2009 Didam

In 2009 waren we naar de School voor Spionnen en Geheime Agenten in Didam.

2009-07_didam_vertrek

Maandag 27 juli: vertrek uit Oosterbeek naar de spionnenschool in Didam; eerste spionnenlessen, 150 (!) pannenkoeken en een afluisterduif.
De eerste dag van het opleidingscentrum zit er op. De juniorspionnen maken zich klaar voor een nacht spioneren in Dromenland. Het was een dag, die begon als alle andere, maar hij eindigde speciaal…

Locatie Raadhuisplein
Ruim voor tien uur stonden de eerste deelnemers van het opleidingskamp tot geheime agent al op de verzamelplaats. Alle welpen waren aangemeld voor het opleidingskamp en hebben in de week voor het kamp “secret files” gekregen. Deze hebben ze natuurlijk goed doorgenomen en bestudeerd. Ook al is het een geheimzinnig en lichamelijk zwaar kamp, de toekomstige geheime agenten hebben er veel zin in. Dat zie je al op hun gezichtjes. Schuin tegenover deze groene menigte staan de ouders. Zij nemen afscheid van hun zoon en krijgen straks een geheim agent terug, er zal dus ook voor deze ouders veel veranderen. Daarom is die ene kleine traan bij mama of papa helemaal niet erg. Dat mag hoor, het is ook niet niks om je kind een paar dagen niet te zien 😉
Na nog even een groepsfoto te hebben genomen vertrekken we per auto naar onze kamplocatie. Het OSG (in de volksmond bekend als Openbare Scouting Groep) staat er mooi bij. De beveiligingsbordjes aan de poort laten echter zien dat het niet zomaar een Scoutinggebouw is. Wij weten dat het gebouw eigenlijk een Opleidingscentrum voor Spionnen en Geheime agenten.

Waterspionnen
Vandaag is nog een relaxte dag op het OSG. De kinderen mogen lekker vrij spelen en van alles ontdekken. Al ons materiaal staat uitgestald en er is dus veel te doen. Nog even de slaapzaal inrichten, gelukkig past het ook dit jaar weer prima, en daarna de lunch. Na de lunch was het tijd voor de huishoudelijke mededelingen. Na de uitleg over de kampstandaard, de kamprecords en het corveeën was het tijd voor een groot gevecht. Niet zomaar een gevecht, een WATERGEVECHT!
Gewapend met bekertjes, waterpistolen, waterballonnen en andere waterattributen gingen de welpen elkaar te lijf. Natuurlijk deed een deel van de leiding ook mee. Zij kiezen alleen de leukste weg: de brandweerslang. Het was een heerlijke natte middag die niet deed vermoeden dat er nog wat zou gaan gebeuren.

Afluister-duif
Na het lekkere avondeten (met complimenten aan Ruurd en Angelique voor hun doorzettingsvermogen om 150 pannenkoeken te bakken) was het tijd voor een uitleg over de dag van morgen. Een echte spion moet echt wel bepaalde vaardigheden onder de duim hebben en daarom gaan we morgen hard werken. Tijdens de uitleg van Remco kwam er opeens een motor het plein opgereden. Hij duwde Remco een tas in handen en reed weer weg. We waren natuurlijk eerst bang dat het een bom was, dus we doken weg. Gelukkig bleven enkele stoere spionnen in spé staan kijken en uiteindelijk bleek er van alles in de tas te zitten. We besloten maar om naar binnen te gaan, want buiten wordt er te veel afgeluisterd. Er zit volgens Frank zelf een afluister-duif in de boom!
Eenmaal binnen werd de tas verder bekeken. Er zaten groene boekjes in samen met pennen. De leiding, die de opleiding al eens heeft gevolgd, wist nog dat dat het geheime notitieboekje was. Dit hebben de spionnen nodig om alle geheimzinnige zaken in te noteren.
Naast de boekjes bevatte de tas ook nog een laptop. Deze hebben we maar aangesloten op de beamer en uiteindelijk kregen we beeld. Er was alleen nog een probleempje: we hadden geen wachtwoord.
Gelukkig was dit een computer met vingerafdrukherkenning. De vingerafdrukken van de leiding waren geregistreerd en nadat alle leiding was ingelogd zagen we een film van X, de grote baas van het OSG. Hij vertelde ons dat de Jan Peter Balkenende een videoboodschap heeft gekregen van de gekke professor Grien. Deze professor is eergisteren ontstapt uit de zwaarst bewaakte gevangenis in Den Haag. Hij wilt voor zaterdag 1 biljoen euro hebben want anders vervuilt hij het drinkwater in Nederland. Eigenlijk is dit een zaak voor ervaren Geheime Agenten, maar die zijn op vakantie naar Texel en mogen niet terug komen van de vakbond. Samen met de kinderen hebben we maar besloten om de missie te accepteren en er voor te gaan en zo Nederland te redden.

Een raar einde
Met het accepteren van de geheime missie om Grien te pakken kunnen we ons niet echt meer richten op de opleiding. Dat maakt niet uit, want van deze missie gaan we veel leren. Om meer te weten te komen over Grien hebben we ‘’gezochtposters’’ gemaakt en deze hebben we vervolgens opgehangen in de buurt. We hopen dat er veel informatie binnen komt. Als u nog informatie heeft over Archibald Grien dan horen wij dat graag.

Morgen zullen we in de ochtend keihard gaan trainen om een goede spion te worden, waarna we ons om 15.00 uur zullen melden op de aangegeven locatie. We zullen zien of we dan meer informatie krijgen over Grien en zijn plannetjes.

Ondertussen zijn we een drie kwartier later. De welpen slapen bijna, de leiding is na de eerste dag al goed moe. Het hakt er toch best wel in, 33 kinderen die constant helemaal hieper de pieper zijn. Maar dat maakt niet uit, wij vinden het leuk en we hebben een gevaarlijke maar zeker ook leerzame missie voor de deur. Het komt helemaal goed, we gaan er voor zorgen dat Grien voor zaterdag gepakt wordt en dat we gewoon weer ranja kunnen drinken. We houden jullie op de hoogte.

2009-07_kop_01


Dinsdag 28 juli: ochtendgymnastiek, de eerste spionnenlessen, afspraak met X, Grien in Didam??? en heerlijk eten van de ouders van Arno.
’s Avonds laat. De rust begint langzaam weder te keren hier in spionnenherbergend Didam. Na een leerzame ochtend en een spannende avond is er alweer een dag voorbij van deze spannende week.

Opstaan
Wonder boven wonder lieten de junior spionnen in opleiding de volleerde leidingspionnen uitslapen tot maar liefst half acht. We wisten met zijn allen niet wat we meemaakten. Na deze aardige daad, hebben wij hen natuurlijk beloond met… ochtendgymnastiek! Na flink wat heen en weer gespring, waren de welpen zo wakker als het maar kon.

Opleidingsochtend
Na het ontbijt moesten de welpen hard aan de slag om een volleerd spion te worden! En spion worden dat gaat niet zomaar, oh nee. Wij van de leiding als gediplomeerd spion weten daar alles van! De welpen moesten in verschillende groepen zich gaan vermommen, voetsporen volgen, weten wanneer mensen liegen, gevechtstechnieken beheersen, geheimschrift oplossen en achtervolgingstechnieken leren toepassen. Vooral de grimeerkunsten van René vielen in de smaak. Hij kon toekomstige spionnen in één keer 50 jaar ouder maken of zelfs ernstig gewond laten zijn.

De afspraak met X …
’s Middags gingen de welpen op zoek naar de ontmoetingsplaats met X. We hadden gisteren GPS-coördinaten gekregen om op die specifieke plaats vervolgens X te ontmoeten. Zo gezegd, zo gedaan. We pakken allemaal onze fietsen en gaan op weg. De leiding vult de coördinaten in op de GPS… en wat denk je… valt de GPS uit. Gevolg… we rijden de plaats van de ontmoeting voorbij en missen onze afspraak. Maar wij als spionnen-in-opleiding geven niet op en zijn dapper teruggereden om te kijken of X toch niet ergens een pakketje voor ons heeft achtergelaten. Wanneer we het pakketje vinden, zit daar de mobiel van Remco in. Remco was zijn mobiel sinds vanochtend al kwijt… Dan gaat de telefoon van Remco en krijgen we een bericht van X. Hij vertelt dat ze erachter zijn gekomen dat Grien ergens in Didam is gesignaleerd. Wij moeten ’s avonds rondlopen in Didam om te kijken of we erachter kunnen komen waar de schuilplaats van Grien is.

Heerlijk avondeten en een spannende avond
Zoals elk jaar de traditie is, komen de ouders van Arno koken. Alle welpen hebben heerlijk gegeten van de aardappels, sperziebonen en gehaktballen. Na deze heerlijke maaltijd hebben Fred en Willy een groot applaus gekregen!
’s Avonds rond een uur of acht zijn we in nesten op zoek gegaan naar de mogelijke verblijfplaats van Grien. Onderweg moesten de spionnen-in-opleiding natuurlijk goed om zich heen kijken of ze verdachte dingen zagen. Denk aan aparte wegenbordjes, rolluiken die omlaag gingen wanneer we langsliepen of vreemd uitziende zakjes met jam erin. Het notitieblokje van de spionnen-in-opleiding raakt al aardig vol. En ook de fotocamera’s staan vol met aparte foto’s. Omdat het donker begon te worden zijn we maar naar vier mogelijke schuilplaatsen van Grien geweest. Aan de vijfde mogelijke schuilplaats zijn we niet toegekomen. Maar toch zint het de leiding niet dat we niet bij de laatste mogelijke schuilplaats zijn geweest. Daarom gaan we daar morgenochtend alsnog kijken.
En ook dat belooft weer spannend te worden!

We houden jullie op de hoogte.

2009-07_kop_02


Woensdag 29 juli: de tent van Grien met spannende, grappige en domme dingen, lekkere lunch, midget golf, geheime wapens en een spelletje bingo.
Wat gaat het toch snel. Zo sta je rustig op het Raadhuisplein om te vertrekken naar het opleidingskamp, en zo ben je halverwege het kamp en ben je verstrengeld in een geheime missie van het OSG. Ook de woensdag zat weer vol geheime zaken, lees maar mee!

De tent van Grien
Gisteren hadden onze jonge onderzoekers nog de moed er in. Allerlei mogelijke verblijfplaatsen zijn onderzocht maar helaas hadden we Grien toen niet gevonden. Helaas werd het te donker om verder te zoeken. Het enige wat ons dus nog restte was een bezoek aan de laatste mogelijke verblijfplaats.

Het zat de leiding toch niet zo lekker dat we daar niet waren geweest en om toch de opdracht van het OSG te volgen zijn we in de ochtend opzoek gegaan naar de vijfde en laatste mogelijke verblijfplaats. Onder leiding van Pim zijn we volgens het routeboekje gaan lopen. Niet ver van het OSG kwamen we bij een stukje bos. Al sluipend namen we een kijkje en opeens zag Oscar een tent staan. Nog geen seconde later kwam er een man uit de bosjes die verdacht veel op Grien leek. Helaas had hij ons door en zette hij het op het rennen. We zijn hem helaas kwijt geraakt, want ja, wij zijn nog geen ervaren spionnen.

Gelukkig had Grien zo’n haast dat hij al zijn spullen had laten liggen. In de tent vonden we allerlei spullen die hij nodig heeft voor zijn duivels plannetje. Zo zagen we de groene e-coli serum en zagen we allerlei onderzoekspullen. De twee belangrijkste zaken uit de tent, een logboek en een camera hebben we op het OSG verder onderzocht.

Een dorp zonder drinkwater
Terug op het OSG hebben we de camera aangesloten op de laptop en gelijk zagen we een videobestand op de camera. Na een goede analyse van de junior spionnen konden we zien dat Grien een boodschap had opgenomen voor Jan Peter. Hij vertelde dat hij om 15.00 uur het water in een dorpje in Gelderland heeft vervuild, echter de camera vonden wij om iets voor twaalf uur, dus dat klopte niet helemaal. Wij denken zelf dat we hem voor waren, maar we weten het ook niet meer. In het logboek wat we vonden zagen we aanwijzingen en gekrabbel over zijn plannetje en een tekening van een rare installatie. Daarnaast zagen we ook nog wat grappige en eigenlijk ook domme dingen. Zo had hij een briefje voor zijn moeder geschreven en van zichzelf gewonnen met boter, kaas en eieren.

Toch baalden we best wel. We hadden Grien gezien maar hem niet gepakt. We hopen dat hij ons niet door heeft en dat het drinkwater in een dorpje in Gelderland niet is vervuild. We staakten ons onderzoek, om morgen in de krant maar te lezen welke impact dit heeft op de bevolking.

Om onze domper weg te krijgen hebben we heerlijk geluncht met tosti’s, broodjes knakworst en gebakken eieren. Dat was heerlijk.
Na deze heerlijke lunch gingen we maar even wat ontspannend’s doen.

Mini-hole in one
Dat ontspannende programma was midget golfen op een mooie baan in Beek. Er werd gegolfd alsof hun leven er van afhing. Het was een ontspannende middag, waarin we even niet na hoefden te denken over geheime zaken en spionnenopdrachten. Na nog een lekker ijsje te hebben gegeten ging de fietsstoet weer terug naar het OSG. Daar aangekomen hebben we snel een heerlijke avondmaaltijd op. Dit keer stond op het spionnenmenu een lekker bordje macaroni met als toetje een stuk water- of suikermeloen.

Een geheimwapen
Na even wat rust te hebben gehad op de slaapzaal barstte het gevecht los. Dit keer geen kussengevecht, geen watergevecht maar een elastiekjesgevecht. Tientallen elastiekjes vlogen door de lucht, volgen tegen benen en buiken. Het was een druk spel, met een paar licht gewonden (vooral leiding) maar het was ook leuk. Even de druk van ketel voor het avondprogramma.

De kinderen zijn nu bezig met een potje bingo. Ik zit midden tussen ze en word gek van de nummers. Maar dat maakt niet uit, dat hoort bij bingo. Zo hier en daar hoor je zachtjes vragen welke nummers al zijn geweest, de concentratie wordt toch wat minder, hopelijk gaan ze d’r morgen weer voor de volle 100% voor.
Ondanks de domper van vanmorgen gaat deze dag toch als een goede dag ten einde. Er zal vandaag waarschijnlijk niks meer gebeuren. We hopen morgen niks in de krant te lezen over het vervuilde drinkwater in een dorp in Gelderland. Want dan komt het allemaal toch niet goed, hopelijk…
Nog een paar nummers en dan gaan de juniorspionnen richting droomland. Een land waar ook gespioneerd moet worden, want overal waar je bent gebeuren geheimzinnige zaken.

2009-07_kop_03


Donderdag 30 juli: verjaardag, verdachte moeder, zwembad, bezoek, koken op houtvuur en spelletjes tot slot.
Het is half elf geweest (woensdagavond). Je zou verwachten dat de juniorspionnen al op bed liggen. Helaas, dat is niet zo. Op dit moment rennen ze als gekken door de achtertuin (lees grasveld) van het OSG. Druk maar gezellig. Nog heel even en de ervaren spionnen hebben rust, maar niet voordat we de dag van vandaag grondig hebben geanalyseerd. Leest u mee?

De moeder van Grien
Het uitslapen lukt de juniorspionnen steeds beter. Elke dag worden ze weer wat later wakker en zijn ze rustiger bij het ontbijt.
Vandaag was er iets speciaals aan de hand op de slaapzaal in de vroege ochtend van de een na laatste donderdag van juli. Zachtjes klonk er een liedje over de slaapzaal: “er is er een jarig, hoera hoera…’’ Speciaal voor Thomas! Eenmaal beneden aangekomen werd er uit volle borst voor hem gezongen en vonden wij een pakketje voor de jarige job.
Het verjaardagscadeautje was beplakt met de OSG-stickers en bevatte een boodschap Grien. Na het bekijken van de boodschap, waarin X vertelde dat wij ons als scouts moesten vermommen (hoe moeilijk…) en plekken rondom de kerk moesten bewaken, zijn we direct richting de kerk gegaan.

Gewapend met portofoons en een schaar om de installatie onschadelijk te maken hebben we daar allerlei verdachte dingen gezien. Uiteindelijke stopte een vrouw bij een van de plekken en probeerde iets in het riool te dumpen. Snel zijn we er achteraan gegaan, maar we konden haar niet meer inhalen. Zelf denken wij dat het de moeder van Grien is want in het logboek stond een briefje aan haar, dus ze zal wel in het complot zitten. Het is haar gelukkig niet gelukt om daadwerkelijk iets te dumpen in het riool.

Na nog een half uurtje te hebben geobserveerd en alle verdachte dingen te hebben genoteerd, en dat zijn er heel wat, zijn we teruggegaan naar het OSG. We hebben het dumpen van het gif tegengehouden, maar of dat voldoende is dat moeten we maar afwachten.

Spetter spietter spatter
Op de, onverwacht zonovergoten, middag bevond de welpenhorde zich in het zwembad. Even geen spionnen, even geen Grien, gewoon lekker welp zijn. Vuil naar binnen, schoon naar buiten. Dat hoort bij het zwemmen met de welpen! In het zwembad hebben ze zich lekker uitgeleefd. Van de glijbaan, van de duikplank, over de waterbaan er was van alles te doen in het zwembad. De traditionele welpengebruiken kwamen natuurlijk ook weer langs: ijsje eten, opstopping in de glijbaan en natuurlijk de bubbelbadinvasie. Drieëndertig welpen, acht leiding (want Marco was ook mee) in een klein bubbelbadje met een doorsnede van ongeveer vier meter dat is leuk, maar of de andere vier “vreemde” bubbelbadgebruikers dat ook vonden?

Spionnenvoedsel
Een spion moet kunnen overleven en dat doe je op verschillende manieren. Een van die manieren is je eigen eten klaar maken. Vanavond was de bezoekersavond van het zomerkamp waarop andere speltakleiding van de groep welkom was. De verkennersleiding had speciaal voor ons het avondeten voorbereid. Toen we terugkwamen van het zwemmen stonden de vuurtonnen al te branden. De kinderen gingen snel aan de slag met het schillen van aardappels en wortels en het snijden van de uien. Dit samen met een beetje crème fraiche en kipfilet werd een maaltijd die werd ingepakt in aluminium en zo op het vuur gelegd. Een half uurtje wachten en dan lekker eten. Helaas werden sommige pakketjes iets te “gaar”, maar sommige leiding was zo lief om het eten af te staan (graag gedaan hoor Rutger 😉 ). Nog een lekker toetje eten en dan snel verder met het volgende programmaonderdeel.

Zien we dubbel?
Dat volgend programmaonderdeel was het levend memorie spel. In groepjes van vier streden de kinderen tegen elkaar om de meeste memories te verzamelen. Verschillende spelletjes passeerde de revue: kruiwagen staan, water drinken door een rietje, beschuitfluiten, op één been staan en casinospelletjes. Het was een leuke avond. De kinderen werden nog getrakteerd op een lekkere zoen (lees: een ‘’neger’’zoen) van de ouders van Remco en daarna werden ze begeleid naar hun spionnenbed.

Daar luisteren ze inmiddels naar een verhaal van René. Ze zijn moe, maar gaan toch door. Ze willen graag het verhaal horen. Ik ben benieuwd hoeveel kinderen het einde van het verhaal meemaken. Over een kwartiertje weet ik het en dan kan ik naar bed. Want 24 uur per dag 33 welpen onder je hoede, dat valt af en toe niet mee. Gelukkig is het leuk en genieten we d’r van!

2009-07_kop_06

Vrijdag 31 juli:
Klokslag twaalf uur. Eindelijk kan ik beginnen met het verslag van vandaag. We zijn blij hier op het OSG, maar waarom?

Even naar…. Zevenaar!
Heerlijk, dit keer geen stuiterende welpen op de slaapzaal, maar heerlijk rustig slapende welpjes. Eindelijk kan ik mijn megafoon en mijn mp3 met boxjes pakken om de kinderen wakker te maken met ‘’Sta op, sta op!’’.

Na het feestelijk wakker maken van onze juniorspionnen stond het ontbijt op het programma. Lekker een boterham eten, de leiding klaar maken voor de ontgroening en dan snel de fiets op om in Zevenaar City inkopen te doen.
Daar aangekomen gingen de kinderen in groepjes winkelen in de welbekende kinderwinkels. Van kaasstengels tot aan cadeautjes voor de oudere zus, van kauwgomballen tot aan kaarsen. De kinderen hebben weer heel wat gekocht.

Niet alleen de kinderen waren druk. Thijs, Seya, Ruurd en René werden dit jaar ontgroend en moesten in de stad, verkleed als varken, zigeuner, Spaanse danseres en pip langkous, geld verzamelen om voor ons een ijsje te kopen. Uiteindelijk is ze dat gelukt met een resultaat van 13 euro.

Bericht van X
Terug op het clubgebouw vonden we weer een pakketje van X. In het pakketje zat weer een dvd. Op dit dvd vertelde X dat er belangrijk nieuws was. Grien heeft ons door en wil zijn logboek terug. Als wij het boek niet terug brengen dan zal het zijn installatie in werking laten treden. X heeft ons de opdracht gegeven om het logboek terug te geven.

Hebbes!
Tegen vijf uur zijn we gaan lopen naar de locatie die Grien ons doorgaf. Daar aangekomen stond Grien al op ons te wachten. Met een geheimzinnige knop in zijn handen riep hij om zijn logboek. Heel stil liepen Remco en Silvan, met het logboek, naar Grien. Tegelijkertijd sloopt René achterlangs en bij de confrontatie pakte René de hand van Grien en leek het gevaar geweken.
Maar…. Grien kon zich losrukken en liep zijn knop vallen. Zijn mysterieuze installatie zou nu over tien minuten automatisch in werking treden. Paniek dus! Na wat martelingen vertelde Grien waar zijn installatie stond. Snel renden we er heen en op de aangewezen plek stond een installatie dat het water zou gaan vervuilen.
Gelukkig had Pepijn van K. een schaar mee en met hulp van Silvan en het logboek van Grien konden we de installatie onschadelijk maken en was het gevaar nu echt geweken. Grien veranderde in een wrak en stortte helemaal in. Snel voerden we hem af naar het politiebureau om er voor te zorgen dat hij nooit meer wat kon doen!

Feest!
Het gevaar is geweken, het drinkwater is veilig. Tijd voor een feestje. Dat feestje begon met een lekker bordje friet, nou ja, bordje…. een lekkere tafel met friet, want bij de welpen eten we friet van de tafel en niet van bord!

Na het avondeten restte ons nog een ding dit kamp: de bonte kampvuuravond! Verschillende stukjes passeerden de revue. Stijn B. en Pim speelden een stukje na hij een Harry Potter film. Max en Simon de G. gingen moppen tappen, Silvan trad op met een one-man show over een grote blauwe vogel genaamd Pino. En Justin en Michael deden nog een dans op het nummer ‘the eye of the tiger’. Het was een geweldige bonte avond die we afsloten met een zelf geschreven, en mooi, verhaal van René.

Het einde
Inmiddels is het grootste gedeelte van de rotzooi op het OSG opgeruimd (echt waar? knap! 🙂 M). De oudste welpen lopen nu samen met Thijs en Seya in de buurt van Loil, waar ze gedropt zijn. De rest van de leiding gaat de laatste dingen schoonmaken en opruimen zodat de ouders morgen een mooi OSG zien. De andere juniorspionnen liggen lekker te slapen. Voor de leiding is het nog even doorbikkelen, nog even opruimen dan wachten op de oudste welpen om nog even wat te eten en drinken.
Het live-verslag vanaf het OSG sluiten we nu af. Het laatste verslag van zaterdag volgt nog!

2009-07_kop_05

Zaterdag 1 augustus: de laatste dag.
Bijna zeven uur ’s avonds. Gedoucht en wel zit ik met een bord warm eten op mijn schoot te genieten van de rust. Geen drieëndertig welpen om me heen, maar helemaal stil thuis. Met een trots gevoel typ ik het laatste verslag van ons spionnenkamp.

Opstaan
Het opstaan ging deze laatste dag echt geweldig. De welpen hebben heerlijk uitgeslapen en zo kon de leiding hun dus weer wakker maken. Na het opstaan was het tijd om alles op te ruimen. Dat blijkt toch moeilijker dan gedacht: overal waar je keek lagen kledingstukken, vindt dan maar eens je eigen spul terug. Toen iedereen klaar bleek te zijn, of beter gezegd: toen ze dachten dat ze klaar waren lag er nog kleiding op de zaal waarmee je met gemak drie grote bigshoppers kan vullen.
De laatste ochtend van het kamp staat altijd in het teken van opruimen. De kinderen ruimen hun eigen zooi op en de leiding de rest. Na het opruimen was het dan tijd voor de sluiting

We hebben je gemist…
Rond de klok van half elf kwamen de eerste ouders het terrein van het OSG op. Tegen kwart over elf was iedereen er dan en kon de sluiting beginnen. Thomas, Rutger, Joost, Pim, Stijn, Justin en Friso hebben wat verteld over de gemene plannen van Grien. Uiteindelijke sloten we het kamp af met een boodschap van X: hij heeft ons heel erg bedankt en hij vindt dat alle kinderen hun spionnenzonnebril hebben verdiend. Deze hebben ze gekregen samen met een diploma, een spionnenfoto en de traktatie voor de ik-lust-het-niet-kaart. Na alles te hebben uitgedeeld was het tijd om afscheid te nemen van de welpjes.

Aangenaam verrast
Dat afscheid nemen liet echter nog even op zich wachten. Net voordat we het kamp echt helemaal wilden sluiten nam de moeder van Rutger het woord, namens alle ouders, om ons als leiding heel erg te bedanken. Bij dat bedankje hoorde nog een presentie die wij met veel dankbaarheid in ontvangst hebben genomen. We doen het graag en houden van dit soort kampen en deze waardering doet ons goed. We waren aangenaam verrast. Zeker toen wij namens de oudste jaars welpen een mooi cadeau kregen. Onze dank ik groot!
Na het handjes schudden en het persoonlijk afscheid nemen was het plein tegen twaalf uur dan helemaal leeg. Even uitblazen en genieten van de rust. Helaas voor korte duur want er moest nog even opgeruimd worden. Uiteindelijk was alles tegen half vier helemaal klaar en konden we op het terrasje van de lunchroom in Oosterbeek nagenieten van een geweldig kamp!

Dank je wel!
Hiermee zit het verslag er dan echt op. We kunnen nu echt onze vakantie gaan vieren. Nog even en ik kan mijn bedje opzoeken en gaan slapen, maar niet voordat de volgende mensen nog ontzettend bedankt worden voor hun hulp en inzet om het kamp tot een succes te brengen:

Robert Rozeboom en Leo Ulrich voor het vervoeren van de fietsen;
Directie wasserij Peelen Neder Veluwe voor het beschikbaar stellen van de vrachtbus;
Marlene ‘internetspion’ Minderhoud voor het bijhouden van het verslag;
Fred en Willy Huibers voor de heerlijke maaltijd op dinsdagavond;
De ouders van Seya en Douwe voor het helpen als themafiguur;
de verkennersleiding voor de heerlijke maaltijd op donderdag;
Margo ‘groepsbegeleider’ Meeuwissen voor het ijsje op de zaterdag;
alle ouders voor hun steun, complimenten en vertrouwen in ons;
en natuurlijk alle drieëndertig welpen die dit kamp tot een kamp hebben gemaakt die wij zeker niet gaan vergeten!
We hebben gewonnen van Grien en sommige hebben gewonnen van zichzelf door te blijven slapen. Super!

Het was weer gezellig!
Remco

2009-07_kop_04