2007 Zevenaar

In 2007 zaten we op de school voor Ridders met de blauwe das. In Zevenaar.

Ons motto: Denk als een ridder, doe als een ridder, wees een ridder

Eindelijk is het dan zover, de welpenhorde van scouting OPV-Schoonoord uit Oosterbeek is op kamp. Dit jaar geen gewoon kamp, nee dit jaar helpen we een Baron uit de nesten. Zijn enige ridder is weg gelopen en nu zoekt hij een nieuwe ridder. Hij heeft daarvoor een ridderwedstrijd uit geschreven en alle burgers en buitenlui zijn welkom om te leren hoe je een ridder moet worden.

De kinderen zijn nu in Zevenaar en verblijven op ridderschool de Blauwe Das. Ze leren daar in en week tijd alle kneepjes van het vak. Maar  voordat ze eindelijk op de ridderschool waren verzamelden ze op het Raadhuisplein in Oosterbeek.  Samen met papa, mama, broertjes en zusje s kwamen de welpen bepakt en bezakt met hun reisbagage aan. De spullen gingen de aanhanger in, ouders leverden de laatste dingen in bij Remco en dan konden we gaan. Of toch niet? Wie staat daar? Dat lijkt wel een baron. En dat klopte, het was Baron van Achter Naar Voren en Weer Terug gekleed in zijn vrijetijdskleding. Hij vertelde ons het verhaal van Ridder Roderick nog een keer, en vertelde wat de kinderen moeten doen om een goede ridder te worden. Hij deelde ons mede dat hij geen tijd had om mee te gaan vanwege vakantie, tja het is maar waar je je prioriteiten legt. Gelukkig waren wij als leiding al op het kasteel geweest en hebben we van de Baron gehoord wat we moeten doen om de kinderen af te leveren als goede ridder.
Nog even een groepsfoto maken en dan het blikken paard in.

Water, water en nog eens water…
De zon schijnt en de lucht is blauw. De kinderen hebben veel zin in het kamp en dat is te merken ook. Dol enthousiast rennen ze de trap op en gaan ze richting de slaapzaal. Ze willen alvast hun slaapspullen klaar legen maar dat doen we nog niet. We gaan lekker naar buiten. En wat kan je beter buiten doen met dit weer dan een watergevecht. En dat gebeurde ook. De supersoakers  en de gewone waterpistolen komen te voorschijn en ook de bidons doen het goed. Niet iedereen heeft zin in en watergevecht. Voor die kinderen is er een relexbad, daar kunnen ze even in spelen. Andere kinderen hebben meer zin in het ridderen. Dat kan natuurlijk ook. Wanneer Remco en Tjalling mee gaan doen met het watergevecht begint het pas echt leuk te worden. Althans leuk, ik was tot op mijn onderbroek nat, maar goed dat geef niet, het was gezellig. Al met al was het een leuke ochtend/begin van de middag.

Een ridder zonder uitrusting is geen ridder.
Na de lunch, het corvee en het even rusten op het slaapzaal is het eindelijk tijd om echt te beginnen met ridderen. Aan de hand van de lijst die de Baron aan ons heeft gegeven gingen we aan de slag. Punt 1 en punt 2 gaan over de uitrusting. Een ridder heeft een schild nodig en een paard. Deze hebben we gemaakt. Het was een bonte verzameling paarden die daar in de hal lagen.
Na het knutselen hebben we heerlijk genoten van een maaltijd gemaakt door de familie Huibers. Zij komen elk jaar, in weer en wind, weer koken voor alle kinderen. Onze dank daarvoor en hopelijk komen jullie de komende jaren weer. Na de maaltijd was het tijd voor corvee en daarna even rust op de slaapzolder.

Gij zult  uw tegenstander verslaan
Na de, voor de leiding nodige, rust gaan de kinderen buiten lekker aan de slag om een echte ridder te worden. Gepaard met stokken, zwaarden, schilden gaan ze elkaar spelenderwijs te lijf. Gelukkig vallen er geen gewonden. Alhoewel, als Remco en Marco het bad proberen leeg te gooien duwt Remco Marco het water in. Om Remco terug te pakken gooit Marco een emmer water over Remco heen. Om dit niet zomaar  te laten gebeuren springt Remco het water  in en een hevige worsteling is het gevolg. Gelukkig kunnen ze goed toneel spelen en lijkt het alsof het ze echt worstelen.
En dan gaan we verder met het echte ridderen. Punt drie op onze ‘’hoe word ik een ridder’’-lijst ging over het bevrijden van een jonkvrouw. Ergens in Zevenaar zit een jonkvrouw opgesloten en die moesten we bevrijden. Aan de hand van vragen en opdrachten zouden we haar kunnen vinden.
Maar helaas,  dan slaat het noodlot toe, het begint te regenen. Helaas, de Jonkvrouw die we vandaag moesten bevrijden zit nog steeds opgesloten. Nou maar hopen dat ze er morgen nog zit, want dan zullen we vast en zeker weer een poging proberen.
Dan maar iets anders. We spelen nog wat spelletjes in de zaal.
En dan is het tijd om naar bed toe te gaan. Van de jongste kinderen, die voor het eerst mee zijn, valen de ogen bijna dicht. Het wat een vermoeide maar zeker leuke dag voor zo. Het is te hopen dat ze de eerste nacht goed slapen en morgen fris en fruitig weer opstaan. Tot nu toe zijn er nog geen probleempjes geweest. Alle kinderen hebben er nog veel zin, al zijn er wel een paar die thuis missen. En ik weet zeker dat er nu en paar ouders zijn die hun zoon missen. Maar goed, paps en mams, houdt vol, zaterdag komen ze weer thuis!

Groeten aan iedereen die thuis zit,

Remco

Ridderen tot je er bij neer valt
Dag twee van het kamp is aangebroken, en hoe. Het schijnt zo te zijn dat de kinderen wakker werden van een heus kussengevecht. De leiding heeft daar, en maar goed ook, niks van gemerkt. Ook al waren sommige al vroeg wakker toch stonden ze weer vrolijk op om deel te nemen aan het ochtendgymnastiek. Het lekker bewegen op muziek is en terug komende traditie geworden. Remco beet het spits af en liep alle acht de nummers door. De kinderen bewogen lekker mee, al hadden sommige er niet echt zin in. Na het traditionele ochtendgymnastiek volgde een stukje Jumpstyle. Voor de gene die het niet kent, wat eigenlijk niet kan gezien de populariteit van deze ‘’dans’’, Jumpen is een bewegen van je voeten op muziek op een dusdanige wijze dat het er ritmisch uitziet. Het vernieuwde hakken laat maar zeggen. Maar goed, even terug naar het kamp. Na het dansen volgde het ontbijt en daarna is er nog even in het logboek geschreven.

Neem uw paard mee en ga ten strijde
Een echte ridder kan met zijn paard en schild omgaan en oefent met stokken om zo en echt schild te verdienen. De kinderen hebben de ochtend besteed aan het oefenen van ridderte technieken. Zo konden ze ring steken per paard  (lees fiets) en leren hoe ze moesten afweren met hun zwaard.
Verder zijn de kinderen uitermate goed in het vangen van leiding en deze dusdanig vast te knopen dat ze niet meer los komen. Dit gebeurt dan bij de schandpaal, en prima plek ervoor.
Na het harde werken moet er goed gegeten worden. Remco en Angelique waren ondertussen bezig met het maken van een heerlijk broodje hamburger. De kinderen hebben er heerlijk van gesmikkeld.
Na het eten hebben de kinderen geprobeerd wat rustiger te worden door even op hun bedje te liggen. Dit lukte aardig, gelukkig mochten ze al weer snel naar beneden en hebben ze een lekker snoepje gekocht.

Een brief aan het burgervolk
Natuurlijk wordt er ook een kaartje naar huis toe gestuurd. De kinderen hebben de kaartjes vandaag gemaakt. En er zitten erg leuke kaartjes tussen. Iedereen vindt het leuk en sommige missen thuis.
De kaartjes liggen als het goed is donderdag in de bus. De kinderen hebben hun diepste, soms wat overdreven, gevoelens op het kaartje geschreven.
Na het schrijven van de kaartjes hebben de kinderen weer lekker buiten gespeeld. Ze hebben ondertussen zelf een spel bedacht. Het spel speelt zich af in een winkel waar alle spullen van de welpen worden verkocht, van waterpistool tot aan touw, van bidons tot aan doppionnen, je kan het zo gek niet noemen. Als je trouwens spullen wilt kopen dan moet je geen euro’s mee nemen maar Kaka’s .

Pannenkoekenrecord
En dan volgt het avondeten. We eten heerlijke pannenkoeken. Bart en Angelique verdienen daar een groot applaus voor. Zij hebben in minder dan 2 uur maar liefst 160 pannenkoeken gebakken. De kinderen hebben er heerlijk van gegeten. Het toetje ging er ook goed in. Daarna was het tijd voor de rust. Heerlijk op de slaapzaal even tot je zelf komen. En ja, dan komen de tranen. “Ik mis papa en mam” hoor je dan veel. Maar gelukkig een goede en leuke gesprek met Remco, een glaasje water, een snoepje en af en toe een heimweepilletje doen wonderen.
Op de slaapzaal zit de sfeer er goed in en er gebeurd veel. Sommige kinderen liggen lekker te slapen, andere kinderen spelen een potje pesten en weer andere kinderen zijn met de knuffels aan het spelen.

Floris
Terwijl ik dit verslag schrijf zitten de kinderen lekker rustig televisie te kijken. Ze kijken naar de film Floris. De papa’s en mama’s kennen de oude versie wel. Deze kijken we niet, we kijken naar de nieuwe versie. Ze kijken met open mond naar de film.
Tja, ze zijn nu al twee dagen weg. Je kan het al aan hun snoetjes zien, ze worden moe en willen slapen, maar toch ook weer niet. Want ja, zeg nou zelf, op kamp slaap je niet….of wel….

Ridderlijke groeten aan hen die thuis zitten,

Remco

Trek er op uit en leer!
Dag drie is aangebroken en hoe. In plaats van het opstaan om zes uur houden de kinderen het deze ochtend vol tot een uurtje of acht. Dat zal vast met gisteren te maken hebben want toen gingen ze laat naar bed. De dromen van die nacht zullen voor een groot gedeelte over ridders gaan en vooral nadat ze Floris hebben gekeken. Dan kunnen ze echt niet meer anders aan denken dan aan ridders.
Na het opstaan volgde het ochtendgymnastiek. Dit keer een korte versie. Wederom doet iedereen leuk mee.
Na het ontbijt gaan we verder met het logboek schrijven en maken een begin met ons ridderverhaal voor de kampstandaard. De kampstandaard is dit jaar een mooie foto van je nest in ridderkleren en in welpenuniform. De laatste wordt vergroot en opgehangen in het clubgebouw. De kinderen krijgen ook allemaal een foto mee. Op de kampstandaard te halen moeten ze vijf van de acht opdrachten uitvoeren.

Het landgoed van graaf Babberich
Zo rond een uurtje of elf vertrokken we op ons paard (lees: fiets) richting het bos in Baberich. Het fietsen ging, op een klein valpartijtje na, erg goed. Tijdens het fietsen wordt er gezellig gepraat en aangekomen  bij het bos heeft iedereen er al flink zin in. We parkeren onze fiets aan het rand van het landgoed van de Baron van de Blauwe Das. Dat is op 3 meten van de Duitse grens. We lopen een stukje terug om vervolgens het landgoed van Graaf Baberich te betreden. Dit stuk land was vroeger van de blauwe das. Graaf Baberich heeft het en paar jaar geleden afgepakt van de baron.
Onze taak was om te speuren en te bespioneren. Om dat goed te doen heeft een ridder een thuisbasis nodig. Zo’n thuisbasis wordt ook wel een fort genoemd. De kinderen hebben zo’n fort gemaakt. Per nest gingen ze aan de slag om zo en goed fort te bouwen en om weer een sticker voor de kampstandaard te verdienen. Na het harde werken is het tijd voor een lekkere boterham. De kinderen hadden al een lunchpakket gesmeerd en die hebben we lekker opgegeten.

Water, water en nog eens water.
Na de lunch is het de hoogste tijd om naar het zwembad te fietsen. Snel om kleden dan dan lekker het water in. Het is een gezellige boel daar in het Lentebad. De kinderen gaan van de duikplank en nemen de waterglijbaan. Weer andere vinden het leuker om in het buitenbad te zijn. Er zijn natuurlijk ook kinderen die er van houden om de leiding te pesten. Nou ja, pesten, meer de leiding onder water duwen en er mee waterstoeien. Gelukkig vinden we het leuk. Tussen het spelen door is er nog een klein beetje tijd om een ijsje te eten.  Het was een gezellige middag.

Na zonneschijn komt regen…
Zo goed als de middag verliep ze slecht verliep de avond. Waren de kinderen net nog zonnetjes zijn ze nu ineens donkere regenwolken. Een ijsje, dat we hebben gekregen de tante en oom van Danique en Pepijn, gaat er wel in maar vanaf het avondeten gaat het slechter. Er wordt even niet meer geluisterd en er wordt gespeeld met eten. Dit levert sommige kinderen extra corvee op. We vinden het jammer dat we de kinderen straf moeten geven maar soms kan het echt niet anders.
Na het rusten op de slaapzaal, waardoor enkele kinderen wat zijn afgekoeld, hebben we nog een korte dierengeluidenspel gedaan. De kinderen die mee waren vonden het erg leuk.

Tja, en dan zit je weer achter te laptop een verhaaltje te typen. Dit keer zit ik niet alleen maar wordt ik vergezeld voor vijf heren die het nodig vonden om niet te luisteren. Wie het zijn doet er niet toe, het enige wat ik er over zeg is dat hun namen beginnen met een M, H, P, M of S.
De heren hebben een beetje een bleek gezichtje, je weet wel, zo’n gezicht waar je vanaf kunt lezen dat ze weten dat ze fout zaten. Een enkele kan zijn ogen niet meer open houden en valt in slaap bij de tikken die ik maak op de laptop. Een ander staart het lokaaltje rond en kijkt de foto’s
Zo gaat een drukke dag toch nog rustig ten einde…..Nu afwachten wat het morgen wordt.

Groeten vanuit de ridderschool!

Remco

Zoek en gij zult vinden
Dag vier is aangebroken op een heerlijke manier. De kinderen hebben heerlijk geslapen en stonden heerlijk laat op. Omdat het een beetje een regenachtige dag was hadden we sloten om even lekker in de slaapzak te blijven liggen. Dit gaf ons mooi de tijd om even in het logboek te schrijven. Zo rond half tien was het wel genoeg en zijn we naar de grote zaal gegaan om te ontbijten.
Na het ontbijt zijn de kinderen verder gegaan met het leren om een echte ridder te worden. Ze zijn al zo vaardig dat ze een eigen zwaard mogen hebben. Deze hebben we ook gemaakt. Schuren, zagen timmeren, er heerste een gezellige sfeer in het gebouw.

Naar stad, of toch niet…
Na de lunch, waarbij we lekkere knakworstjes hebben gegeten, is het tijd voor de ontgroening. Ruurd en Rene worden door twee kinderen ontvoerd, vast gebonden en naar en apart hok afgevoerd. De rest van de groep ging aan de slag met het bedenken van een ontgroening. Daaruit kwam dat ze opdrachten moesten doen om geld op te halen voor lekkere ijsjes. Ook moeten ze met 5 mensen op de foto die en gekke bek trekken en moeten ze bij 5 mensen een rode stip om de neus zetten.
Nadat we de plannetjes hadden gemaakt was het dan tijd om naar de stad te gaan. Even afspraken maken, groepjes indelen en de fiets op. Maar dan slaat het weer om en begint het keihard te regenen. De leiding besluit om niet naar de stad te gaan. Dit vindt iedereen jammer maar gelukkig begrijpen de kinderen het wel. Dan maar wachten tot morgen.
Om toch nog iets te doen gaan de kinderen naar de slaapzaal en gaan daar samen met de leiding wat spelletjes spelen.

Levend memorie
Nog voordat we gaan avondeten staat er een groot spel op het programma. Dat is het spel levend memorie. De kinderen spelen dit spel in kleine groepjes. Ze moeten diverse opdrachten doen en het groepje dat wint mag dan een memoriekaartje omdraaien. De opdrachten zijn erg leuk. Zo moeten de kinderen beschuitfluiten, een harde boer laten na het drinken van cola, vragen beantwoorden, als kruiwagenlopen, op één been staan en door een groot rietje een beker leeg drinken. Dat laatste ging niet helemaal zoals verwacht. De rietjes waren geknakt en dus lek. Dat leek ons wel een uitdaging en toen alle  vijf kinderen die dit spel moesten doen zeiden dat hij rietjes stuk was en het niet erg vonden om die te gebruiken werd er flink hard aan het rietje gezogen. Luc is de snelste en heeft in raptempo zijn beker leeg. Nadat hij klaar is schiet hij in de lach. Niemand begrijpt er wat van. Later zaal bleek dat zijn rietje niet stuk was. Dit was inderdaad een slimme actie en daar kon inderdaad om gelachen worden.

Stoeien op de slaapzaal
Na het levend memorie is het tijd voor nog wat kringspelletjes. Onder leiding van Remco spelen de kinderen een paar leuke spelletjes. Daarna is het tijd voor het avondeten. Dit keer friet op het menu. Alle tafels zijn bedekt met vershoudfolie en de friet word daar vanaf gegeten. Na het eten is het tijd voor rust op de slaapzaal. Die rust duurt maar even want daarna wordt het al snel een gezellige boel op de slaapzaal. De kinderen zijn met elkaar aan het spelen. Ze spelen onder andere stuntmannetje, dit gaat gelukkig goed. Even laten komt de leiding ook nog even naar boven. Rene, Ruurd en Remco zijn boven om en oogje in het zeil te houden. Of kunnen we beter zeggen om mee te spelen. Ja, dat is beter. De kinderen hebben gezellig gestoeid met Remco. Hij werd gebruikt als klimpaal en werd een paar keer naar de grond toe gebracht om te stapelen. Het was erg gezellig en we hebben, en dan vooral Luuk en Pepijn N, samen erg gelachen.

Jonkvrouw bevrijden
Na het spelen op de zaal gaan we naar beneden. We moeten nu echt de jonkvrouw bevrijden want ze zit nog steeds opgesloten. De kinderen lopen een tocht en naar een uurtje komen ze aan bij de gevangenis waar de jonkvrouw zit opgesloten. Voordat ze naar binnen kunnen komen ze langs een ridder. Hij vertelt dat ze er niet zomaar langs mogen en dat ze een opdracht moeten doen voordat ze een de jonkvrouw mogen hebben.
De kinderen lopen achter de ridder aan en komen in een grote zaal die er mysterieus uitziet. Er liggen stokken op de grond en en branden kaarsen. Achter in de zaal zit een schone en zeer mooie jonvrouw te wenen. Nee, te krijsen en te janken want ze wilt weg. De kinderen moeten een puzzel oplossen en als ze dat goed doen dan mogen ze de jonkvrouw hebben.
De kinderen lossen het raadsel goed en mogen de jonkvrouw meenemen. Ridder Haye  bevrijdt er jonkvrouw en die wilt op haar beurt de ridder bedanken voor een kus, ridder Haye is stoer en wilt dat niet. Hij is al een echte ridder.Na dit avontuur gaan de kinderen naar bed. Ze zullen goed slapen, de moeiheid is van hun gezichten af te lezen. Het zal een kamp worden om nooit te vergeten.

Ridderlijke groeten,

Remco

Ps. Zaterdag wordt iedereen om 11:00 uur verwacht op de Blauwe Das. De afsluiting is zo rond 12:00 uur afgelopen. Denk er aan dat de fietsen mee terug moeten. We zoeken nog ouders die een extra fiets mee kunnen nemen. Dit moet denk ik geen probleem zijn.

De ridders worden moe
Het is alweer vrijdag. De laatste echte dag. De moeheid is van de gezichtjes af te lezen. Het duurt allemaal wat langer voordat de kinderen opgang komen. Een enkeling is al vroeg wakker en kleedt zich al een. De welpenblouse gaat aan want we gaan naar de stad.
Wanneer iedereen wakker, bijgekomen en aangekleed is beginnen we met het ontbijt. Het gaat allemaal lekker relaxt
Na het ontbijt is het de tijd om ons paard af te maken. De hoofden worden op de stoken geplaatst en de ridders zijn nu compleet.
We kijken naar de lijst met de 15 punten. We hebben bijna alles gedaan, we zijn bijna echte ridders.

De stad in
Na het maken van onze paarden wordt er snel geluncht. Na de lunch springt iedereen op zijn fiets en maken we ons klaar om Zevenaar te veroveren. Het is een klein stukje fietsen naar de stad. De kinderen fietsen super en de sfeer is erg gezellig.
Bij de stad aangekomen parkeren we onze fietsen en trekken de kinderen in groepjes het drop in. De leiding heeft even rust, de kinderen hebben veel plezier.
De leiding loopt rustig door het dorp en overal waar zij naar binnen gaan zien ze de groene bloesjes. Sommige winkeliers keken wel erg vrolijk toen ze
dertig kinderen naar binnen kregen (niet dus…)
Er wordt van alles gekocht in de anderhalf uur dat de kinderen in de stad zijn. Zo zie je veel kaarten langs komen met vragen en informatie over auto’s en noem maar op. Andere kinderen vonden het leuker om een computerspelletjes te kopen. Weer anderen dachten meer aan thuis en kochten heerlijke chocolaatjes.

Verover de Grootgrutter
Na het winkelen was het tijd om de grootste supermarkt van het land te veroveren. In nesten gingen de kinderen de AH binnen en hebben door het boodschappenspel gespeeld. De kinderen kregen een kaartje en dat product moesten ze zoeken. Erg leuk om dertig kinderen door de AH te zien lopen en boodschappen te zien doen.
Nadat twee karren compleet vol zaten was het spel klaar en konden we, na even wachten op de sleutels, verrekken richting het clubgebouw. Gelukkig waren we net voor de regen terug.

Bonte Gourmet Avond
Het weer laat het niet toe om buiten te kunnen barbecuen en helaas kan de bonte avond buiten ook niet door gaan. Gelukkig is er een alternatief. De leiding heeft gourmetstellen kunnen regelen en met de hele groep gaan we heerlijk gourmetten. De kinderen kunnen van alles pakken en eten hun buikjes lekker vol. Doordat het een gezellig drukte was kon de bonte avond niet door gaan. Gelukkig is er morgen nog een dag en houden we de bonte avond in de ochtend waar alle ouders bij zijn.

De nacht verschijnt
Na het eten hebben de kinderen nog even wat vrije tijd. Er wordt weer flink geridderd. Na het ridderen verzamelen we in de kampvuurkuil waar we met de kinderen nog wat kleine spelletjes spelen.
Na dit alles is het tijd om heerlijk ons bedje op te zoeken. Iedereen, behalve de vijf overvliegers, gaat lekker slapen. Binnen no-time zijn ze vertrokken richting droomland.
De vijf oudste welpen niet. Omdat zij komend seizoen overvliegen hebben we iets speciaals voor hun in petto. Zij mogen samen met de leiding een dropping lopen. Dit vonden ze geweldig. De hele weg, en dat was een redelijk stuk, hebben ze genoten en was hun blijdschap van hun gezicht te lezen. Toen ze terug waren mochten ze met de leiding nog wat chips eten en wat lekkers drinken. Zo rond half twee was het wel genoeg geweest en mochten ze naar hun tent. Daar is hun feestje nog in de vroege uurtjes doorgegaan. Ze hebben ervan genoten, maar dat mag wel duidelijk zijn na hun verhalen.

Morgen alweer de laatste dag. We moeten veel doen, de leiding is moe en opgebrand maar we slepen ons er door heen en houden vol.

Tot morgen!

Remco

Wie wordt de nieuwe ridder?
We staan met z’n alle vroeg op. Er moet veel gebeuren. De tassen worden ingepakt, matjes worden op gerold en slaapzakken worden ingestopt. Veel werk maar het moet gebeuren. In een record tijd van minder dan één uur zijn alle spullen van de kinderen beneden. Nou ja, alle spullen? Een korte blik op de slaapzaal laat zien dat er nog veel ligt. We doen alles in grote bigshoppers. Maar liefst acht van die bigshoppers zitten vol met gevonden voorwerpen. Het is dus de hoogste tijd om dat maar eens te gaan verdelen.

Twee tassen vol
We zitten in de kampvuurkuil. Onder het genot van een boterham laat Remco zien wat er allemaal is gevonden. Iedereen krijgt een witte tas om zijn spulletjes die gevonden zijn in te doen.
Remco laat alle spullen een voor een zien. Aan het eind zijn er nog maar drie tassen over. Sommige kinderen hebben niks in hun tas zitten, andere kinderen hebben twee tassen.
Na dit alles is het tijd om op te ruimen. We lopen langs het gebouw en kijken of er nog wat ligt. Het duurt niet lang voordat alles is opgeruimd en voordat de kinderen mogen spelen.

Kijk, daar is mama
Zo rond kwart voor elf komen de eerste ouders binnen. De kinderen rennen naar papa en mama toe. Ze hebben elkaar een week niet gezien dus het weerzien is soms wat emotioneel.
Als alle papa’s, mama’s, oma’s, opa’s, broers en zussen er zijn kunnen we beginnen met de ridderfair. De kinderen die wat ingestudeerd hadden voor de bonte avond voeren hun stukje nu op. Zo wordt er gejumpd, toneel gespeeld, gezongen en een poging gedaan om een mop te vertellen. De kinderen en de ouders genieten.

Wie wordt de nieuwe ridder
En dan is het zover. De baron neemt het woord over en zal bekend gaan maken wie de nieuwe ridder wordt. We nemen de lijst voor van beproevingen en het blijkt dat we alles hebben gedaan. We zijn dus al ridders maar wie wordt er nu geridderd en wordt dé echte ridder va=n de blauwe das? De spanning is van de gezichten te lezen, na een tromgeroffel maakt de baron het bekend; ‘’ de nieuwe ridder van de blauwe das is…..” En dan ineens komt ridder Roderick er aangelopen. Hij ziet er bedroefd uit, hij wilt graag terug komen op de Blauwe Das. De Baron keurt dat goed maar wilt de kinderen wel bedanken voor hun inzet. Daarom zal hij alle kinderen ridderen in de Orde van de Blauwe Das. In groepjes van vier komen de kinderen naar voren, knielen ze neer als schildknaap en staan op als ridder, nemen hun oorkonde en aandenken in ontvangst en moeten van nu af aan ridder genoemd worden,

En dan is het kamp voorbij. De kinderen gaan samen met hun ouders naar huis. De bagage wordt gepakt, de fietsen ingeladen en er wordt afscheid genomen. De leiding wordt bedankt en binnen een kwartier zijn alle kinderen weg.
Wat is het dan stil. Zes dagen lagen hoor je eenendertig kinderen praten en spelen en nu is het stil. De stilte heeft wel wat, je kan er beter bij nadenken en terug kijken op een geslaagd kamp.
Jammer genoeg duurt die stilte niet lang. Er moet nog opgeruimd worden. Alle leiding gaat hard aan de slag en om half drie vertrekt het laatste groepje leiding naar Oosterbeek. Daar worden de spullen uitgeladen en weer ingeladen in onze kast. Nog even wat spullen af leveren bij mensen en dan zit het er voor ons ook echt op. Dan kunnen we uitrusten en weer beginnen met het maken van het programma voor de komende tijd.

Dank je wel!
Een kamp maken we niet alleen. De leiding is constant bezig met zaken voor te bereiden. Maar ook uit andere hoeken krijgen we hulp. De volgende mensen willen bedanken voor hun inzet;

  • de familie Oudega voor het leveren van het hout
  • de familie Huibers voor het koken op dag 1
  • de familie Ulrich voor het heen en weer rijden en spullen brengen en het brengen van al de fietsen
  • Wasserij De Neder Veluwe voor het beschikbaar stellen van de vrachtbus
  • alle ouders die ons hebben gemaild, de het verslag hebben gelezen en die ons het vertrouwen hebben gegeven om een goed kamp te kunnen organiseren voor hun kind
  • en als laatste natuurlijk alle eenendertig kinderen die dit kamp tot een onvergetelijk kamp hebben gemaakt.

Ridders het gaat u goed!

Remco