dit slagwerkfestijn);
van 15:00 – 17:00 uur: “technology old and new”: allerlei technische dingen zoals bijvoorbeeld het aan een computer sleutelen. Tijmen en Teunis hebben zelfs een cd-romdriver ingebouwd in een computer. Verder hebben ze naar internet (en deze site… hopelijk klopt het allemaal een beetje…) gekeken, printjes gesoldeerd, met technisch lego gewerkt (ouders van Lex: dat is geen spelen maar een serieuze activiteit!) en Tjalling heeft bij een zendamateur mee mogen helpen.
Na het eten is er ’s avonds een beachparty op het centrale terrein. Erg leuk, de hele avond zomermuziek, gelegenheid om te dansen en zelfs een voetbalwedstrijd Nederland-Uganda. De uitslag is onbekend maar de sfeer is erg goed.

Dinsdag 30 juli
Vandaag moet iedereen al vroeg op want ze gaan naar “Wet and Wild”, een activiteit buiten het kampterrein, bij een groot meer. Het programma is – net als in de Challenge Zone – in drie blokken verdeeld: wateractiviteiten, klimactiviteiten en landactiviteiten als boogschieten, mountainbiken e.d. Arthur, James en Niels zijn mee. De rest van de leiding wast ondertussen de uniformblouses. Geurt en Robert gaan vervolgens even proberen hun slaapachterstand in te halen. Ook de leiding wordt zo langzamerhand moe. Want omdat de jongens laat naar bed gaan is het voor hen elke avond nog veel later! In de loop van de middag gaat het onweren en regenen, het is daarom op dit moment de vraag in hoeverre de wateractiviteiten zijn doorgegaan. Dat horen we 2 augustus!

Tot slot nog wat algemene punten
Het is tot nu toe prima weer voor de activiteiten. De leiding zou natuurlijk liever af en toe in de zon zitten, maar in de omstandigheden die ze tot nu toe hebben (redelijk droog, lekkere temperatuur, bewolkt) kun je veel meer activiteiten doen. En zolang ze nog in korte broek en op sandalen rondlopen hebben ze natuurlijk niet echt te klagen.
Het is zo gezellig op het eigen kampterrein dat de straf “kamparrest” (als je te laat komt op een afspraak) eigenlijk niet een echte straf is.
De deelnemers aan het kamp zijn behoorlijk “gemengd”: zowel meisjes als jongens, zowel oudere als jongere deelnemers. Onze jongens hebben met iedereen goede contacten, sommigen hebben zelfs al een vriendinnetjes, wat een van hen (nee, we noemen geen namen) er toe bracht om de leiding te vragen hoe je in het Engels zegt dat je thuis al een vriending hebt!
Niet alleen de contacten met de subkampleiding zijn goed, ook die met de Chief Camp Leader. Douwe en Ruurd hebben hem – in uniform en op klompen – een kopje koffie aangeboden, wat erg gewaardeerd werd.
Het swoppen gaat geweldig. Sommigen zijn al door hun voorraad heen, anderen hebben nog wel iets over. Ze zijn er erg handig in en vragen redelijke “prijzen”.
De leiding blijft het vroeg-naar-bed-gaan promoten. Maar omdat er ’s avonds zoveel leuke dingen te doen zijn, lukt het niet echt. En omdat het jammer is om al die activiteiten te moeten missen, zien ze het maar door de vingers dat het toch elke avond vrij laat wordt.
Een uitgebreidere omschrijving van de verschillende activiteiten is ook te vinden op de internetsite van het kamp.
De filmpjes zijn zondag verstuurd maar vandaag – dinsdag – nog niet aangekomen. Wordt vervolgd!
De padvindsters zijn ook op hun kamp gearriveerd. Het is iets groter dan dat van de verkenners; groot genoeg om veel mensen tegen te komen en klein genoeg om gezellig te zijn. Ze doen elke dag activiteiten in een ander subkamp, waardoor alels een keer aan bod komt. Ze vinden eigenlijk alles leuk, waardoor de sfeer ook bij hen nog steeds uitstekend is. Het is lekker weer, (gelukkig) niet zo warm als bij ons! Omdat ze de enige Nederlandse deelnemers zijn, hebben ze behoorlijk wat belangstelling, er wordt dan ook al uitgebreid geswopt.
——————————————————————————–

Maar de stemming blijft perfect!

Om 16:00 uur gaat de telefoon en door het achtergrondgeroezemoes is het al meteen duidelijk wie er aan de lijn is. De internationale telefoons staan in de centrale tent waar vandaag (vanwege de regen) de poffertjes worden gebakken: “je moet de lucht zo ongeveer door de telefoon kunnen ruiken!”

Dinsdag 30 juli
Vandaag moet iedereen al vroeg op; ze gaan naar “Wet and Wild”, een activiteit bij een groot meer buiten het kampterrein. Het programma is – net als in de Challenge Zone – in blokken verdeeld: water-, klim- en landactiviteiten. Arthur, James en Niels zijn mee.
De jongens komen in willekeurige groepjes terecht (soms met drie bij elkaar, soms met twee of gewoon alleen tussen de Engelsen); ze krijgen een kaart waarop de activiteiten staan die ze moeten doen. Ook dit lijkt willekeurig te zijn ingedeeld. Wateractiviteiten zijn bijvoorbeeld zeilen of varen-met-20-mensen-in-een-kano-onder-begeleiding-van-tromgeroffel. Jongens die het geluk hebben hier aan mee te doen, hebben het prima naar hun zin. De landactiviteiten zijn over het algemeen flauw en kinderachtig: blinddoekspelletjes, orienteren met kompas of sleetje rijden op gras. Alleen Yorick heeft geluk: hij mag mountainbiken en vindt dat erg leuk. De drie meegereisde leiders kunnen al helemaal niks doen. Al met al komen ze dan ook niet al te enthousiast terug.

Onderweg is het gaan regenen en onweren. Na een uurtje is het al weer droog en beginnen ze te koken zodat ze op tijd naar het avondprogramma – de talentenjacht – kunnen gaan. Maar omdat het dan opnieuw begint te regenen gaat de geplande extra opvoering van de klompendans niet door. Er was al een terreintje voor gereserveerd, maar huppelen op klompen op nat gras is niet verstandig. Als alternatief kan iedereen naar de film die op het centrale terrein wordt gedraaid, of gewoon rondlopen op het terrein, onder voorwaarde dat ze niet al te nat worden. Bovendien moeten ze – omdat het toch regent – om 21:30 uur terug zijn. Tegen die tijd is het echter weer redelijk droog, dus iedereen die liever weg wil blijven, mag dat. Een aantal anderen gaat naar bed.

Woensdag 31 juli
Woensdag is de dag van de Action Zone. Op het terrein worden – met assistentie van het leger – allerlei uitdagende activiteiten georganiseerd, waar de jongens erg enthousiast over zijn. Op het programma staan onder meer een klimmuur, abseilen, op-afstand-bedienbare-bootjes, en stormbaan, pistool- of boogschieten, paintball, een schermcursus en een touwbrug (met vangnet er onder). Vooral het schermen is leuk. Yorick, Tijmen, Teunis en Henk doen er anderhalf uur actief aan mee. En Tjalling mag een parcours rijden in een heuse landrover. Hij is er zo van onder de indruk dat hij er vervolgens de hele middag bij blijft zitten kijken. Helaas zit het er niet meer in om het voor een tweede keer te doen. Maar het is de hele dag wel redelijk droog gebleven.
Om vijf uur zijn ze terug op het kampterrein om zich in een van zeilen gebouwde wasruimte – verplicht – eens helemaal te wassen. Op het terrein zijn namelijk maar zes douches, die over het algemeen koud zijn en weinig waterduk hebben. Een goede wasbeurt is dus niet overbodig. Voorzien van schoon ondergoed en met schoon gewassen haren, smeren ze vervolgens hun haar weer helemaal vol met gel. De prachtigste hanenkammen ontstaan (hoezo schone haren?).
Onder het koken begint het keihard te regenen en binnen een uur staat het hele terrein blank, overal spettert het water op. De eetdaken bewijzen goede diensten.

Als je wilt, mag je om half acht naar het centrale terrein. Zoals elke avond is daar ook nu weer leuke livemuziek op het hoofdpodium. Elke avond een ander genre (beach, 70-er jaren, Ierse volksmuziek e.d.) en reuze in trek bij de jongens (ze gaan daar liever heen dan naar de disco of de film). Omdat het nog steeds plenst van de regen organiseren ze in hun eigen tent een alternatief programma: bingo, zingen, kaarten e.d. Het is nu erg praktisch dat de groep goed is in zingen, toneel en improviseren!

Donderdag 1 augustus
Vandaag gaan ze op een excursie (Go Zone) waar je je tevoren al voor moest opgeven. Een kwart van de groep gaat naar Hadrians Wall (restanten van een Romeinse muur tussen Engeland en Schotland), de rest maakt een tocht over de meren van het Lake District.

De excursie naar Hadrians Wall begint erg leuk. Ze rijden er met een bus naar toe en ter plekke legt een gids een en ander uit. Helaas is zijn verhaal veel te kort, ze moeten weer de bus in een rijden door naar Carlisle waar ze maar liefst 3,5 uur vrij krijgen. En dat is dus veel te lang, na een uurtje heeft iedereen het wel gezien en vervolgens vervelen ze zich.
De merentocht begint ook goed. Na een half uur in de bus maken ze op een open boot (het is gelukkig droog…) een rondvaart van anderhalf uur over een van de grotere meren. De uitzichten zijn prachtig. Maar ook zij gaan vervolgens naar een stadjes waar ze 3,5 uur moeten doorbrengen. Iedereen komt dus een beetje katterig terug op het kampterrein.
Inmiddels regent het weer en niet zo’n klein beetje ook. Alles staat blank, alles wordt vies, de looppaden worden modderig (heel erg herkenbaar voor de mensen die zicih Friendship en/of de Jubjam in Apeldoorn herinneren…). Na het koken krijgen ze dus weer de opdracht om niet al te nat terug te komen van het avondprogramma. Ze hebben inmiddels stoelen geregeld voor de eigen groepstent, dus de halve groep die er blijft voor de bingo heeft het er prima naar de zin. Ze hebben zelfs prijsjes geregeld, ze zingen veel en hard en er worden moppen verteld. De andere helft gaat weer naar de live muziek (soort Dubliners deze keer) en vermaakt zich ook prima.
Tegen elf uur gaan ze naar bed en komt de kampopganisatie nog op bezoek voor de leiding. Het is erg gezellig en het hoost nog steeds.

Vrijdag 2 augustus
Het heeft de hele nacht doorgeregend, dus ’s morgens wordt eerst maar eens een goed plan bedacht. Officieel is het vandaag subkampactiviteitendag, elke groep zou een presentatie geven. Ook de Hollanddagactiviteiten (koek happen, poffertjes bakken, draaiorgel draaien, klompendans) staan vandaag op het programma. De klompendans wordt gecancelled. Jammer maar het kan niet anders.
Ze ruimen de groepstent op en organiseren vervolgens een alternatief binnenprogramma waar iedereen vol enthousiasme aan meedoet. Het valt zelfs de kampstaf op dat de jongens zo positief zijn!
Ze doen tot half een allerlei leuke binnenspelletjes, zoals levend bingo. Ondertussen neemt de regen af (is nog slechts motregen), maar het kampterrein is in een enorme “varkensstal” veranderd.

Een buurman biedt aan om te helpen vervoeren naar het zwembad, maar de jongens willen erg graag toch nog hun poffertjes bakken. Gelukkig mag dat in de centrale grote tent. Van 14:00 – 15:30 uur is deze dus in een soort Holland-tent veranderd en kunnen alle gasten er poffertjes eten en koekhappen (de poffertjeslucht is niet letterlijk door de telefoon te ruiken maar aan het lawaai te horen is het er inderdaad heel erg gezellig…) Misschien gaat een deel van de jongens later in de middag nog naar het zwembad, maar anderen willen graag nog wat swoppen en rondlopen. Een groot deel van de groepen is al naar huis, dus het is de grote vraag hoe de sluiting vanavond zal gaan. Om van het opruimen van de natte tenten in de modder nog maar te zwijgen. Dat is nieuws voor het volgende telefoongesprek.

Tot slot nog wat algemene punten
Hoewel het terrein zo langzamerhand een grote puinhoop is, lijdt de stemming er absoluut niet onder; ook de jongens zijn behoorlijk vies, maar iedereen heeft nog een stel schone kleren over waarin ze naar het gastgezin kunnen gaan!
Morgen – zaterdag – worden de jongens om 14:00 uur opgehaald door hun gastouders; ze hebben tijdens het kamp al kennisgemaakt met de meeste kinderen en hun ouders.
Dinsdag 6 augustus is er een gezamenlijke barbecue voor de hele groep plus de gastouders.
De jongens komen allemaal “los”; Robbert kun je zo om een boodschap sturen, Douwe swingt dat het een lieve lust is en Matthijs&Henk zijn het komisch duo van de groep (maar “willen niks publiekelijk doen”).
Robert heeft samen met de County Commissioner (een hoge scoutingmeneer) namens de groep meegedaan aan de leidingquiz en deze zelfs gewonnen! De bijbehorende fles champagne is met de complete staf plus leiding opgedronken, het certificaat zal hij ongetwijfeld mee naar huis (en de reunie?) nemen.

De padvindsters vergaten deze keer in hun enthousiasme om met het thuisfront te bellen. De enige reden was gelukkig het leuke programma: ze hielden donderdagavond een talentenjacht, de meisjes deden er aan mee en Rein en Frank beloonden hun optreden met een vuurspuugact. Pas heel laat op de avond lieten ze wat van zich horen. Ook zij hebben slecht weer en helaas is het “regenprogramma” van het kamp niet gweldig. na een beetje een dip-dag op woensdag (overigens uitstekend hersteld door een avond lekker vroeg naar bed te gaan), gaat het nog steeds uitestekend. De meisjes vermaken zich prima, swoppen met iedereen, hebben contacten met leuke buitenlandse groepen en verheugen zich al op de home hospitality. De meesten hebben hun gastouders inmiddels gezien.
——————————————————————————–
“Opgebrand” na on-ge-lo-fe-lijk mooi vuurwerk

Als om 17:30 uur de telefoon gaat, zijn de rollen omgedraaid. In Nederland is het donker, het regent en de donder en bliksem vliegen door de lucht. In Engeland is het zo’n 25 graden, stralende zon en het enige dat hoorbaar door de lucht vliegt zijn Starfighters.

Vrijdag 2 augustus
Een groot deel van de middag is iedereen druk met poffertjes bakken en het koekhappen. Vooral dat laatste blijkt voor veel Engelsen een openbaring. Iedereen wil weten waar die koek van gemaakt is… Met name Teunis doet erg zijn best om iedereen te laten meedoen, hij krijgt zelfs een negentigjarige oud-scouting-bobo aan het koekhappen!
Buiten is het ondertussen een steeds groter wordende chaos, het blijft maar regenen en je kunt het terrein eigenlijk het beste beschrijven als “één desolate troep”. Binnen blijft het de hele middag gezellig, niet in de laatste plaats door Geurt zijn draaiorgeltje (waar overigens een discman in verstopt zit die onvermoeibaar blijft spelen).

Tegen half vijf is het programma afgelopen en gaat iedereen terug naar het kampterrein. De helft van de groep maakt daarna – onder leiding van Geurt, Robert en Paul – gebruik van het aanbod van de buurman om hen naar een zwembad te rijden. De anderen proberen hun laatste voorraden nog te swoppen.
Om zes uur is het droog en blijft het ook droog. Na het eten gaan ze om acht uur naar de sluiting. Die is erg ongedwongen. Weliswaar moet je weer per subkamp verzamelen, maar deze keer niet in keurig nette rijtjes! Ze nemen de vlaggenmast mee (dat kan, als je een zwevende hebt), en zijn de hele tijd duidelijk herkenbaar aanwezig. Zingen tegen de Finnen en de Ieren die enthousiast terugroepen. Het programma is het als de opening “kort maar krachtig”: een korte toespraak (“heb je het naar je zin gehad”), een bedankje en een liedje en dat was dat.
Daarna is er op het hoofdterrein nog een openluchtdisco. Omdat er ondertussen houtsnippers zijn gestooid, is dat gelukkig weer mogelijk. Iedereen doet heel enthosuiast mee. Jamie en Erwin swingen zoals niemand dat ooit nog gezien heeft, maar ook alle anderen gaan min of meer uit hun dak. Het laatste half uur worden de muzieknummer steeds leuker, tot het slotnummer om elf uur. Daar wordt met een enorme knal en een vuurpijl aangekondigd dat er nu vuurwerk is op de heuvel achter de tenten. En dat vuurwerk, het duurt tien tot vijftien minuten is “echt on-ge-lo-fe-lijk mooi”. De volgende dag horen ze dat het tot in Kendal te zien en te horen is geweest.
Doordat iedereen inmiddels dus naar de heuvels achter de tenten is gelopen, is het hoofdterrein – in tegenstelling tot andere avonden – hierna onmiddellijk leeg. De jongens verzamelen om 23:30 uur, maken hun vervolgverhaal min of meer af (de echte clou komt overigens donderdag pas) en gaan naar bed. De leiding praat nog even na met de pl’s en apl’s, die erg positief zijn over het kamp tot nu toe.

Zaterdag 3 augustus
Als ze om een uur of acht opstaan is het droog, maar wel bewolkt en het hele terrein ligt nog steeds onder de modder. Dat ziet er somber uit voor het opruimen. Maar gelukkig gaat om negen uur de zon schijnen! Daardoor kan alles redelijk vlot worden afgebroken terwijl de tenten blijven staan om zo droog mogelijk te worden.
De jongens zijn inmiddels totaal “opgebrand”, het slaapgebrek van de afgelopen dagen is ineens zichtbaar en niet zo’n klein beetje ook. Ze zijn niet vooruit te krijgen en zitten er duidelijk helemaal doorheen. Toch moeten ze nog wel even wat doen.
Tegen twaalf uur worden ook de tenten voorzichtig afgebroken. Velen hebben kokhalsneigingen als de modderstank onder de grondzeilen te voorschijn komt, maar toch krijgen ze alles zo goed en zo kwaad als het gaat schoon, met als gevolg dat alle tenten droog (!) in de tentzakken zitten.
Ze geven de cadeaus aan de subkampstaf en de kamporganisatie, maar erg vlot gaat het allemaal niet meer. De jongens zijn moe…

James en Jamie vertrekken om om 09:00 uur richting de padvindsters; Frans wordt om 10:00 uur door zijn ouders opgehaald. De hospitality-ouders zouden om 14:00 uur komen maar hebben dat niet helemaal begrepen en komen verspreid over de ochtend al aan om “hun” jongens mee te nemen. Om 14:15 uur is iedereen vertrokken. De leiding ruimt de laatste rotzooi nog op. Tegen vieren brengt de kamporganisatie hen naar hun eigen “hospitality-terrein”: een soort Natuurvriendencamping op een mooie plek in het Lake District. Ze krijgen een eigen terreintje maar vinden dat wat te krap, dus al gauw verslepen ze alles naar het grote terrein waar weliswaar meer mensen staan, maar waar ruimte genoeg is. De zon schijnt nog steeds. Cumbaree 2002 is voorbij en de verkenners zijn ondergebracht bij hun gastouders. Tijd om in de zon te gaan zitten uitrusten…