_{Engeland algemeen – padvindsters algemeen – verslagen – voorbereiding – links – fanmail – google maps – verkenners 2018}

Van vrijdag 20 juli tot en met donderdag 9 augustus 2018 zijn 16 padvindsters (Anne, Annebeth, Berber, Elin, Elise, Floor, Janna, Marieke, Merel, Naomi, Sara, Sonja, Roos, Tess, Thysa en Yemma) met 6 man/vrouw leiding (Emma, Eva, Margreet, Pepijn, Rein en Suzan) in Engeland. Hieronder het verslag van de derde week: de hospitality. Overige verslagen in week 1 en week 2.

zondag 5 augustus: spannend maar: allemaal positieve berichten
maandag 6 augustus: allemaal positieve berichten (2)
dinsdag 7 augustus: allemaal positieve berichten (3)
woensdag  8 augustus: via de Iron Bridge naar Dover
donderdag 9 augustus: naar huis…

================

ZONDAG 5 AUGUSTUS 2018: SPANNEND, MAAR… ALLEMAAL POSITIEVE BERICHTEN

Ze nemen zoveel rust dat ze zich zondagochtend verslapen zodat het verslag later komt dan was afgesproken… Daar knapt een mens van op!

Ondertussen komen via de gastouders allemaal positieve berichten met foto’s door. Alle foto’s zijn in het fotoalbum geplaatst. Niet elke ouder stuurt de foto’s door voor het verslag, maar ongetwijfeld worden de Nederlandse ouders wel persoonlijk door hen geïnformeerd. Het is overigens totaal niet nodig om je ongerust te maken: Emma belt zondagmiddag met alle kinderen persoonlijk en ze hoort alleen maar enthousiaste verhalen! Of de wasmachines ook enthousiast zijn is de vraag… die draaien ongetwijfeld overuren! Gelukkig is het mooi weer en droogt alles snel.
Naomi en Elise aten zaterdag pizza en hebben daarna heerlijk geslapen. Vanmorgen eten ze wafels en koekjes bij het ontbijt!
Sara en Sonja hebben zaterdagavond pizza gemaakt en daarna keken ze naar “the Greatest showman with brownies”.
Na een hele lange nacht slapen… doen ook zij de was en daarna bezoeken ze Dunham Massey om naar de herten te kijken en naar het gebouw. Ze krijgen een enorm ijsje en na de lunch gaan ze naar het gezin van Elise en Naomi, waarmee ze even door Lymm lopen. Daarna krijgen ze bij de thee de groepsdas van de 3rd Lymm scoutinggroep! Er is een mini-filmpje van gemaakt.
Tess, Berber, Anne, Janna en Yemma brengen een bezoek aan Little Moreton Hall, waar ze geurzakjes maken.

MAANDAG 6 AUGUSTUS 2018: ALLEMAAL POSITIEVE BERICHTEN (2)

Tess, Berber, Anne, Janne en Yemma maken ’s morgens het ontbijt klaar.
Sonja en Sara bezoeken Manchester. Natuurlijk zien ook zij de geschilderde bijen die momenteel in de hele stad staan (zie ook het verslag van de verkenners). Ze gaan naar de Library, de Town Hall, de Royal Exchange, de Corn Exchange end McDonalds (met “excuses” van de gastfamilie…). Ook ontmoeten ze Elise en Naomi weer, de rest van de dag trekken ze samen op en shoppen ze nog wat.
Aan het eind van de middag is er een tea bij Sonja en Sara’s familie.

Op verzoek stuurt hospitality-ouder Mark (Tess, Berber, Anne, Janna en Yemma) het recept van de “flapjacks” (havermoutkoeken):

================================

Mark’s Flapjack recipe, as requested by the girls!!!

300g butter
200g brown sugar
100g golden syrup 
500g porridge oats
20 minutes @ gas 4

================================

DINSDAG 7 AUGUSTUS 2018: ALLEMAAL POSITIEVE BERICHTEN (3)

Marieke, Elin en Floor krijgen van hun gastvader Adam de groepsdas omgehangen. Ze bedanken keurig met een linkerhand!
De familie van Sonja en Sara gaat vandaag naar Chester. ’s Avonds rijden ze net als andere gastgezinnen naar Petty Pool waar de hele groep weer bij elkaar komt.

Ondertussen gaat de leiding naar de Tesco om inkopen te doen voor het avondeten. Ze maken een stamppotbuffet! Ieder kookt z’n eigen gerecht: Margreet maakt zuurkool, Emma broccoli-prei-kip-stamppot, Rein hutspot, Eva zomerstamppot en Suzan zoete-aardappelen-stamppot. Pepijn zorgt voor een super lekkere orio cheese cake als toetje.

Tegen zessen arriveert iedereen bij Petty Pool, het gebouw waar de leiding al die tijd is geweest. Het weerzien is geweldig: veel knuffels, veel verhalen en vooral steeds de opmerking dat het zo jammer is dat het voorbij is: “stom om nu weg te gaan”. Het voelt volgens de padvindsters alsof ze “thuis komen”. Ze zijn maar drie dagen weggeweest, maar hebben in die drie dagen toch heel veel meegemaakt waar de anderen niet bij waren! De leiding is ook superblij dat ze “hun kinderen” weer terug hebben. Het lijkt wel alsof zij de kinderen meer gemist hebben dan andersom…
De leiding praat met alle gastouders en steeds komt naar voren wat uit de mailtjes ook al bleek: die zijn heel erg enthousiast over de kinderen. Dat ze zo “polite” (beleefd) zijn, dat ze zo goed geholpen hebben (bijvoorbeeld met de afwas), dat ze zo goed Engels spreken, dat ze zo netjes zijn… [kortom: alles wat jullie als ouders je kind geleerd hebben maar wat ze thuis niet altijd laten zien…]. De gastouders bedanken de leiding dat ze de kinderen drie dagen hebben mogen lenen! Heel bijzonder. Sommigen hebben inmiddels al plannen gemaakt om ook een keer naar Nederland te komen. Aan de goede banden kan het niet liggen!
Al met al was het een van de meest geslaagde hospitalityperioden in jaren. Eigenlijk gaat het altijd goed, maar deze keer ging het uitzonderlijk goed!
Na het (moeilijke!) afscheid blijven ze nog een tijdje bij het kampvuur zitten zingen en praten. Het duurt lang voordat alle verhalen zijn verteld maar ze proberen toch op tijd te gaan slapen. Ze slapen met z’n allen in stapelbedden in het clubhuis. Dat geeft een beetje een “schoolreisjesgevoel” maar is wel heel erg gezellig.
Ze zullen deze leuke hospitalityperiode niet snel vergeten!

WOENSDAG 8 AUGUSTUS 2018: VIA IRON BRIDGE NAAR DOVER

De complimenten ijlen vandaag nog even na.
Algemene opmerking van gastouder James: “the girls have been great – very chatty and polite”. Oftewel: ze gedragen zich geweldig, praten veel en zijn erg beleefd. Daar kunnen de Nederlandse ouders het mee doen!!!

Gastouder Adam mailt, heerlijk kant-en-klaar vertaald door Google Translate:

=======================

Er moet vandaag echter weer gewoon gewerkt worden. Na het opstaan ruimen ze het gebouw op en pakken ze de auto’s weer in. Gelukkig gaat dat zo langzamerhand heel snel. 
Ze zijn dan ook keurig op tijd klaar om te vertrekken. Onderweg is het weer heel gezellig: ze zingen, ze kletsen en ze slapen zo nu en dan. 
De eerste belangrijke stop is in Telford. Daar staat de Iron Bridge, bij de OPV-Schoonoord vooral beroemd omdat Rein er zo mateloos enthousiast over is altijd. Helaas voor hem staat de brug momenteel in de steigers, o.a. omdat hij weer in de oorspronkelijke kleur oranjebruin wordt geverfd. Gelukkig hebben we nog een foto uit 2014 gevonden (in het fotoalbum zelfs ook een uit 2002). Voordeel is wel dat je er nu langs kunt lopen, wat voorheen niet kon. Ze lopen er wat rond en eten een ijsje.

Daarna is het tijd om verder te rijden. En pringles te eten. Het is opvallend hoeveel ze daarvan kopen elke keer… Ze mogen vanzelfsprekend niet teveel snoepen voor het avondeten, maar niet iedereen vindt het altijd makkelijk om zich daar aan te houden.
Ze eten onderweg in een enorme foodmarket, met o.a. een McDonalds en Burgerking, maar ook kraampjes met wraps, salades en pizza’s. Ieder mag 7,50 pond besteden. Ze vinden het erg leuk om iets lekkers uit te kiezen. Ondertussen bespreekt de leiding de laatste regelzaken (en belt het verslag door). 
Hierna is het nog ongeveer anderhalf uur rijden naar Dover. Daar overnachten ze in een clubhuis vlak bij de boot. Het is heel handig dat ze dan al gegeten hebben: ze hoeven alleen hun matjes maar uit te rollen om te gaan slapen!

DONDERDAG 9 AUGUSTUS 2018: WE GAAN NAAR HUIS

Dit is echt de allerlaatste dag van het Engelandkamp. Het is fijn om weer naar huis te gaan maar het is ook ontzettend jammer dat het Engelandkamp voorbij is!
De reis gaat voorspoedig. Ze zijn al vlak bij de haven, dus ze halen de boot keurig op tijd. Om kwart over tien komt het bericht dat ze in de incheckrij staan. De boot vertrekt een uurtje later en is om kwart voor een Nederlandse tijd in Calais.

Daar is ondertussen het slechte weer begonnen. Na wekenlang stralende zon en hitte… slaat het juist vandaag om… Daar is natuurlijk niets aan te doen. Ze houden op googlemaps goed in de gaten wat de verwachte aankomsttijd in Nederland zal zijn. Al gauw lijkt 18-19 uur en later: 19 uur, de beste prognose. Die houden ze de hele middag aan, zodat aan het eind van de dag de afspraak duidelijk is: aankomst om 19 uur bij de Beukelaar. Eventueel iets later maar zeer zeker niet eerder. Dan weet iedereen waar hij/zij aan toe is!

De ouders hebben een geweldig welkomstfeest voorbereid. Het spandoek dat ook bij de verkenners hing is opgehangen, en en feestelijke slinger. Er zijn enorm veel lekkere hapjes en drankjes en zelfs frituurpannen voor eigen gebakken frites. Het was oorspronkelijk de bedoeling de ontvangst bij iemand in de tuin te houden, maar gezien de enorme regenbuien, is de Beukelaar een goed alternatief. Als het te nat wordt kan iedereen naar binnen.

Om vijf over zeven is het grote moment daar: ze zijn er! Het is een emotioneel moment. Iedereen is enorm blij om elkaar weer te zien! Na de eerste verhalen volgen de officiële bedankjes. Marlene wordt zowel door de ouders als door de leiding bedankt voor alle berichtgeving op internet. Het was heel fijn dat de ouders (en andere familieleden) het kamp op deze manier zo goed konden volgen. De leiding wordt vanzelfsprekend bedankt voor alle energie die zij in het kamp hebben gestopt.  En de padvindsters zelf krijgen natuurlijk ook een bedankje: zij hebben er samen voor gezorgd dat dit kamp onvergetelijk is geworden.

En dan is het tijd voor de lekkere hapjes en drankjes. Iedereen heeft inmiddels honger gekregen… Onder het eten wordt er nog honderduit gekletst. Maar dan moet toch echt het busje worden leeggehaald. Alle persoonlijke bagage moet bij de ouders in de auto. En dan… tijd om naar huis te gaan. Lekker uitrusten en en vooral heel lang nagenieten van dit geslaagde Engelandkamp!