HOME HOSPITALITY EN TERUGREIS

Vanaf zaterdag 3 augustus zitten de verkenners in zogenaamde “home hospitality: in vijf groepen in gastgezinnen bij ouders van Engelse verkenners. Donderdag 8 augustus reizen ze terug naar Londen, vrijdag 9 augustus komen ze weer in Oosterbeek aan. Hieronder de verslagen van hun belevenissen.
——————————————————————————–

Het liep zoals gepland, de jongens kwamen vrijdag 9 augustus om 18:23 uur aan op het station van Oosterbeek.
Om het veilig te houden hadden we een zeer dringend verzoek aan alle afhalers:
blijf alsjeblieft bovenaan de trappen wachten, ga dus niet naar het perron en help anderen aan dit verzoek herinneren.
Gelukkig hebben de meeste afhalers zich aan dit verzoek gehouden. Hartelijk dank voor de medewerking!!!
——————————————————————————–

Zo snel mogelijk douchen en dan naar bed…

Zaterdag 3 augustus
James en Jamie vertrekken al om 09:00 uur richting de padvindsters; Frans wordt om 10:00 uur door zijn ouders opgehaald. De hospitality-ouders zouden om 14:00 uur komen, maar hebben dat niet helemaal begrepen en komen verspreid over de ochtend al aan om “hun” jongens mee te nemen. Om 14:15 uur is iedereen vertrokken.
Het advies aan alle gastouders is: stuur de jongens onder de douche en daarna vroeg naar bed, ze hebben het nodig…
De leiding ruimt de laatste rotzooi nog op. Tegen vieren brengt de kamporganisatie hen naar hun eigen “hospitality-terrein”: een soort Natuurvriendencamping op een mooie plek in het Lake District. Ze krijgen een eigen terreintje maar vinden dat wat te krap, dus al gauw verslepen ze alles naar het grote terrein waar weliswaar meer mensen staan, maar waar ruimte genoeg is. De zon schijnt nog steeds, tijd om het er eens lekker van te nemen dus.
Om 19:00 uur vertrekken ze naar de stad waar ze een deel van de avond doorbrengen in de pub en een goed restaurant.

Zondag 4 augustus
Van de jongens is vandaag nog geen nieuws: zij zitten in de gastgezinnen. De leiding doet de hele dag “niks”. Het is prachtig weer. Niels, Remco en Peter gaan onder leiding van Geurt naar de kerk. Ze worden op een leuke manier ontvangen en welkom geheten door de dominee. Verder staat er alleen volleyballen en uitrusten op het programma.

Maandag 5 augustus
Arno, Arthur, James, Niels, Paul en Peter lopen een stuk van de Coast to Coast, een van de vele langeafstandswandelpaden in de omgeving. Het is “lekker steil en lekker hoog”, maar daardoor ook lekker ontspannend. De zon schijnt volop en het is zo’n 25 graden. Ze weten eigenlijk niet goed waar ze zijn, maar komen onderweg gelukkig wel een telefooncel tegen vanwaaruit “from the middle of nowhere” dus nog net naar Nederland kan worden gebeld. Zodra ze weer op een bekend punt zijn zullen ze naar de achtergebleven anderen bellen die hen met het busje zullen ophalen.
Ze hebben op dit moment nog geen nieuws over de jongens gehoord.

En ook nog:
Er staat nog steeds een barbecue gepland voor dinsdag; de Liverpoolgroep zal daar niet bij aanwezig zijn omdat ze daarvoor twee keer anderhalf uur zouden moeten rijden.
Alle jongens die in het kamp post hebben gekregen waren daar bijzonder blij mee.
Film 4 is nog steeds onderweg; wordt vervolgd zodra ie er is…
Zondagavond is Rein – geheel volgens planning – samen met Jamie in Oosterbeek teruggekeerd. Zijn verhalen zijn zo mogelijk nog enthousiaster dan de berichten uit Engeland zelf. De padvindsters zitten inmiddels allemaal bij hun hospitality-ouders. Op het laatste nipertje viel er een adres uit maar wonder boven wonder was er direct een alternatief. Iedereen vermaakt zich prima. Sommigen door gewoon rustig voor de tv te mogen zitten of te e-mailen naar huis, maar ook met bezoekjes aan de ijsbaan, (alweer) Alton Towers of de stad. De leiding zit in een “scouting-bobo-huis”, wat zoveel wil zeggen als een groot huis met veel grote kamers. Ze voelen zich er een beetje eenzaam… Voor woensdag is een gezamenlijke barbecue gepland (maar dat mogen de padvindsters nog niet weten!). Donderdag rijden ze – met hulp van James – terug richting Dover en vrijdag worden ze in de loop van de dag terugverwacht op het Raadhuisplein. Ouders wordt geadviseerd met Marian te bellen om de exacte aankomsttijd te horen.

——————————————————————————–

Foto’s!

De foto’s zijn dinsdagavond 6 augustus aangekomen, zojuist – 7 augustus – zijn ze op de site gezet. Donderdagmorgen 8 augustus kwamen al foto’s binnen van het vertrek uit Engeland van die ochtend. Met dank aan de gastouders van Henk en Rens!
——————————————————————————–

Wie is er nou het meest enthousiast?

Pas om 19:45 uur gaat de telefoon. Een echte “collect call aanvraag” deze keer… Veel verhalen over de activiteiten van de leiding in deze hospitalityperiode, minder over de jongens, maar samengevat kun je ook nu weer zeggen dat iedereen het ontzettend naar zijn zin heeft gehad!

Maandag 5 augustus
Maandag heeft de leiding het Coast-to-Coast traject verder gelopen. Een kilometer of zes na de telefooncel krijgen ze weer bereik met de mobiele telefoon en kunnen ze contact opnemen met Geurt. Ze weten dan bovendien waar ze zijn, dus worden ze opgehaald. Ze blijven lekker kletsen en drinken in de pub.

Dinsdag 6 augustus
Dinsdag slaapt de leiding eerst tot een uur of elf eens lekker uit. Daarna doen ze inkopen voor de barbecue, volgens afspraak zorgen zij voor het vlees en de gastouders voor de salades.
De barbecue is die avond in een theehuis van de National Trust (soort natuurpark-organisatie, te vergelijken met bijvoorbeeld de Hoge Veluwe) aan Lake Windermere. Omdat de Engelse leiding er werkt, mogen ze het gebouw gebruiken. Het is een perfecte plek, er is veel eten en er zijn veel mensen (allemaal, behalve de Liverpoolgangers). Niet alleen onze eigen leiding, maar ook alle gastouders zijn erg enthousiast over de jongens. Alle jongens hebben het erg naar hun zin. Er worden nog wat toespraakjes gehouden en cadeaus uitgewisseld, daarna gaat iedereen weer naar huis (en dankzij een van de gastouders hebben we er dus al foto’s van!).

Woensdag 7 augustus
Nog één “rustdag” voor de leiding. Ze gaan lekker shoppen in Windermere en struinen er alle buitensportzaken af. Daarna genieten ze van een echte afternoon tea op een grote boerderij.
Vandaag moet ook de tent worden opgeruimd, waarna ze gaan eten bij een Kantonees. ’s Avonds spelen ze nog een volleybalwedstrijd met de volleybalploeg van de leidster die de home hospitality voor de jongens heeft geregeld. De dames allemaal met handschoenen aan… het is een erg gezellige avond.

Donderdag 8 augustus
De leiding moet vroeg op, want ze moeten er taxi van Windermere naar Kendal.
Daar verzamelt iedereen om 10:30 uur. Alle jongens zijn nog steeds laaiend enthousiast en alle ouders ook. De verkenners hebben deze weken gewerkt aan hun insigne “internationaal”. Onderdelen daarvan zijn: “breng je gastouders een keer thee op bed” en ook “schrijf een verslag van een Engels tv-programma dat je in de hospitalityperiode bekijkt”. Bijna iedereen heeft het gedaan en veel ouders hebben het in een briefje bevestigd. Ook krijgen de jongens brieven mee voor hun eigen ouders. En lunchpakketten natuurlijk. Iedereen vindt het jammer dat ze weg gaan, maar het moet.

Ze reizen eerst naar Liverpool waar ze de Liverpoolgangers moeten ophalen. Hoewel ze eerst naar een verkeerd hotel rijden, komt het bij het tweede hotel allemaal weer goed. Deze jongens zijn zo mogelijk nog enthousiaster over hun hospitality. Ze hebben met z’n achten in een landhuis gelogeerd (compleet met tuinman). In de bus verdringen ze elkaar om hun verhalen te mogen vertellen. Ze zijn veel naar het strand geweest (maar tien minuten van het huis af), hebben Liverpool bezocht en ze hebben “links gefietst” (wat heel moeilijk schijnt te zijn…).
Daarna brengen ze James naar de padvindsters, hij zal hen helpen hun busje naar Nederland te rijden. En vervolgens is het nog vijf uur rijden naar Londen, met onderweg slechts een plaspauze.
Eenmaal aangekomen in Londen zijn de jongens dan ook moe en ballorig. Zelfs de chauffeur krijgt er last van. Maar het is ook geen wonder, als je vijf uur lang achter elkaar in de bus moet zitten en alle leuke dingen afgelopen zijn. Bovendien is het erg slecht weer.
De leiding regelt fish and chips en probeert de reis van morgen (bagagevervoer, in- en overstapstations e.d.) zo goed mogelijk voor te bereiden. Ze zetten de grote tent op en slapen nog één keer op Engelse bodem.

Vrijdag 9 augustus
Op de boot zullen ze napraten met alle jongens. En dan… op naar Oosterbeek! We verwachten ze om 18:23 uur op het station. Kijk bij twijfel even op Teletekst (pagina 751) of bel nog even! Hoe dan ook wordt elke afhaler zeer dringend verzocht om niet het perron op te gaan, maar om bovenaan de trappen te blijven wachten. Veiliger voor de jongens, voor de afhalers en voor de mede-reizigers. Dank voor de medewerking.
Ook van de padvindsters alleen maar goede berichten. Zij hadden hun barbecue op woensdagavond. Toen ze belden hadden ze nog niet met elk groepje gesproken, maar het leek allemaal erg goed te gaan. De meisjes hadden onder meer een dierentuin bezocht, gemountainbiked, gekookt voor de gastouders en gewinkeld. De leiding was lekker naar de film geweest. Ze zijn vrijdag volgens planning om 12:15 uur in Calais en moeten dan nog naar huis rijden. Aankomsttijd op het Raadhuisplein is dus nog niet bekend, maar ouders mogen daarvoor ’s middags nog naar Marian bellen!

——————————————————————————–

Veel kabaal in de trein

Vrijdag 9 augustus
Omdat het de hele nacht heeft geregend is de grote tent helaas kletsnat. Ze moeten erg vroeg opstaan, maar het lukt gelukkig wel om alles op tijd in te pakken. Een Poolse groep, die met een bus op het terein staat, is bereid de jongens naar Liverpool Station te brengen. Dat scheelt een boel gesleep met bagage. Van daar af is de reis niet meer zo moeilijk.
Op de boot praten ze nog even met elkaar na. Iedereen is en blijft enthousiast, de eerste en derde week zijn de leukste geweest, maar ook het kamp was erg geslaagd.
Keurig op tijd arriveren ze in Hoek van Holland waar ze in de dubbeldekker naar Rotterdam stappen.

Zelf heb ik vandaag de hele dag gewerkt (en de haarverf voor Tijmen gekocht, zie verderop), zodat ik het niet kan laten om vanaf Rotterdam met de groep mee te reizen richting Oosterbeek.

Om 16:24 uur arriveert de trein op Rotterdam Centraal, waar ze allemaal redelijk gedisciplineerd de trein uitkomen. Leuk om ze weer te zien! We lopen met alle bagage naar de volgende trein. Omdat het zomerdienstregeling is, kunnen we met de doorgaande trein tot Ede-Wageningen reizen. Op het perron spuit de leiding de verf in Tijmens keurig gemodelleerde hanenkam. Hij ziet er schitterend uit, maar we vragen ons wel af of zijn ouders hem nog zullen herkennen straks.
Onderweg bekijken de jongens vast de foto’s en de uitgeprinte internettekst. Ze kletsen honderduit over wat ze allemaal hebben meegemaakt. Het is dan ook een behoorlijk kabaal in de trein…

Het instappen in de stoptrein in Ede duurt wat lang, zodat we de vertraging bij aankomst in Oosterbeek alleen maar aan onszelf te danken hebben.
En dan is iedereen (inclusief de aanwezige honden) alleen nog maar blij dat alle jongens en leiding weer veilig terug zijn.
Gelukkig kennen Tijmens ouders hun zoon nog wel terug. Robert en Remco zijn in middels al een paar uur terug met het busje en hebben de natte tent al uit kunnen hangen.

Nog een paar toespraakjes en bedankjes (de familie Heuvel heeft hun busje drie weken ter beschikking gesteld; Marlene voor al haar telefoontjes en internetwerk) en de leiding zingt nog het slotlied (zie onderaan deze pagina).
Daarna bedankt Theo namens alle ouders zowel de leiding als Marlene voor al hun werk (graag gedaan!) en dan is het echt tijd om afscheid te nemen en naar huis te gaan.
Engeland 2002 is voorbij!

De leiding is nog wel even bezig met de laatste restjes (zaterdag moeten alle spullen bij Horst worden opgeruimd) en de jongens zullen voorlopig nog wel niet uitgepraat zijn!

De padvindsters hadden een vlotte overtocht van Dover naar Calais. De reis verliep daarna ook snel, op een file bij Antwerpen na, waardoor ze “pas” tegen kwart over vijf op het Raadhuisplein aankwamen. Moe, maar zeer voldaan!
——————————————————————————–

Slotlied

Laro’s rijden, toeter blazen: Tjalling is paraat
Wie “Jamie” zegt, zegt “Emma”, “LOS” en “Moonwalk” ’s avonds laat
Lex ontdekte dat met regels eten sneller gaat
Dus we houden de moed er in

Glorie, glorie wat een prachtkamp! (3x)
Dus we houden de moed er in

Womanizer Yorick trok de vrouwen per dozijn
“Mijn bandj’is groen, maar ik ben bijna veertien”, loog Marijn
Jurgen was ook groen; hij leek een alien te zijn
Maar we houden de moed er in

Ruurd en Douwe spaarden alles wat te sparen was:
Ponden, hondenkoekjes, badges, games en nog zowat
Tijmen ging als jongen en komt terug als “coole gast”
En we houden de moed er in

Henk verzorgt de toast, de grappen en de “Zeehond sound”
Matthijs is niet publiekelijk, maar ook een hele clown
Bij Erwin is het geld steeds op; ook Engels tolkt hij gauw
Maar we houden de moed er in

Robbert was met al zijn flair te groot voor Cumbaree
Slaapkop Frans zong honderduit en werd heel vree’lijk vies
Boer was onze lachebek, al ging iets heel erg mis
Maar we hielden de moed er in

Samir was soepel met de tijd, maar te strak met zijn tent
René zong van Loch Lomond en van tachtig potjes vet
Zocht je Bram, dan zat hij vast weer in de biostent
Ja, we hielden de moed er in

Lachje, stil en observerend, zo herken je Rens
Nigel sprak het eerst met “oude-vrouwtjes aliens”
Jongens, jullie waren onze trouwste “leiding-fans”!
Dus wij hielden de moed erin!