_{Engelandkampen pv – padvindsters 2022 – verslagen – voorbereiding – filmpjes – links – fanmail – google maps – verkenners 2022}

Van zaterdag 23 juli tot en met dinsdag 9 augustus 2022 zijn 25 padvindsters (Alanis, Barbora, Carlijn, Doeschka, Esmijn, Faya, Fabiënne, Finn, Hannah, Isabel, Katinka, Lauranne, Liara, Linde, Lisabeth, Livia, Madelief, Marit, Marrit, Nirlen, Noa, Norah, Vera, Wietske en Yemma) met 8 man/vrouw leiding (Anne-Linde, Douwe, Lars, Margreet, Meinke, Michelle, Pepijn en Ruurd) op Engelandkamp.
Hieronder het verslag van de derde week: nog even samen wat leuke dingen doen en terugreis naar Oosterbeek.

=== week 1 === week 2 ===

• zaterdag 6 augustus: vertrek Chamboree en aankomst Queen Charlotte’s Wood
• zondag 7 augustus: buitensportactiviteiten met de gastgroepen
• maandag 8 augustus: activiteiten met de gastgroepen en vooral socializen
• dinsdag 9 augustus: terugreis naar Oosterbeek

En dan is Chamboree echt voorbij. De bus arriveert en na een laatste terreincontrole rijdt de bijzonder aardige chauffeur hen in een half uurtje naar Queen Charlotte’s Wood.

Dit is een scoutingterrein van een district. Het is er prachtig, zowel het terrein als de blokhut. Er zijn 2-, 4- en meerpersoons slaapkamers met stapelbedden (zelfs 3-hoog!). Iedereen mag een eigen bed uitzoeken. Ze hoeven de komende nachten dus niet meer op hun matje te slapen. Tenzij…

Op het terrein ziet ieder hoekje en plekje er weer anders uit. Maar overal is het prachtig. De terreinbeheerder (die ook op Chamboree was) geeft een rondleiding. Hij is bijzonder vriendelijk. Dat geldt ook voor de districtsmensen en de leiding van de verschillende groepen die bij het district horen. Ze geven dan weliswaar geen homehospitality… maar de “terreinhospitality” is geweldig! Onze groep is de enige groep op het terrein. Ze hoeven niets te betalen, als enige “tegenprestatie” is gevraagd om beschikbaar te zijn voor activiteiten met hun jeugdleden. Om verschillende redenen kon niet iedereen van de districtsgroepen mee naar Chamboree. Om hun jeugdleden toch een internationale ervaring te geven, vinden ze het heel leuk om een aantal “Chamboree-achtige” activiteiten nu op kleinere schaal nog een keer te doen.

Voor onze groep pakt dat goed uit. Toen duidelijk werd dat de home-hospitality echt onder geen enkele voorwaarde mogelijk was (de Engelse regels hiervoor zijn zo ontzettend streng dat niemand daar aan wil/kan voldoen), hebben ze Chamboree om advies gevraagd. Die vroegen het vervolgens aan wat belangrijke mensen van omliggende districten. Dat leverde uiteindelijk dus geen home-hospitality op, maar wel deze enorme “terrein-hospitality”!

Terwijl de padvindsters rustig uitgebreid de omgeving verkennen, kookt de leiding een centrale maaltijd.
Na het eten maken ze op een van de hoger liggende terreintjes een kampvuurtje. Om lekker even bij te zitten kletsen. Maar ook… om de nacht bij door te brengen! Een stuk of acht meiden wilden al het hele kamp graag een keer buiten onder de sterren slapen en deze laatste dagen zijn daar ideaal voor. En er is niets lekkerder dan in slaap vallen bij een knapperend vuurtje… Lars en Ruurd verheugen zich er ook op.
Maar eerst lezen ze de fanmail nog even voor. En dan gaat iedereen snel naar bed (of naar de grond…)

Ze worden rustig wakker op verschillende plekken. Een deel bij het nog een beetje nasmeulend vuurtje (en het lawaai van buurman de roofvogel), de rest in hun eigen (stapel)bed. Ze kunnen redelijk rustig aan doen.

De Engelse scouts komen pas rond half elf, dus het schema van 9 uur opstaan, ontbijten en lunchpakket smeren is prima. Sommige Engelse scouts smeren gezellig een boterham mee…
Om 11 uur komende de explorers (vergelijkbaar met onze rsa en stam) en hun begeleiders. Het is de bedoeling om te gaan klimmen op de natuurlijke rotsen in de buurt van het kampterrein. Er moet veel materiaal mee (bouldermatten, touwen, water, tuigjes…). Iedereen draagt wat en dan lopen ze in een minuut of twintig naar het terrein.

Daar moeten de explorers de verschillende routes klaar zetten. Een van de Engelse leidsters neemt de groep ondertussen mee voor een korte wandeling. Zij weet heel veel over de historie van het oude terrein. Er woonden hier in de bronstijd al mensen.

Na een half uur is alles klaar. Ze gaan klimmen, abseilen en boulderen. Dat is in zo’n natuurlijk terrein heel anders dan op een klimmuur op Chamboree… Iedereen vindt het een leuke ervaring. Abseilen is natuurlijk wel heel spannend, zeker als je het nog nooit gedaan hebt. Met een beetje aanmoediging heeft iedereen het toch gedaan. Na afloop glunderen ze van oor tot oor!
Aan het eind van de middag zijn ze moe en gaan ze terug naar hun eigen terrein. Daar komen al snel ook scouts die overdag niet konden. En dus is er weer uitgebreid mogelijkheid voor socializen, tenslotte een van de belangrijke aspecten van zo’n bijeenkomst! Ze doen van alles. Kletsen, spelletjes of gewoon lekker lummelen, ongeacht of je elkaars namen nou kent of niet en of je elkaar helemaal goed verstaat.

De districtsleiding zet pizza-ovens klaar, waarin je heel snel kleine pizza’s kunt bakken. De pizza-party kan beginnen!

Het zal nog lang gezellig blijven. ’s Avonds is er eerst een kampvuur met wat acts (in het Engels, jawel, daar draaien ze hun hand niet meer voor om…). Vanzelfsprekend worden de kampdansjes weer uitgevoerd. En natuurlijk slapen ze weer buiten (deels dezelfde, deels wat andere mensen). Het is de laatste nacht dat dat kan, want de echte laatste nacht moet iedereen binnen slapen zodat ze dan hun matjes vast kunnen schoonmaken en inpakken. Dat scheelt de volgende dag veel werk.

De buitenslapers worden weer wakker met vogelgeluiden. Heerlijk!
Het was al bekend: helaas gaat het geplande zeilen vandaag niet door, er zijn niet genoeg instructeurs.
Maar er zijn genoeg andere dingen te doen.

Er komt een aantal scoutsleiders en explorers met verschillende activiteiten. Ze waren daar ook mee op Chamboree en die herhalen ze hier op kleine schaal, zoals kratjes stapelen, bijlen gooien en nog meer leuke dingen.
Het is een wisselend gezelschap. Soms komen er kinderen bij, dan vertrekken er weer een paar, maar het is in totaal steeds een behoorlijke groep. Een erg leuke activiteit is het bijlen gooien. Daar doen ze een wedstrijdje in en… onze meiden krijgen de prijs. Een hele mooi, met zowel het logo van het district als ons eigen kamplogo er op!

Er zijn behoorlijk wat Engelse kinderen aanwezig, waar ze allerlei spelletjes mee doen. Kaartspelletjes, maar ook wat actievere spelletjes. Allemaal in het Engels! Natuurlijk doen ze de kampdansjes weer, ze leren ze zelfs aan degenen die niet op Chamboree waren.
Het wordt een wat rustiger dag dan zondag, maar dat is wel goed. Er zijn namelijk ook hangmatten… heerlijk! En je kan lekker in het gras liggen. Iedereen is zo langzamerhand best wel moe. Het prachtige terrein leent zich daar uitstekend voor!

Ondertussen was al bekend dat Douwe helaas positief is getest op Corona (de rest van de groep is allemaal negatief getest). Dit hebben ze natuurlijk ook aan alle Engelsen verteld die het aan (de ouders van) hun kinderen hebben doorgegeven. Gelukkig haakte niemand af en is het gewoon een erg gezellige dag geworden!

Het is de dag van de terugreis en voor een aantal mensen zelfs een heel erg lange dag. (genoemde tijden zijn, tenzij anders vermeld, de Nederlandse tijden)

De buschauffeurs staan (Engelse tijd) al om 4 uur op en vertrekken rond 5 uur van het kampterrein. Omstreeks 10 uur laten ze weten dat ze al bij Oxford zijn. Om 14:15 zijn ze bij de Eurotunnel in Folkstone. Ze moeten daar een kwartiertje wachten tot ze door de douane mogen, maar eigenlijk gaat het best vlot.
Om 14:45 zijn ze er doorheen en moeten dan weer wachten (ja, het is een reisdag) . Ondertussen sturen ze af en toe een “selfie”.

De rest van de groep kan het rustiger aan doen. Ze ruimen op, maken schoon en pakken in. Daarna maken ze nog een laatste groepsfoto op het districtsterrein.
Ze worden om 14:00 (engelse tijd) opgehaald door busjes van het gastdistrict. Die brengen hen in een half uurtje naar het vliegveld. Zowel onderweg als op het vliegveld is het heel rustig. De bagage is snel ingecheckt. Ze hebben dan nog genoeg tijd om nog even naar de wc te gaan, wat snoep te kopen van het laatste zakgeld of gewoon nog even te genieten van Engeland. Dan lopen ze naar de gate en zien daar… een sticker van de OPV-Schoonoordverkenners van vier jaar geleden!

De vlucht gaat heel voorspoedig. Iedereen doet een dutje of kijkt wat naar buiten. Als ze bijna in Amsterdam zijn gaan ze zingen. Eerst onze groep en vervolgens antwoordt een stel Schotten. Alle mogelijke liedjes komen voorbij. Het is heel gezellig in het vliegtuig!
De landing is perfect op tijd (zelfs een beetje eerder dan het schema aangaf).

Helaas duurt het daarna wel 50 minuten voor ze door de paspoortcontrole heen zijn. De bagage gaat daarentegen weer heel snel. Ze staan alleen bij de verkeerde band te wachten… Als ze dat eenmaal in de gaten hebben, zien ze dat hun tassen bij de andere band al netjes op hen staan te wachten.

En dan, om 19:45 en net op het moment dat je je afvraagt “zouden ze er wel aan denken?” komt er weer bericht uit het busje. Zij hebben in Brussel de messen uit het kluisje gehaald. Ze lagen er allemaal nog! Overigens hebben ze er wel een souvenirtje in achtergelaten… Zelf rijden ze dan al weer ver voorbij Brussel.

Op Schiphol is het 20:35 uur. Ze krijgen geld om eerst nog even wat te gaan eten. Sommigen gaan naar de Burger King, anderen naar AH of nog een ander eettentje.. Genoeg mogelijkheden!
De bus is gelukkig precies op tijd. Ze laden alle bagage in en vervolgens zichzelf. Om kwart over negen vertrekken ze vanaf Schiphol. Dan is het nog een kleine anderhalf uur rijden naar Oosterbeek. De definitieve verwachting is “aankomst half elf”.
Ondertussen heeft het ontvangstcomité de Beukelaar heel mooi versierd (al kun je in donker helaas niet alles daarvan zien). Er is een welkomstpoort, er hangen vlaggen en er is lekker eten. Heel gezellig!
Maar het eigenlijke doel is toch: de Engelandgangers weer welkom heten.

Het wordt een in veel opzichten emotioneel weerzien. Ze vertellen de eerste verhalen. En natuurlijk doen ze hun dansjes… Ilona bedankt namens de ouders de leiding. Zij krijgen een bon om met elkaar te gaan eten én een bolderkar. Die wilden ze graag hebben, ze zijn er dan ook heel blij mee! Ook voor Marlene is er een cadeautje, als dank voor al haar werk met de verslagen.

En dan… is Engeland 2022 voorbij. Tijd om naar huis te gaan, te slapen, en vooral nog veel meer verhalen te vertellen aan je ouders (die hopelijk wat hulp hebben aan dit verslag…)

Voor de leiding is het nog niet voorbij. Zij moeten morgen alle spullen nog uitpakken. En daarna zijn er altijd nog laatste loodjes die besproken en gedaan moeten worden. Maar die hebben geen haast meer. Ze kunnen terugkijken op een fantastisch kamp waar de padvindsters enorm van hebben genoten!