2018 Putten

8 t/m 13 juli waren we in Egypte (nou ja, eigenlijk in Putten).
We zullen je hieronder zo goed mogelijk op de hoogte houden van onze gebeurtenissen!
Het thema van dit jaar is het oude Egypte. In de zomerhitte zullen wij ons wanen in de Egyptische woestijn. Als echte farao’s zullen wij overnachten in het reusachtige gebouw
in Putten.

  • zondag 8 juli
  • maandag 9 juli
  • dinsdag 10 juli
  • woensdag 11 juli
  • donderdag 12 juli
  • vrijdag 13 juli
  • en een heleboel nieuwe foto’s in het fotoalbum

[update 05 augustus 2018]

 

Zondag 8 juli: welkom in het Egyptische Putten
Het zomerkamp is weer begonnen! Om 14:00 werden de kinderen gebracht. Toen iedereen haar slaapplekje had gemaakt (behalve de oudstejaars, zij moesten nog even wachten) werd iedereen naar de open plaats geroepen voor de opening van het kamp. Na een woordje van een van de bestuursleden, die ook was gekomen voor de opening van het kamp, kwam er een Egyptische priester om het kamp verder in te leiden. Hij verdeelde de kinderen in vier families. Daarna maakten we een groepsfoto, waarna het tijd werd voor de ouders om naar huis te gaan.


Terwijl de ouders aanstalten maakten om te vertrekken kregen we een rondleiding in en rond het gebouw. Het was ons al opgevallen dat er een groot ding in de hal stond, afgedekt met een grote doek. De leiding had er op aangedrongen dat iedereen hier van af moest blijven. De gebouwbeheerder had aangegeven dat er grote gevolgen aan zouden zitten als dit ding beschadigd raken. Echter, Aretti was wat later gekomen waardoor zij dit niet had meegekregen. Aan het eind van de rondleiding keek zij toch onder het doek! Het ding, wat een grote maquette van een Egyptisch dorpje met piramide bleek te zijn, begon een naar en onheilspellend geluid te maken! Nadat we even gewacht hadden om te zien of dit van zelf weer over zou gaan (wat niet het geval was), besloten we toch het doek er helemaal af te halen.


Kort daarna begon er in het bassin, waar eerst een vreemd blauwig schijnsel te zien was, een berichtje te spelen. Er verschenen twee farao’s die vertelden dat ze gevangen waren genomen in hun eigen piramide. Een straf die ze gekregen hadden van hun goden omdat ze te arrogant zouden zijn. Zolang ze niet uit de piramide zouden komen zou hun volk de komende vijf dagen iedere dag gestraft worden met rampspoed. De farao’s zouden hulp moeten zoeken van de toekomst via het berichtje wat blijkbaar bij ons terecht kwam.
Hun eerste opdracht bestond uit het opnoemen van alle Egyptische goden, iets wat ze nooit zou gaan lukken.
Om boodschappen terug te sturen hadden we een drie voorwerpen nodig namelijk: magisch wierook, goud en myrrhe. Middels een scavengerhunt (speurtocht) hebben de kinderen deze voorwerpen, samen met nog een hoop andere voorwerpen, kunnen vinden.
Het avondeten werd verzorgd door de wolvenhorde en bestond uit hamburgers! Na het avondeten volgde natuurlijk eerst corvee en daarna was er voor alle nesten de tijd om hun eigen beschermgod uit te zoeken of te verzinnen. Vervolgens werd er een aantal vrijwilligers uitgekozen om een berichtje terug te sturen naar de farao’s door alle goden op te noemen. Hierna was het al weer tijd om naar bed te gaan, de eerste dag zit er al weer op!

=====================

Maandag 9 juli: routes
“Sta op, sta op, sta op en dans met mij!” Met deze woorden werden de vierdejaars in hun tent wakker gemaakt. Ruurd zette dit nummer aan op zijn box en haalde de vierdejaars zo uit dromenland. Zoals jullie misschien al konden raden waren ze hier niet bepaald blij mee en werden ze niet erg enthousiast van de muziek van Jan Smit.


Toen iedereen was opgestaan was het tijd voor het ontbijt. Als echte Nederlanders aten we een heerlijke boterham. Daarna gingen we corvee doen, onze tanden poetsen en daarna vrij spelen. Terwijl iedereen vrij aan het spelen was, hoorden we opeens weer dat rare geluid uit de hal komen. Snel werd iedereen bijeen geroepen rond de maquette. Toen we daar stonden, verschenen de farao’s weer op het scherm.
Vandaag waren ze gelukkig beter te horen dan gister. Ze bedankten ons voor hun hulp en vertelden dat ze verder waren gekomen in de piramide. Ze waren nu bij een nieuw probleem gekomen. Ze konden niet meer verder omdat ze een hint niet snapten. Daarom vroegen ze ons om hulp. Toevallig hadden wij in het gebouw briefjes gevonden waarop een route was uitgestippeld met diezelfde techniek. Daarom besloten we om die route te lopen zodat de kinderen daarna aan de farao’s konden uitleggen wat ze moesten doen. We liepen in de nesten. Helaas bleek dat de route niet helemaal goed was uitgezet, dus de kinderen waren daarom wel een beetje teleurgesteld in de farao’s. Gelukkig hebben de kinderen wel geleerd hoe ze gebruik moesten maken van de hints, dus het doel van de wandeltocht was wel bereikt.
Eenmaal bij het gebouw aangekomen was het alweer tijd om te lunchen. Moe van de wandeltocht was het een redelijk rustige lunch. Daar had de leiding zeker geen probleem mee. Verder hadden we bij de lunch niet alleen brood, maar ook nog soep. Wat een luxe. Na de lunch was er weer tijd voor vrij spelen. Er werd al druk geoefend voor de bonte avond, dus dat belooft iets moois te worden.
Na het vrij spelen stond er een groot handelsspel op het programma. Er waren vier handelsposten die elk hun eigen prijzen hadden voor de grondstoffen goud, graan, brood en water. De kinderen konden deze grondstoffen kopen bij de ene post en daarna weer verkopen bij een andere post. Doordat iedere post hun eigen prijzen had (inkoop- en verkoopprijzen waren hetzelfde) konden de kinderen zo winst maken. Ondertussen liep ook de rover Douwe rond. Als iemand van een groepje door de rover werd getikt, moest het groepje de grondstoffen die het bij zich had inleveren. Met dit spel waren ze wel een uur enthousiast bezig.
Na het spel was er weer wat vrije tijd. Terwijl de kinderen aan het spelen waren, armbandjes maakten en oefenden voor de bonte avond, kon de leiding alles klaarmaken voor het eten. Vanavond hebben we een echt feestmaal gegeten: tafelfriet! De tafels werden van plastic voorzien en gedekt met heerlijke groenten. Je kon een broodje knakworst halen en de leiding kwam langs met friet. Na de friet was er bij de meesten gelukkig nog wel een gaatje over voor het toetje. Dit was het simpele maar altijd lekkere vla-met-yoghurt.
Na het eten was de tijd van het corvee aangebroken met aansluitend het nestmoment. Daarin bespreken we de dag met het nest en kiezen we twee kinderen per nest die een boodschap naar de farao’s mogen sturen. Terwijl iedereen zich klaar maakte voor bed, werd door een klein groepje de boodschap naar de farao’s gestuurd. Hierin legden ze uit hoe ze om moesten gaan met de hint die ze hadden gevonden. Hopelijk was het duidelijk genoeg en kunnen de farao’s verder komen in de piramide.
Toen iedereen in bed lag, werd er nog een verhaaltje gelezen. Daarna gingen alle zaklampen uit en was het tijd om de oogjes te sluiten. Vandaag was de reis naar dromenland wat minder lang dan gisteren.

=====================

Dinsdag 10 juli: naar de stad
We zijn op zomerkamp in het hete Egypte, maar de zomerzon was vanochtend ver te zoeken. Het was redelijk koud en er was regen voorspeld. Dus hebben we vanochtend binnen ontbeten.
Na het ontbijt was de tijd van corvee aangebroken. Gewapend met bezem, vaatdoek en sop gingen we aan de slag. Daarna werden de tanden gepoetst en was er even vrije tijd.
Rond 10 uur werd iedereen verzameld om brieven te schrijven. Eerst hebben we de berichten van de ouders die op de site hadden geplaatst voorgelezen. Daarna mochten de kinderen zelf een kaartje schrijven. Er zijn mooie berichtjes geschreven, sommige heel lang, andere juist kort en krachtig. Daarna was er weer even vrije tijd. Er werd weer druk geoefend voor de bonte avond en natuurlijk werd er ook weer gescoobydood (of hoe je dat ook schrijft).

Tijdens de vrije tijd hoorden we opeens weer het gekke geluid uit de piramide komen. We snelden ons naar de maquette. Dit keer vertelden de farao’s dat ze in een kamer waren waar ze niet verder konden. In de kamer was een vrouw, Cleopatra, die een geheime trap kon openmaken. Dat zou ze echter alleen doen als de farao’s haar zouden helpen om weer mooi te worden. In de kamer waren wat eetbare spullen en kleurpoeders waarmee je nagels kunt lakken. Aangezien onze mannelijke farao’s geen schoonheidsexperts zijn, vroegen ze ons om hulp. Toevallig wist de leiding nog wel een goed recept voor een maskertje en voor een scrub. Ook heel toevallig zouden we die dag toch naar de stad gaan, dus dan konden we de ingrediënten daarvoor daar meteen kopen.

We gingen ons klaarmaken voor de stad en stapten op de fiets. In een stoet fietsen gingen we op weg naar het bruisende centrum van Putten. Tot onze blijdschap bleek dit centrum uit wel twee straten te bestaan, wat het dubbele is van het centrum van Vaassen van vorig jaar. In zeven groepjes gingen de kinderen op avontuur in de winkels. Verrassend genoeg werd er door bijna iedereen snoep gekocht. Er was ook een groepje dat zich erg jong voelde en besloot om spenen te kopen.
Na het tweede fietsavontuur van de dag was er een rustmoment bij het gebouw. Iedereen moest op haar matje even iets rustigs doen, waar ze na zo’n drukke dag wel aan toe waren. Daarna was er weer vrije tijd tot het eten. Vandaag stond er een echt feestmaal (jaja twee dagen achter elkaar een feestmaal, op kamp is iedere dag een feestje) op het menu: pannenkoeken! Dat heeft heerlijk gesmaakt.
Na het eten was er weer een nestmoment en toen was de tijd van de Cleopatra-avond aangebroken. Er konden nagels worden gelakt door de nagellakexpert Dorien met haar lieftallige assistente Lou-Elle. Ook kon er bij Aretti een maskertje worden gedaan en ze konden naar Hessel toe, die daar heel veel verstand van had, als ze een scrub wilden. Verder moest iedereen een douche nemen, waarna ze lekker fris hun bedje in konden. Voor het slapengaan werd er nog een boodschap naar de farao’s gestuurd, waarin werd uitgelegd hoe de maskertjes en de scrub gemaakt konden worden en wat ze precies voor effect hebben. Ook hebben de kinderen de farao’s kleurenadvies gegeven voor de nagellak. Wij denken dat de farao’s ze hier erg dankbaar voor zullen zijn! Ten slotte werd er nog een verhaaltje voorgelezen en toen was het tijd om te slapen. Nu zijn alle kinderen heerlijk in dromenland waar ze hun avonturen van vandaag kunnen herbeleven.

=====================

Woensdag 11 juli: zwempret
Vanochtend was het weer gelukkig wat dichter bij de Egyptische temperaturen dan gisteren, dus we konden heerlijk buiten ontbijten in het zonnetje.

Tijdens het ontbijt hebben we ook een lunchpakketje gesmeerd om op te eten bij het zwembad. Na het ontbijt, corvee en tandenpoetsen was er vrije tijd. Maar toen hoorden we opeens weer het geluid uit de maquette komen. We snelden ons naar de hal en wachtten vol verwachting op de boodschap van vandaag. Deze keer vroegen de farao’s ons om hulp bij twee problemen. Ze waren in een gang aangekomen die helemaal onder water stond en aan het einde van die gang waren hiërogliefen getekend. We moesten ze helpen om de hiërogliefen te ontcijferen en ze hadden zwemtips nodig. Eén farao kon namelijk helemaal niet zwemmen en de andere kon niet lang genoeg onder water zwemmen.

Eerst gingen we aan de slag met de hiërogliefen. De leiding nam even tien minuten de tijd om deze vanuit het filmpje over te typen in de computer en daarna te printen. Daarna konden de kinderen aan de slag met vertalen. Ze kwamen er al gauw achter dat er geen Nederlands uit kwam, maar een andere gekke taal. De vierdejaars waren zo slim om uit te vogelen dat een bepaald teken stond voor de letter l. Hierdoor klopte de tekst bij hen wel. De andere vertalingen heeft de leiding door Google Translate gehaald. Zo kwam er een verhaaltje uit over een ezel en een os, waarin de ezel in tegenstelling tot het stereotype heel slim was.

Daarna gingen we ons klaarmaken voor de fietstocht naar het zwembad. Nadat de fluitsignalen opnieuw waren uitgelegd gingen we op pad. Twee aan twee in een lange stoet maakten we de tocht naar het zwembad. De route ging zowel langs een bos, door een woonwijk en langs een heide en was dus prachtig en afwisselend. De kinderen hebben vast en zeker optimaal genoten van dit afwisselende landschap. Het was ongeveer twee keer zo lang als naar de stad, dus de dagelijkse work-out was ook weer gedaan. Bij het zwembad gingen we eerst even lunchen.

Daarna gingen we het zwembad binnen. Nadat we omgekleed waren doken we het zwembad in. We roetsjten van de glijbaan, speelden met de banden en matten, draaiden in de draaikolk, doopten ons gillend in het koude badje, zweetten in de sauna en lieten ons masseren door de bubbels in het bubbelbad. Na twee uur actief zwemmen was de tijd van omkleden aangebroken. Moe maar voldaan dronken we voor het vertrek nog wat limo om op krachten te komen. Daarna sprongen we weer op de fietsen gingen we weer naar het gebouw. Ondanks dat iedereen best moe was, ging de terugtocht best snel.

Eenmaal terug op het gebouw stond er een rustmomentje op het programma aangezien iedereen door het zwemmen redelijk moe was geworden. Daarna gingen we wat limo drinken en een koekje eten, waarna er tijd was voor vrij spelen. Ondertussen was de kookstaf, bestaande uit Margreet en Erik-Jan, gearriveerd. Zodra het eten klaar was gingen we aan tafel. Vandaag aten we heerlijke nasi met een ei en kroepoek. Terwijl bijna iedereen aan het genieten was van het eten kwam Lauranne opeens aangelopen. Zo moe als ze was door het zwemmen, was ze in haar slaapzak in slaap gevallen, waardoor ze niet had gehoord dat we gingen verzamelen. Gelukkig was er wel gewoon voor haar gedekt dus ze kon meteen aanschuiven. Na de nasi stond er ook nog een heerlijk toetje op het menu. Margreet en Erik-Jan hadden namelijk een zelfgebakken taart meegenomen. Daar wisten wij natuurlijk wel raad mee.

Na dit eetfestijn was het traditiegetrouw tijd voor een film. Eerst was er tekencontrole en werden de pyjama’s aangedaan.
Daarna kroop iedereen lekker in zijn slaapzak en werd de film aangezet. Dit jaar keken we, geheel in thema, de film Asterix en Obelix missie Cleopatra. Sommige kinderen vonden het nog een beetje eng, maar de meesten konden er gelukkig wel van genieten. Ze begonnen zelfs te klappen toe Caesar en Cleopatra kusten. Na de film werden de tandengepoetst en daarna konden we eindelijk in ons bedje slapen. Nog steeds uitgeput van het zwemmen waren de kinderen in recordtijd in dromenland.

=====================

Donderdag 12 juli: ontgroening en rampspoed in de maquette
Ook op de een-na-laatste ochtend van het kamp werden de oudstejaars weer door de leiding gewekt met een beetje muziek. Deze keer hadden ze het nummer zelf uitgekozen en dus schalde Wake Me Up van Avicii door de luidsprekers. Voor de vierdejaars was het een spannende dag, want vandaag zouden ze, samen met Hessel en Lou-Elle ontgroend gaan worden. Ondertussen was de tijd van het opstaan al wel een half uurtje opgeschoven, maar zo gaat dat als iedereen moe wordt aan het einde van het zomerkamp. Kort nadat we klaar waren met het ontbijt stond er weer een boodschap op ons te wachtten.
 
Het was ondertussen ook wel duidelijk dat de goden geen spelletje aan het spelen waren. De rampspoed die ze aan het begin van het kamp beloofd hadden had ook in de maquette flink huis gehouden met sprinkhanenplagen, dingen die in goud veranderden, een aardbeving en zandstormen. Met de laatste vloek waren de huisjes en veldjes nog verder toegetakeld door wat alleen maar een vuurregen geweest kon zijn. In de boodschap vertelde de farao’s over de donkere ruimte waar ze in stonden en de drie deuren die ze konden zien. Hun opdracht was om de deur van de gemiddelde Egyptenaar te kiezen, maar ze wisten niet eens wat de gemiddelde Egyptenaar precies doet. Daar konden wij ze wel mee helpen. Er was alleen nog een probleem, een groot probleem.. Om bij de deuren te komen moesten ze door een ruimte heen met allemaal vieze dingen en dat gingen ze niet doen. Daar voelde ze zich toch echt te goed voor. Ze wisten zeker dat wij dat ook niet zouden doen. Het was dus aan iedereen die ontgroend ging worden om te laten zien dat wij daar geen enkel probleem mee hebben. Aan de rest de taak om de ontgroening zo vies en overtuigend mogelijk te maken. 
We speelden eerste een soort groot kwartetspel in het bos om er achter te komen wat de gemiddelde Egyptenaar allemaal doet. Van bouwen en beeldhouwen tot vissen en het land bewerken. Toen we alle kwartetten bij elkaar hadden gezocht was het spel afgelopen. Bijna iedereen kon even wat voor zichzelf gaan doen en de vierdejaars konden zich alvast gaan voorbereiden op de ontgroening.
Na de lunch werden er nog snel wat opdrachten voor in de stad verzonnen en toen konden de Faya, Wietske, Jildau, Nirlen, Lou-Elle en Hessel op weg voor het eerste onderdeel van de ontgroening: de stadsopdracht. Hierbij moesten ze een aantal opdrachten uitvoeren in Putten en natuurlijk foto’s maken als bewijs. Ondertussen had de rest de tijd om de andere onderdelen van de ontgroening voor te bereiden. Er werden boterhamslippers gemaakt, een heerlijk voetenbad met modder en de overgebleven nasi, een gezichtsmaskertje die zelf Cleopatra liever af zou slaan en een vieze tafel waar ze overheen moesten kruipen. Na de ontgroening konden we optimaal gebruik maken van de grote (hoeveelheid) douches en kon iedereen die vies was geworden tegelijk weer schoon en een beetje warmer worden. Nadat de rest alles had opgeruimd en ook alle ontgroeners weer helemaal schoon waren was het tijd om de boodschap terug te sturen. We vertelden over de dingen die een gemiddelde Egyptenaar deed en lieten ze de ontgroening zien. Nu maar hopen dat we overtuigend genoeg zijn geweest. 
 
Kort voor het avondeten begon de maquette weer geluid te maken. Dat kon maar twee dingen betekenen. Of de farao’s gingen ons vertellen dat we toch echt met iets beter moesten komen of ze hadden de laatste hindernis overwonnen en waren nu uit de piramide. Het bleek gelukkig het tweede te zijn, de farao’s waren buiten. Met een scepterklap bedankten ze ons voor onze hulp en vertelde ons dat ze ook wel wat van ons geleerd hadden. Ze gaven ons hun excuses omdat ze toch wel een beetje arrogant waren geweest en beloofden ons dat ze er alles aan gingen doen om de Egyptische mensen te helpen met het weer opbouwen van alles wat vernietigd was door de vloeken. Met een gerust hart konden wij van een heerlijke maaltijd van wraps gaan genieten en na het corvee was het alweer tijd voor de bonte avond.
 
Vanwege de aanhoudende droogte konden we dit jaar helaas geen kampvuur maken, maar dat werd snel opgelost met een beetje kerstverlichting en wat fantasie. De ingestudeerde stukjes werden afgewisseld met liedjes uit de zangbundel en zo konden we onder andere genieten van de babydans, het gekke nieuws, een turndans, moppentappen en nog een dans meer heel veel radslagen en andere lenigheden. De afsluiter werd door alle kinderen gezongen en was getiteld: De leiding die is gek. Wat natuurlijk ook wel een beetje waar is. De sfeer zat er in ieder geval goed in. Toen was het voor bijna iedereen tijd om naar bed te gaan, maar voor iedereen die vandaag ontgroend zou worden was het nog niet over. Hen wachtte nog een dropping.
 
Gewapend met goede schoenen, warme kleren, een zaklamp en natuurlijk snoep werden ze alle zes na 15 minuten rijden aan de rand van het bos afgezet. De zon was al bijna onder, dus met wat laatste instructies “die kant op ligt ergens het gebouw” en “daar is het noorden” moesten ze zelf hun weg terug zien te vinden. Na ongeveer twee uur lopen en een kleine omweg wisten ze het gebouw weer terug te vinden. Na nog even een uurtje bij de leiding gezeten te hebben, over hun avonturen in het bos verteld te hebben en nog wat gegeten en gedronken te hebben was het voor iedereen tijd om naar bed te gaan. Wietske en Jildau hadden besloten om samen met Hessel en Dorien onder de sterrenhemel te slapen. Faya en Nirlen lagen vlak bij met de tent open om toch ook een beetje buiten te slapen. 
 

=====================

Vrijdag 13 juli: en daar waren de ouders weer
De laatste ochtend van het zomerkamp is altijd een ochtend waarop iedereen het een beetje rustig aan doet. We stonden pas heel laat op en we ontbeten met tosti’s die de leiding rond kwam brengen. Verder kon je gewoon een beetje doen waar je zelf zin en energie voor had. Wel moest er nog een beetje opgeruimd worden. De slaapzakken werden alvast opgeruimd en alle spullen die van jezelf waren werden op je matje verzameld. Zo konden de ouders later makkelijk zien of alles compleet was en of er geen dingen van anderen mee naar huis gingen. Een zomervakantie zonder je favoriete knuffel duurt namelijk wel erg lang. Sneller dan verwacht was het al weer drie uur en begonnen de ouders binnen te druppelen. Er werden alvast wat spullen verzameld en wat rondleidingen gegeven tot het tijd was voor de sluiting. We gingen nog een keer de hele week door, met wat we allemaal gedaan hadden, de boodschappen die we gezien hadden en de filmpjes die we gemaakt hadden. Daarna was het dan toch echt tijd om, moe maar voldaan, weer naar huis te gaan.
 
Wij hebben een geweldig zomerkamp gehad en we hopen jullie ook. In ieder geval een fijne zomervakantie en we zien iedereen graag weer bij de eerste opkomst!
 

=====================