Leeswijzer
Het eerste deel van dit verslag  is het logboek van de gebeurtenissen op de laatste dag. Een dag die niet helemaal liep zoals oorspronkelijk gepland.
Je kunt dit verslag het beste van onder naar boven lezen.
Het tweede deel van het verslag is het gewone weekverslag.

Het actuele laatste nieuws:
iedereen is veilig terug in Nederland; de meesten kwamen drie uur op het Raadhuisplein aan; Arno en Robert waren om kwart voor vijf thuis.

04:15 uur. Missie volbracht 🙂

01:55 uur. Robert en Arno kunnen helaas niet op tijd op het Raadhuisplein zijn. Het gaat prima met hen (en met de Laro), maar ze zitten nu nog in de buurt van Antwerpen; naar schatting zijn ze pas tegen half vijf in Oosterbeek. Dit heeft consequenties voor degenen die bagage bij hen in de auto of aanhanger hebben, maar eerlijk gezegd lijkt me dat na zo’n dag helemaal geen ramp: die kun je altijd later nog halen.

01:30 uur. Nu gaat het snel: “alles perfect voor elkaar, we rijden nu weg”. !!!!!
Ze mochten heel vlot de douane door, bagage kwam snel, ouders stonden klaar, dus iedereen zit nu opgelucht in de auto’s. Ze rijden in kolonne. Ze verwachten dat ze om drie uur op het Raadhuisplein kunnen zijn. Advies: houd 02:50 uur aan, dan ben je zeker op tijd. Een kwartiertje tevoren bellen ze weer op, maar dan kan ik niks meer op de site zetten natuurlijk… 🙂

Sms 01:10 uur. “Keurig op tijd aan, staan te wachten op bagage”. (NB: pas als ze met bagage bij de halende ouders aankomen kunnen ze schatten hoe laat ze in Oosterbeek zijn).

00:04 uur. [Toch maar even in bed gelegen.] Omdat de boot omstreeks 01:00 uur in Hoek van Holland aankomt, is er pas daarná weer contact. Nog even geduld!

22:10 uur. Sms ontvangen onderweg van Wageningen naar Doorwerth [een mens reist wat af op zo’n dag]. Houd moed, blijf positief! Ze hebben zich een uur in de tijd vergist (in positieve zin): ze zitten nu op de boot. En de boot is uit Engeland vertrokken! Verwachte aankomst in Hoek van Holland is 01:00 uur, verwachte aankomsttijd Raadhuisplein dus 03:00 uur. Robert en Arno zijn inmiddels ook aan het varen.

PS: Robert en Arno hebben op een haar na de boot gemist! Ze gaan nu met de boot van 21:00 uur, komen omstreeks 23:00 aan (als die niet ook securityvertraging heeft natuurlijk) en zouden dan tegelijk met de jongens aan moeten kunnen komen. We wachten af 🙂

21:20 uur. Nou…. ga maar vast even slapen… Ze zitten op de boot, stemming is prima, ze proberen slaapbanken te regelen voor de jongens. Ze hebben een heel goed gevoel want er zitten volgens het Engelse nieuws 40.000 mensen vast; en zij zijn op weg. Helaas is de boot nog niet vrijgegeven door de Security; ze verwachten twee uur later te vertrekken dan de dienstregeling, wat dus inhoudt dat ze omstreeks 02:00 uur in Hoek van Holland aankomen. De rij-ouders worden op dit moment door Jan Q op de hoogte gesteld. Consequentie is natuurlijk wel dat ze pas tegen half vier op het Raadhuisplein zijn 🙁
Houd vol, zet desnoods de wekker en onthoud: als je er niet bent, dan wordt je zoon gegarandeerd thuisgebracht! (en later zullen we het leuk vinden om de sterke verhalen te vertellen)

21:05 uur. Nee, dank je wel, er is géén vervoer meer nodig, we hebben genoeg mensen die willen rijden! Desalniettemin bedankt voor het aanbod.

20:25 uur. Sms uit de haven. “Fijn dat ouders komen halen! Net door de douane, enorm streng! Boot nog niet eens aan, over 10 minuten. Ook hier vertraging dus. Laro op 5 km van Dover, haalt het dus misschien ook wel… “
Ik krijg weer bericht als de boot vertrekt. Wordt vervolgd 🙂

19:30 uur. Inderdaad… de bellers hebben gelijk… sorry… het bericht over de aankomsttijd is niet duidelijk. Hierbij de herkansing: de jongens komen om 23:55 vannacht in Hoek van Holland aan. Daar staat een aantal ouders op hen te wachten. Ze rijden zo snel mogelijk door naar Oosterbeek, waar ze naar verwachting tussen 02:00 en 02:30 uur op het Raadhuisplein arriveren. De definitieve tijd laat ik hier op de site weten zodra ik er meer over heb gehoord! Volgens de routeplanner is het een kleine anderhalf uur rijden, dat gaat dus goedkomen!

18:45 uur. De padvindsters zijn veilig terug, weliswaar met een uur vertraging, maar dat lag “slechts” aan een lekke band. Nu de jongens nog. Jan Q heeft alles voor het vervoer geregeld (hartstikke fijn!). Er was veel meer aanbod dan nodig, dus daarvoor in elk geval veel dank. De volgende vaders rijden: van SjoerdQ, Auke, SjoerdS, Christian en Job. Bovendien rijdt er een bus van de brandweer en een behoorlijke aanhanger. Als het goed is komt iedereen dus mee! Ze houden mij op de hoogte van hun aankomsttijd op het Raadhuisplein. Die zet ik dan meteen op de site. Het zou leuk zijn als alle jongens vervolgens worden opgehaald (ook al is het een onmogelijke tijd… 🙂 zaterdagmiddag was een stuk vervelender geweest… ) maar dit is niet noodzakelijk: jongens die niet worden opgehaald worden gegarandeerd veilig thuisgebracht!

16:22 uur. Robert en Arno zitten overigens nog steeds in Londen, zijn weggesleept van de snelweg naar een parkeerplaats, meer kon de AA niet regelen. De ANWB heeft inmiddels bemiddeld, ze gaan nu naar een Laro-garage. Wanneer zij thuis zullen zijn…??? We wachten af! Zelf ga ik nu de padvindsters welkom heten. Telefoon staat door naar mobiel. Na afloop eet ik bij Peters moeder, daar heb ik gewoon de beschikking over internet. Update van deze pagina laat dus even op zich wachten. Maar… we weten nu tenminste dat ze er aan komen. Houd vol!

16:15 uur [ik kan wel een dagboek beginnen… :-)]. Het enige wat nu nog moet worden opgelost is het vervoer van Hoek van Holland naar Oosterbeek. Ze zouden oorspronkelijk met de bus vanaf Schiphol rijden; diezelfde bus kon nu naar Hoek van Holland rijden, maar dat bracht de nodige extra (nacht-rij-)kosten met zich mee. Omdat er al zoveel extra kosten zijn… én omdat een aantal mensen heeft aangeboden te rijden… gaan we dat nu dus regelen. De vader van SjoerdQ gaat actie ondernemen, je mag mij vast mailen als je iets wilt doen. Vanzelfsprekend hebben we het meest aan grote auto’s waarin zoveel mogelijk jongens kunnen plaatsnemen. Ze hebben allemaal 1 stuk grote bagage en 1 rugzakje. Wordt nog steeds vervolgd!

15:40 uur. Hoera, het is gelukt, de jongens komen met de nachtboot naar Hoek van Holland.
Wat er aan vooraf ging: het enige probleem dat de jongens hebben is meteen het belangrijkste: de eerstvolgende mogelijkheid per vliegtuig naar Nederland te komen is op z’n vroegst zaterdagmorgen (tja). Ik heb bij StenaLine geïnformeerd naar de mogelijkheid om met de boot te gaan. Ik sprak met een erg aardig meisje met zeer veel begrip voor de situatie. Ik hoorde haar voor ons pleiten bij een collega die het geloof ik maar onzin vond, maar zij zette haar zin door…
Er was gelukkig nog plaats. Dat heb ik vervolgens weer aan Engeland doorgegeven, zij gingen accoord en toen heb ik de boeking bevestigd. Ik heb vervolgens alle persoonsgegevens van de jongens vast doorgemaild aan Stenaline, dat scheelt straks tijd bij het inchecken.
De Engelse gastouders zijn meer dan geweldig. Zij hebben uit zichzelf aangeboden om de groep naar Harwich te rijden! De jongens zijn daar nu naar toe op weg. Ze hebben tijd genoeg om dat rustig aan te doen.
Ik hoorde een gejuich opgaan naast de telefoon toen ik dit positieve bericht kon doorgeven. Want hoewel de stemming er nog steeds prima inzit (gelukkig hebben ze een stevige basis opgebouwd in deze drie weken!), is het natuurlijk niet leuk als je niet naar huis kunt. Niet voor jullie, maar ook niet voor de jongens. Zij houden de moed er echter in, jullie hopelijk ook!
14:53 uur. Sneller dan gedacht lijkt er een oplossing aan te komen. Heb alsjeblieft nog even geduld, het komt goed maar er moet nu even in korte tijd héél veel geregeld worden. Wordt vervolgd!

14:30 uur. Overboeken naar een andere vlucht is vandaag niet mogelijk, we zoeken nu naar boot-alternatieven. Svp even niet bellen dus, ik houd jullie op de hoogte zodra we meer weten. Stemming onder de jongens is overigens uitstekend. Weliswaar vinden ze het jammer dat ze niet direct naar huis kunnen, maar ze accepteren het volkomen. Totaal geen paniek!

Ter aanmoediging van iedereen die er inmiddels een beetje van baalt: één van de ouders laat weten dat “ze het steeds leuker en spannender gaan vinden en dat ze er van overtuigd zijn dat dat voor de jongens ook geldt. Alles alles volgens planning verloopt is het ook maar saai (haha). Dit is veel leuker!! Je hoeft je ook geen zorgen te maken, dit is een ervaring die ze meenemen en de vliegveiligheid is nog nooit zo hoog geweest als vandaag. Ze krijgen nu méér vakantie voor hetzelfde geld (hoezo Hollands…).”
(en voor de goede orde: niemand spot met de situatie hoor, maar omdat je er nu eenmaal helemaal niks aan kunt doen, is het wel zo verstandig om er toch ook maar een beetje om te lachen! hier wordt gegarandeerd nog jááááren over nagepraat!)

13:00 uur. Jongens zitten net in de auto’s op weg naar het vliegveld. Het is voor hen moeilijk om telefonisch info van het vliegveld te krijgen, daarom volgt er pas weer nieuws als ze daar zijn aangekomen en als ze weten wat er precies gaat gebeuren (ze weten wel via mij dat de vlucht is geannuleerd, maar kunnen daar op dit moment in de autos dus weinig mee).
Ondertussen staat de Laro met pech langs de snelweg (hoezo wet van Murphy?) Zij halen gegarandeerd de geplande boot niet, maar gelukkig varen die zo ongeveer om het uur, dus misschien zijn ze toch nog wel eerder in Nederland dan de anderen.
Wordt vervolgd!
Volgens de Schipholsite is vlucht EYA 2163 geannuleerd. De leiding weet er van, zodra ik bericht van hen krijg, laat ik dat hier weten.

Vanmorgen om half acht NL-tijd heb ik de jongens al een berichtje gestuurd over het terreuralarm in Engeland. Zij weten er van.

Overigens zijn de laatste berichten via de radio dat alle vluchten van alle vliegvelden gewoon doorgaan, alleen met verscherpte controle. Die controle houdt in dat je geen handbagage mee mag nemen (alles moet in de ruimbagage) en dat iedereen extra wordt gefouilleerd. Beide maatregelen zijn niet dramatisch, maar zorgen wel voor vertraging (domino-effect). En dat is natuurlijk vervelend. We houden de berichten goed in de gaten en ik sta in contact met de leiding! Marlene

Het ziet er nu naar uit dat de planning (aankomst 20:30 uur Raadhuisplein Oosterbeek) niet wordt gehaald. De verwachte aankomsttijd komt vanzelfsprekend op de site, je mag me ook altijd bellen!

========================================================================
(vanaf hier volgt het reguliere verslag van week 3)

Vanaf zaterdag 5 augustus zitten de jongens in groepjes in hospitality bij een gastgezin. Woensdag 9 augustus komen ze weer bij elkaar voor een afsluitende barbecue met alle gastouders. Na afloop overnachten ze in een clubhuis, donderdag 10 augustus vertrekken ze naar Nederland waar ze om 20:30 uur op het Raadhuisplein in Oosterbeek hadden moeten aankomen. Het werd uiteindelijk vrijdagmorgen 11 augustus, om 03:00 uur.

BIJKOMEN NA EEN ENORM LEUK KAMP

Zaterdag 5 augustus
En dan is het stil… de jongens zijn allemaal in hun gastgezin, de leiding in hun Overasselt-achtige omgeving. Ze gaan lekker met z’n allen uit eten in een pub, blij dat het tot nu toe allemaal zo goed is gegaan!
Ondertussen zijn ze natuurlijk wel bereikbaar voor de jongens. Helaas heeft een van de verkenners het niet naar zijn zin in het huis van de gastouders. De leiding gaat even bij hem kijken en Geurt blijft een nachtje bij hem in het gastgezin slapen. [nb: de betreffende ouders weten er inmiddels van; geen bericht gehad? dan gaat het niet over jouw verkenner].
Voor het verslag zijn we nu afhankelijk van de mails van de jongens zelf. Dennis en Maurice zijn de eersten die zich melden op de fanmailpagina:
“Heey, we zitten nu in gastgezin, aardige lui. Groetjes, Dennis, groetjes, Maurice.”
Nog diezelfde avond vervolgen ze met:
“We hebben vanavond ge-BBQ’d. Was erg lekker. We hadden er zelfs pringles bij. We hebben ook door een park gelopen. En Thijs, we wonen in de straat van Steve van 50 jaar oud. Waarmee je hebt gekaart. We hebben het heel leuk en toen de kids naar bed waren (na veel tijd-gerek) hebben wij een potje JENGA (met reuzenblokken) in de tuin gedaan. De toren was ongeveer even hoog als Maurice  (kleine uk) is. O jah, we hebben gewonnen (2 OUT OF 3) 😉 . Morgen heerlijk uitslapen wat bij scouting meestal niet kan.”

Zondag 6 augustus
Als Geurt weer terug is uit het gastgezin, gaat hij met Tijmen, Robert, Peter, Rens en Remko naar een Engelse kerkdienst, waar het heel anders toegaat dan in Nederland.
Het is inmiddels warm, bijna benauwd, weer.

Dennis en Maurice melden:
“We hebben goed geslapen en vandaag gaan we naar een groot doolhof van 10 hectare :D. Hebben er zin in, net gelunched en zometeen vertrekken we. Verder weinig nieuws te melden.”
En later op de dag:
“We hebben vandaag een leuke dag gehad, we zijn in een groot doolhof geweest en zometeen gaan we een typisch Engels zondags gerecht eten. We hebben twee foto’s bijgevoegd. Morgen naar Cambridge of Duxford museum.”

Justin en Ignace laten ook wat van zich horen:
“Hallo iedereen, we gaan vandaag naar Wales toe. We hebben aardige gastouders en mogen zoveel op de computer als we willen. In Wales gaan we wandelen en naar het strand we blijven daar twee nachten en komen dan dinsdagavond weer terug.”

Tom Sem, Mitchell en Jamie zitten met zijn vieren in een gezin. Zij schrijven:
“Hee allemaal, het is hier dik relax in dit gastgezin. Vet huis, aardige mensen enzo… we zijn gisteren naar een Amerikaans restaurant geweest en we gaan zo voetballen en tennisen….. Groetjes Luke, Justin, Debi, David, Ryan, Tom, Mitchell, Sem, Jamie….. “

Ondertussen is het duidelijk dat die ene verkenner echt liever niet in het huis blijft. Geen probleem: er zijn bedden genoeg in het clubhuis van de leiding, ze halen hem op en vanaf nu blijft hij gezellig in hospitality in het scoutcentrum. De andere jongens uit zijn groepje blijven wel, zij hebben het prima naar hun zin bij de gastouders.
Frans kookt vanavond spinazie, spagghetti en zalm, erg lekker. Verder doen ze gewoon helemaal niks: beetje kletsen, spelletjes, gezellig bij elkaar zitten [en flauwekullen; zie de foto’s!] en ieder voor zijn doen vroeg naar bed (al varieert het nog van tien uur tot één uur ’s nachts).

Maandag 7 augustus
Vanmorgen krijgen ze gebakken eieren van hun hospitality-verkenner; iedereen is daar blij mee: hij kan op die manier zijn insigne internationaal toch nog halen, en de leiding vindt het lekker!
Vanaf vandaag worden er drie dagen lang centrale activiteiten georganiseerd waar de gastouders de jongens overdag aan deel kunnen laten nemen (bijvoorbeeld omdat zij zelf aan het werk zijn). Ze gaan bijvoorbeeld op excursie naar het politiebureau of ze bezoeken een activiteitencentrum. Als echte hospitalityfamily brengt de leiding hun verkenner er ook naar toe. Ongeveer de helft van de jongens is er vandaag.

Maurice en Dennis schrijven:
“We gaan vandaag naar het RAF museum DUXFORD. En vanavond gaan we Bowlen. Wordt weer een leuke dag. To be continued…”

Met Simon en Job gaat het ook goed:
“Eeeej,  Is hier best leuk aleen worden beetjuh vetgemest hier haha :P. Morgen gaan wij naar hooftkwartier van plolitie miss zien we een paar van onze groep daar
Ze hebben dike bmw z4 maar niet zo heel groot huis. Maar we hebben wel computer op onze kamer met allemaal spelletjes:D en we mogen hier alles wat we willen:P. Er staan hier wel 7 computers en een paar met internet waar wij ook op zitten kom miss een keer online dan zijn wij er miss ook. Verder zijn we vandaag naar de supermarket geweest waar we de leiding tegen kwamen. Miss tot morge groetjes SIMON&JOB:D!!”

Christian zit met Sjoerd Q en Mark bij een gezin met twee meisjes die ook op Nailer zijn geweest. Hij is nog steeds enthousiast over alles, zelfs over het lekkere eten in het gastgezin en zeker over de trampoline in de tuin.
De leiding zit de hele ochtend lekker buiten in de zon te evalueren. Dat hoort er bij na elk kamp: nu weet je nog wat er goed ging en wat er minder goed ging, en nu heb je misschien al suggesties hoe het een volgende keer anders of beter kan. Daarna gaan ze nog even naar de stad, de wasserette en natuurlijk… het internetcafé.
Vanavond gaan ze naar een echte Engels Afternoon Tea.
Af en toe komen ze de jongens tegen; het is dan al duidelijk dat die weer helemaal opknappen. Het echte bed, de persoonlijke aandacht, het uitslapen (en misschien wel de tv en de computer) doen ook dit jaar weer wonderen.
En ook de leiding komt inmiddels al weer aardig “bij”.
Het kamp zit er bijna op. Dat het een bijzonder kamp is geweest, blijkt ook uit onderstaande reactie van de leiding die ze schrijven vanuit een wel heel erg rommelig (haha!) clubhuis:
Hallo allemaal,

In Headquarters Overstone, een clubhuis met ruim twintig bedden en heerlijke douches, kijken we als leiding terug op twee geweldig geslaagde weken Engeland – en zitten we middenin de derde week. Af en toe zien we de jongens terug, Arjan, Thal en Willem zagen we in Wellingborough kaartpesten en lasergamen met hun gastgezin, met Remko en Rens gingen een paar van ons vanochtend naar de Christchurch, waar Remko ontdekte niet van wijn te houden en de jongens beiden twee stukken taart bietsten…
Het zijn geweldige weken. Elke keer als Martijn de internetsite bekijkt zijn wij weer verbaasd over de vele reacties en het meeleven van ouders, opa’s, oma’s, kennissen, vrienden, broertjes, zusjes. De foto’s die jullie op internet zien spreken wat ons betreft boekdelen over de sfeer in de groep: jongens zijn enthousiast en open, willen de handen graag uit de mouwen steken waardoor er goed wordt aangepakt. Leuke gesprekken bij de Tilleylampen ’s avonds laat in de tent, veel waardering over en weer voor elkaar (wij voor de jongens, en de jongens voor ons). Het is leuk en motiverend voor ons als leiding om met deze groep op stap te zijn.
Sommige mensen vragen zich af waarvoor je het doet als leiding; drie weken zo inspannend op stap met elkaar. – Zie de foto’s van Buxton, de onuitgeslapen koppen van de jongens op Nailer, hoor de gesprekken die we voeren – aan tafel, verderop op het kampterrein, tijdens het werk. Zie jongens als Jamie en Tom kameraadschappelijk met Engelse vrienden (en vriendinnen!) over Nailer lopen, zie hoe Christian zijn hand verbrandt en meteen bezoek krijgt van Connor, een Engelse jongen die komt informeren ‘Is he allright?’ en hoe het daarna meteen een stuk beter gaat… Er gebeurt teveel om op te noemen.
Nogmaals hartelijk bedankt voor al jullie reacties – en wees ervan overtuigd dat wij als leiding hier een geweldige tijd beleven. Dank voor deze groep!

“TOCH WEL BLIJ DAT IK MORGEN NAAR HUIS GA”

Woensdagavond, half negen Nederlandse tijd. Alle jongens zijn terug bij de leiding en gezellig aan het barbecuen. Tijd voor het volgende verslag. Deze keer bellen we niet via een telefooncel, zodat de jongens het gesprek een beetje kunnen volgen. Auke loopt langs en zegt dat hij toch wel blij is dat hij nu naar huis mag en Sjoerd S doet speciaal de groeten aan zijn moeder! (wat natuurlijk niet wil zeggen dat andere moeders geen groeten krijgen, maar hun verkenners liepen op dat moment niet langs de telefoon :-))

Maandag 7 augustus
De leiding doet de rest van de dag eigenlijk niet meer zo veel. Robert schaft een nieuwe telefoon aan, want zijn oude heeft het waterballet van Oxford niet overleefd. Daarna eten ze bij de Burger King, en vervolgens rijden ze terug naar het kampterrein om nog een uurtje lekker hard te zingen bij de gitaar. Erg gezellig. De hospitalityverkenner gaat ondertussen op tijd naar bed.

Dinsdag 8 augustus
Vandaag staat er sport op het programma voor de jongens die het activiteitenprogramma volgen. Henk en Tijmen gaan met ongeveer 12 jongens naar de sporthal waar ze de hele ochtend o.a. hockeyen en voetballen. ’s Middags gaan ze me Bob mee naar een pretpark dat wel leuk is, maar natuurlijk niet zo groot als Alton Towers.
De leiding regelt ondertussen met Bob het vervoer van donderdag. Dankzij Bob en een aantal gastouders komt dat prima in orde.
Aan het eind van de middag gaat de leiding met hun eigen hospitalityverkenner After Noon tea-en. Dat móét je toch gedaan hebben als je in Engeland bent! Het is ergens op een boerderijtje, en het smaakt heerlijk. Ze gaan zich geheel te buiten aan scones, cakes, en natuurlijk enorm veel thee.
’s Avonds gaan ze naar de “Scoutingkroeg”, een pub waar groepen uit het district elke dinsdagavond bij elkaar komen. De complete subkampleiding en behoorlijk wat mensen van hun kamp-buren zijn aanwezig. Ze zitten lekker buiten en het is ontzettend gezellig. Tegen elf uur gaan ze terug naar hun clubhuis.

Woensdag 9 augustus
Arno en Frans gaan al vroeg op stap om boodschappen te doen voor de barbecue. Bob en zijn mensen denken dat er wel 90 mensen zullen komen, ze gokken op een stuk of 70 (en vanavond blijken het er “slechts” 50 à 60 te zijn).
De rest van de leiding probeert in een ijzeren schema de organisatie van vanavond en morgen vast te leggen. Ze denken dat het gaat lukken!
Om half elf komen er tien jongens terug voor de centrale activiteit: “backwood cooking”, een soort primitief koken. De jongens vinden het erg leuk, ze bakken hun eigen broodjes, verwarmen bananen met stukjes chocolade in aluminiumfolie e.d. Het gaat er erg relaxed aan toe.
En dan ineens kondigt Bob om half twee aan dat hij weg moet. Voor de jongens is dit een beetje een anti-climax, want ze waren daar niet op voorbereid. Ze lossen het echter prima op door hen met de Laro nog een keer naar de stad te brengen. Iedereen is helemaal enthousiast.
Op het clubhuis begint de leiding vervolgens aan een uitgekiend bagage-inpak-programma. Ieder mag één volle tas bagage meenemen en één stuk handbagage. De rest gaat allemaal in de Laro en de aanhanger, die (nog) veel economischer is ingepakt dan op de heenweg. Elke cm3 ruimte is volledig benut! Het past makkelijk…
Aan het eind van de middag zijn alle jongens terug van hun gastgezin. Ze zijn allemaal enorm enthousiast. Zomaar wat voorbeelden: Sem komt helemaal stralend de auto uit. Het groepje met Jamie is naar een disco voor onder-de-achttien geweest (nadat de gastmoeder er toestemming voor had gevraagd aan de leiding). Ignace en Justin hebben in Wales mooie dingen gezien en veel gelopen.
Eén van de jongens is -zonder overleg met de leiding- tijdens zijn verblijf naar de kapper geweest! Hij heeft nu een totaal ander kapsel! Hopelijk kunnen zijn ouders hem donderdag herkennen als hij de bus uitstapt…  [nee, ik weet écht niet wie het is! MM] Alle jongens zijn enorm verwend met t-shirts en handdoeken.
Ook de hospitalityouders zijn trouwens erg enthousiast. Ze hebben de kinderen erg leuk gevonden. Het district moet volgend jaar tijdens de Wereld Jamboree twee troepen onderbrengen, ze hebben het verblijf van onze groep hier dan ook als een enorm goede generale repetitie gezien, die mensen er toe heeft aangezet om zich ook voor volgend jaar op te geven. Dus ook het district is blij!

EEN HELE LANGE DAG…

Vrijdagavond 11 augustus. Iedereen is veilig terug bij zijn ouders, wij bespreken het laatste deel van het verslag. Deze keer niet door de telefoon, maar gewoon bij een kopje thee na het avondeten.

Woensdag 9 augustus
Ook al zijn er geen 90 mensen bij de barbecue, het is wel heel erg gezellig. Er zijn zo’n 50 à 60 mensen. Omstreeks negen uur sluiten ze af, met alweer bedankjes over en weer. Remko biedt de mensen die de hospitality geregeld hebben een schildje aan en natuurlijk een oranje T-shirt. Morgen moeten ze vroeg op staan, daarom is het nu tijd om naar bed te gaan.
Geurt leest om half elf, buiten bij volle maan,  het slothoofdstuk van zijn boek voor  (“wie zou het nu gedaan hebben en waarom”). Hoewel het eind van het verhaal voor de jongens best moeilijk is, hebben ze het boek wel heel erg mooi gevonden.
Terwijl de andere jongens al naar bed gaan is er nog een korte ereraad met de PL’s en de APL’s. In een leegstaande wc (!?) bespreken ze het gecompliceerde reisprogramma van morgen [waarbij ze dus nog niet weten welke complicaties er allemaal nog bij zullen komen… MM]. Als vervolgens alle jongens slapen, komt de leiding nog even kort bij elkaar op de overloop [leuk als je zo’n groot gebouw tot je beschikking hebt!] Elke leider heeft voor de anderen een toepasselijk cadeautje meegenomen; om de paar dagen is één van die cadeautjes uitgedeeld. De oranje opblaaskoeien waren van Peter, vanavond is Martijn aan de beurt. Hij geeft iedereen een reep fudge ter herinnering aan de geweldige weken in Engeland en bovendien de toezegging voor een mooie grote foto van de groep om later in het verkennerslokaal te hangen.
En dan gaat voor iedereen de laatste Engelse nacht in.

Donderdag 10 augustus
Voor Arno en Robert gaat de wekker om kwart over zes; zij moeten vroeg weg om op tijd in Dover aan te komen. De andere leiding staat om zeven uur op zodat ze hen om half acht kunnen uitzwaaien.
Ondertussen is de sms van Marlene aangekomen, met daarin het bericht dat er een verhoogd terreuralarm is in het hele land. De leiding bespreekt het met elkaar maar besluit dat ze eerst maar nadere berichten afwachten, op dit moment kunnen ze weinig doen, de berichten zijn nog te onzeker. Arno en Robert geven dezelfde informatie door, nu gekregen van de Engelse radio. Even later komt Bob, die bericht dat de dreiging inderdaad serieus is en dat de situatie steeds dreigender wordt.
Ze vertellen de jongens voorlopig nog maar niets en werken de rest van de ochtend het geplande programma af. Elke patrouille evalueert met de eigen patrouillebegeleiders het afgelopen kamp. En het gebouw moet helemaal schoongemaakt worden.
Al gauw komt er een sms van Arno en Robert: zij staan met pech langs de snelweg M1! De dynamo [? MM] van de Laro is kapot en niet meer door Robert te repareren. Ze moeten wachten op hulp van de Engelse ANWB. Hoezo, wet van Murphy?
In de loop van de morgen arriveren de eerste mensen die hen naar het vliegveld zullen rijden, waaronder een van de gastouders, Bob, de zoon van Bob en een chauffeur van de schoolbus. Ze vertellen dat de vertragingen op de vliegvelden inmiddels behoorlijk oplopen.
Dan is het tijd om de jongens in te lichten. Ze vertellen dat er in Engeland regelmatig extra veiligheidscontroles nodig zijn op vliegvelden en dat dit zo’n dag is waarop ze dat doen. De jongens blijven er gelukkig heel kalm onder.
Ze stappen in de auto’s en gaan op weg naar het vliegveld.
Halverwege de reis krijgt Peter de sms van Marlene dat volgens de informatie op de Schipholsite de vlucht van EasyJet is geannuleerd. Geurt krijgt tegelijkertijd een telefoontje van een van de Engelsen met hetzelfde bericht. Martijn en Peter gaan daarom bij aankomst in Luton onmiddellijk naar de vertrekhal om nadere informatie op te vragen. De rest van de leiding blijft met de jongens buiten wachten. Er staan lange wachtrijen voor de incheckbalies, maar omdat ze aangeven dat het om een groep van 26 jongens gaat, mogen ze mee naar een aparte balie. Daar horen ze dat er vandaag niet meer gevlogen wordt en dat ze pas op zijn vroegst zaterdag (en misschien zelfs wel zondag) weg kunnen.
Het is duidelijk dat ze dat niet willen. Een bootreis (en dan bij voorkeur natuurlijk Harwich-Hoek van Holland) lijkt gezien de situatie het meest voor de hand liggende alternatief. De chauffeurs bieden spontaan aan om hen naar een haven te rijden! Ze bellen Marlene met de vraag om naar mogelijkheden bij de Stenaline te informeren (zij kan thuis een stuk rustiger bellen dan de jongens zelf op het chaotische vliegveld). Ondertussen blijven de jongens buitengewoon rustig wachten.

[In Nederland belt Marlene met de Stenaline om te informeren naar de mogelijkheden. Het blijkt een makkelijke vraag: er is nog genoeg plaats op de avondboot! Ze krijgt een voorlopige reservering, die ze even telefonisch met de jongens bespreekt. Vervolgens kan zij met Stenaline alles afhandelen, zoals namen doormailen, gegevens over de betaling e.d.]

Zodra het telefoontje doorkomt dat ze vanavond nog met de boot naar huis kunnen, breekt er een luid gejuich uit. Natuurlijk vinden ze het jammer dat ze niet gaan vliegen. Voor veel jongens zou het hun eerste vliegreis zijn geweest… Maar ze dragen de teleurstelling heel waardig. De chauffeurs bepalen direct een goede reisroute en al gauw zit iedereen weer in de auto’s voor de rit van tweeëneenhalf uur naar Harwich. De meeste jongens kunnen onderweg gelukkig wat slapen.
Voor Arno en Robert zijn de problemen ook nog niet voorbij. Na uren wachten in de berm van de snelweg sleept de Engelse ANWB de Laro weg naar een parkeerplaats. Meer kunnen (willen?) ze niet voor hen doen. Arno belt daarom de Nederlandse ANWB, die gelukkig bereid is te bemiddelen. Daarop worden ze naar een Laro-garage vervoerd, waar Robert het nieuwe onderdeel kan kopen en inbouwen. Ze kunnen weer rijden!

[In Nederland informeert Marlene ondertussen bij de busmaatschappij naar de mogelijkheden om hen uit Hoek van Holland te halen in plaat van uit Amsterdam. De mensen van de bus zijn bijzonder coöperatief. Ze zijn bereid naar Hoek van Holland te rijden maar moeten dan natuurlijk wel nachttarief rekenen. Maar als we de rit cancellen dan rekenen ze geen kosten omdat het duidelijk een kwestie van overmacht is. Omdat een groot aantal ouders inmiddels heeft aangeboden om naar Hoek van Holland te rijden, wordt de bus afgebeld. Jan Q zorgt er voor dat er genoeg auto’s voor 32 mensen plus bagage klaar staan om naar de boot te rijden.]

Om vijf uur komen ze in Harwich aan, waar alle papieren en uitgeprinte tickets keurig op hen liggen te wachten zodat Tijmen en Peter het inchecken vlot kunnen regelen.
De jongens krijgen een uur vrij en ontdekken al gauw Jan(tje) Smit! Ook hij had willen vliegen en kiest nu voor het boot-alternatief. Ze gaan bijna allemaal met hem op de foto. Tom regelt dat hij voor Frans een boodschap schrijft “voor Laura, een hele lieve schat, groetjes, Jan”.
Ze krijgen allemaal vijf pond waarmee ze lekker bij de McDonalds wat gaan eten.
Arno en Robert missen in Dover op vijf minuten na een boot en nemen nu die van 21:00 uur. Het is niet anders… Ook zij houden de moed er gelukkig in.
Ook in Harwich is de douanecontrole enorm verscherpt, de boot vertrekt daarom ruim een uur later dan gepland. Maar… ze vertrekken! En dat is gezien het bericht op de televisie dat er nog 40.000 mensen zitten te wachten op vervoer, een bijzonder goed gevoel. De jongens hangen wat rond, ze slapen, ze lezen of ze kaarten. Frans speelt met een aantal jongens het maffiaspel. De reis gaat daardoor lekker snel.
Om een uur of één Nederlandse tijd komen ze aan in Hoek van Holland waar ze als een van de eersten de boot af mogen. Tot hun verbazing is de douanecontrole in Nederland absoluut niet streng. Ze zijn er snel doorheen en ook de bagage laat niet lang op zich wachten. Geurt ziet meteen de wachtende ouders staan. Fijn dat ze er zijn! Ze bespreken dat ze achter elkaar aan zullen rijden, zodat op hetzelfde moment in Oosterbeek zullen aankomen. Al gauw zit iedereen in de auto’s. De brandweerbus is favoriet!

[In Nederland kan iedereen de voortgang volgen via internet, waar Marlene alle berichten op bijhoudt. Pas later horen we dat er toch nog één ouderpaar om half negen op het Raadhuisplein heeft gestaan, samen met de fotograaf van de krant… Ze konden er gelukkig zelf de humor van inzien toen ze thuis eens op internet gingen kijken om er achter te komen of er misschien informatie op zou staan…
De andere ouders is het dus bekend dat ze verwachten om om drie uur op het Raadhuisplein aan te komen, en dat iedereen wordt geadviseerd om daarom voor de zekerheid al om tien voor drie aanwezig te zijn. Ook voor de ouders is dit een nogal onmogelijke tijd, maar ja… iedereen is alleen maar blij dat ze er aan komen!]

Ondertussen is het al vrijdag 11 augustus
Ondanks een kleine wagenziektepauze (de vermoeidheid slaat inderdaad toe!) gaat de reis naar Oosterbeek heel vlot. Rond drie uur komen ze aan op het Raadhuisplein waar tot hun grote verrassing heel veel mensen staan!
Er ontstaat een heel bijzonder feestje. Bij flakkerende vuurpotten is er natuurlijk eerst een emotioneel weerzien van ouders en jongens: drie weken afwezigheid is niet niks, en de afgelopen dag is vooral voor de ouders erg spannend geweest. Peter geeft een kort verslag van de hun belevenissen vandaag. Marlene krijgt veel lovende woorden van zowel de leiding als de ouders voor haar internetverslag van de afgelopen weken en de berichtgeving van de afgelopen dag. Al met al wordt iedereen door iedereen bedankt met mooie woorden, applaus, heel veel mooie bloemen, leuke cadeautjes, “champagne” en niet te vergeten de geweldige envelop-met-inhoud van de ouders. We zullen daar met heel veel genoegen gebruik van gaan maken!
Robert en Arno zijn overigens nog steeds niet gearriveerd. Toch is het voor de verkenners tijd om naar huis te gaan. Het deel van de bagage dat nog in de Laro zit kan zaterdag vanaf 12:00 uur worden opgehaald vanaf Trappershorst. Om kwart voor vier is het op het Raadhuisplein weer leeg en stil. Voor de meesten is deze extra lange dag nu eindelijk tot een eind gekomen.
Robert en Arno moeten nog even volhouden. Zij komen een uurtje later thuis, waar ze nog door Peter en Martijn worden opgewacht zodat ook zij hun verhaal nog even kwijt kunnen.

En later

Voor iedereen die nog nieuwsgierig is naar de netjes gekapte verkenner: het is Tom!
Nog dezelfde dag komt er een e-mail van EasyJet waarin zij hun excuses aanbieden voor het niet doorgaan van de vlucht. Gedupeerde passagiers mogen hun tickets inwisselen voor een andere bestemming, ze kunnen ook hun geld terugkrijgen! Waarmee de extra kosten voor de bootreis min of meer betaald kunnen worden.
Voor de leiding is het kamp nog niet helemaal af. Zaterdag wordt alle bagage nog opgeruimd en de komende dagen zullen we nog foto’s aan dit verslag toevoegen.

Graag gedaan!

Marlene