Achtereenvolgens:

• kaderwinterweekend 2006
• patrouilleweken 2007
• ouderkamp 2007

Het Kader Winter Weekend van de verkenners van de OPV-Schoonoord
Alle jaren is het een traditie dat de Patrouilleleiders (PL’s) en de Assistent-patrouilleleiders (APL’s) van de Verkenners van Scouting OPV-Schoonoord tussen kerst en oudjaar met de leiding gaan kamperen op een scoutingterrein bij Hoenderloo. Hoewel de periode tussen kerst en oudjaar lang niet altijd in een weekend valt, heerst er een echt weekendgevoel onder de scouts. Het ‘weekend’ staat in het teken van gezelligheid en leuke, ontspannende, activiteiten. De jongens hebben vooraf inspraak gehad in het programma van het kamp.
Eenmaal aangekomen op het kampterrein moet er, ook al traditioneel, veel werk verzet worden om ht kamp op te bouwen. We zetten een grote tent op, we hakken en zagen veel hout en we bouwen een grote kampvuurkraal. Daarna beginnen we al direct aan de bereiding van de maaltijd. Dit jaar eten we de eerste dag niet makkelijk en snel, maar we maken een heus kerstmaal: gebraden konijn met stoofpeertjes, aardappelpuree en rode kool met appel. Vooral het klaarmaken van de konijnen is veel werk, want ze hebben hun jasje nog aan. Een jager uit Oosterbeek was zo vriendelijk om ons vier geschoten konijnen te doneren voor de maaltijd. Ze zijn op het kaderwinterweekend vakkundig en netjes klaargemaakt door jongens en leiding.

Die avond komt ook een aantal gasten op bezoek. Als ze er zijn gaan we eten en daarna opruimen. Een warme maaltijd in de kou doet wonderen voor je humeur en het is dan ook erg gezellig. Na het eten is er een kampvuur waarbij we liedjes zingen, improvisatieacts opvoeren, elkaar kerstcadeautjes geven en spelletjes doen. Na het kampvuur kruipen we snel de warme slaapzak in.

De volgende dag worden we tijdens het ontbijt verrast door de komst van Arthur, een oud-verkennersleider die nu werkt bij een onderzoeksbedrijf in Arnhem. Hij vertelt dat er in de buurt van ons kampterrein een stoffelijk overschot van een man is aangetroffen. Hij heeft de opdracht gekregen om deze plaats te onderzoeken en hij komt ons vragen hem daarbij te helpen. Het blijkt al vrij snel dat het gaat om een “plaats delict” en de jongens vinden verschillende aanwijzingen die hen naar het dorp Wilp sturen.

In Wilp gaan de jongens in twee groepen aan de slag. Ze horen verschillende getuigen, zoeken  aanwijzingen, checken alibi’s en trekken conclusies. Na een dag van onderzoeken komen beide onderzoeksteams tot de conclusie dat de jagers de man hebben omgebracht en het lijk hebben gedumpt op het parkeerterrein.
Na dit staaltje onderzoekswerk gaan we naar de supermarkt om inkopen te doen voor een welverdiende maaltijd. Geen konijn vanavond, maar hamrolletjes, friet en pannenkoeken met (veel) slagroom. Daarna lopen we nog een GPS-tocht die eindigt in een café. Voor het eerst in de geschiedenis hebben de verkenners geen zin in een patatje: dat geeft wel aan hoe goed ze die avond gekookt hebben!

De laatste dag van het kamp breken we de boel weer af en maken we nog een wandeling door het bos rond het kampterrein. Even lekker uitwaaien voor we naar huis toe gaan.
Zowel leiding als jongens kijken terug op een geslaagd ‘weekend’.

DRIE WEKEN DOEN WAT JE ZELF WILT, PATROUILLEWEKEN 2007
Wat hebben katapulten, vuurtjes, een eigen restaurant, skelters, bioscoop, film, frietbuiltjes en kamperen met elkaar te maken? Ze komen allemaal voor in de jaarlijkse patrouilleweken.
Elk jaar aan het begin van het scoutingseizoen van de verkenners van de OPV-Schoonoord, vliegen de oudste jongens over naar de volgende speltak en komen er weer nieuwe jongens bij de groep. Het gevolg is dat we elk jaar van samenstelling wisselen. De verkenners zijn verdeeld in patrouilles, groepjes van ongeveer zes jongens van alle leeftijden. Ook deze patrouilles veranderen dus elk jaar van samenstelling. Om een net nieuw gevormde patrouille te laten wennen, houden we elk jaar in november drie patrouilleweken waarin de jongens in hun patrouille een eigen programma bedenken en uitvoeren. Ze worden hierbij geholpen door iemand van de leiding.

De patrouille van patrouilleleider Justin heeft de eerste week middeleeuwse katapulten gebouwd, waarmee allerlei voorwerpen tot wel vijftien meter ver konden worden weggeschoten. De jongens hebben zelf de constructie uitgedacht en daarna van hout en touw de katapult gepionierd. De tweede week van deze patrouille stond in het teken van Jack-ass. Met de fiets en de skelter werden allerlei zelf bedachte en gemaakte hindernissen genomen. Uiteraard onder toeziend oog van de leiding (die het zelf ook behoorlijk leuk vond).

De laatste week van de patrouilleweken wordt traditiegetrouw afgesloten met een weekendje waarbij er wordt overnacht in een tent of gebouw. De patrouille van Justin koos voor een weekendje kamperen op een scoutingterrein op de Waterberg in Arnhem. Mark koos met zijn patrouille voor iets heel anders: een overnachting op het eigen clubgebouw waarbij spelletjes werden gedaan. Ook heeft deze patrouille een eigen bioscoop gemaakt met behulp van beamers, geluidsinstallaties en uiteraard chips en cola.
De kou werd getrotseerd door de patrouille van Thal, die op GPS naar een kampterrein is gelopen. Eenmaal aangekomen hebben de jongens van zeilen zogenaamde “frietbuiltjes” gemaakt, een soort zelfgemaakte tent. Hierin hebben ze heerlijk geslapen (al was het buiten de slaapzak wel koud).

Het resultaat van drie weken je eigen programma maken en uitvoeren is toch bijna altijd tevredenheid en gezelligheid. Ook dit jaar hebben de jongens het erg naar hun zin gehad. Het gaat weer een leuk seizoen worden.

OUDERKAMP 2007

De laatste opkomst van het seizoen is bij Scouting OPV-Schoonoord altijd iets bij­zon­ders. De verkenners hielden 23 en 24 juni een weekend in Giethoorn, waarbij elke jon­gen één ouder mee mocht nemen die op deze manier zelf eens kon ervaren wat hun zoon bij Scouting meemaakt.

De ouders en verkenners verzamelen zaterdagochtend al vroeg op Trappershorst. Als iedereen er is en de twee aanhangers gepakt zijn, gaan we vol goede moed op weg. De weersvoorspellingen zijn slecht, maar we zijn van plan er een gezellig weekend van te maken.

Botsinkjes en appeltaart
In Giethoorn mogen we al meteen het water op. Elk groepje krijgt een zeilpunter, de leiding heeft een fluisterboot. We gaan nog even naar het Paviljoen voor een sanitaire stop en een kopje koffie, en dan moet het toch echt gebeuren. Iedereen krijgt de opdracht om over een uur op het eiland zijn. Die tijd heb je wel nodig om de boot goed te leren kennen. Vooral in het begin zijn er veel botsinkjes en stuurfouten!
Op het eiland eten we de meegebrachte lunch. En daarna begint het spel: de “zinnen race”. In het water liggen allemaal flessen met woorden er in. De groep die het eerst de zin compleet heeft, wint een lekkere taart. Iedereen doet ondanks de plensbuien fanatiek mee; je kan goed zien wie er inmiddels al handig is geworden met zeilen. De boot van Sjoerd en Auke heeft de zin als eerste compleet en krijgt daarom de appeltaart.
We varen terug naar het Paviljoen om de boten in te leveren. Als we compleet zijn vertrekken we naar het kampterrein, een kampeerboerderij net buiten Giethoorn, waar we een mooi groot veld tot onze beschikking hebben. We doen daar eerst een kennismakingsspel, want nog niet iedereen kent alle namen. De verkenners mogen om de beurt proberen de juiste combinatie van verkenner en “ouder” (vader, moeder of zelfs zwager) te kiezen. Als er een correct koppel is gevormd, mag de verkenner iets negatiefs over zijn ouder zeggen, de ouder iets positiefs over zijn of haar zoon.
Daarna is het ook voor de ouders echt tijd om hun eigen tent op te zetten. Na wat lichte aanwijzingen hier en daar duurt het niet lang of alle tenten staan strak op het veld.

Regen op het tentzeil
Als de tenten staan gaan we eten koken. Er staan wraps op het menu. Elke patrouille maakt andere vullingen, die vervolgens op lange tafels worden gezet zodat je elk je eigen lekkerste wrap kan samenstellen. Iedereen heeft na het varen behoorlijk honger gekregen en geniet dan ook van de maaltijd.
Bij een ouderkamp kan een echt kampvuur-in-thema natuurlijk niet ontbreken. Vanwege de hoosbuien houden we het wel onder een primitieve overkapping van zeil, zodat we redelijk droog blijven. De pauzes die we moeten houden omdat je elkaar soms niet meer kan verstaan door het kletteren van de regen op het tentzeil geven een unieke bijdrage aan dit kampvuur. Iedereen doet fanatiek mee met de improvisatie-opdrachten en de in thema geschreven liedjes. De eigen stukjes van de ouders zijn allemaal geweldig om te zien. Na afloop gaan de jongens naar bed en wordt er tot in de volgende dag nog gezellig doorgekletst met de ouders en leiding.

Zondagmorgen schijnt de zon! Dat ziet er meteen al een stuk beter uit dan zaterdag. Vermoeid staat iedereen langzaam op, om te gaan ontbijten met brood en gebakken eieren met spek.
Na het ontbijt spelen we triviant-met-posten. De spelregels zijn die van het gewone Triviant, maar de opdrachten zijn in de vorm van een postenspel. De oudste jongens zijn posthouder en geven verschillende (scouting)opdrachten aan de ouders die bij alle posten langs moeten gaan. Dit levert leuke taferelen op. Naar verluidt zijn sommige jongens negatief-partijdig bij hun eigen ouders en anderen laten zich omkopen voor iets lekkers. Maar iedereen doet enthousiast mee met het ski-lopen of touwtje springen. Anderen laten zich vrijwillig aan elkaar knopen of doen fanatiek het PimPamPetspel.

Gelukkig zijn de tenten in de loop van de ochtend allemaal redelijk droog geworden. Het grasveld is nog nat en modderig, maar iedereen helpt mee om de tenten op de betonplaat leggen waar we ze droog kunnen inpakken.
Als alles helemaal is opgeruimd en de aanhangers weer tot de nok toe gevuld zijn, is het helaas tijd om richting Oosterbeek te gaan. Na de nodige bedankjes, omdat het een geslaagd kamp en een mooie afsluiting van alweer een geweldig scoutingjaar is geweest, stappen we in de auto’s. In Oosterbeek pakken we alles snel uit. Alle ouders hebben het super naar hun zin gehad en hebben een mooie indruk gekregen hoe wij werken, misschien dromen ze nu wel weer allemaal om verkenner te zijn……