2014 Almelo
In juli 2014 waren we op kamp in Almelo. Er is een leuk filmpje van.
Er is uiteindelijk ook nog een verslag geschreven. Je vindt het hieronder.
Dag 1
Om twee uur arriveerden alle kinderen met ouders in Almelo. Iedereen was onder de indruk van het gebouw. Het gebied rondom het gebouw is groot met bos en er is genoeg plek om te spelen. Nadat alle meiden waren gesetteld en het kamp officieel was geopend was het tijd om afscheid te nemen van de ouders. Na heel veel dikke knuffels moesten de ouders toch echt gaan, want de meiden gingen de omgeving verkennen door middel van een speurtocht. In 3 groepjes vertrokken ze na elkaar met een boekje vol tekeningen van herkenningspunten in de omgeving en pijlen waar ze heen moesten. De meiden konden feilloos de weg vinden en de groepjes waren allemaal weer bijna terug toen er ineens een vrouw voorbij kwam lopen. Ze leek heel verward en ze liep een beetje rond te dwalen. Ze zag er ook een beetje gek uit: een bos krullen, grote bril, sproeten en dikke rode lippen. De meiden wisten niet zo goed wat ze moesten doen en het leek de leiding verstandig om de vrouw met rust te laten. Plotseling liep de vrouw achter ons aan het scoutingterrein op! Toen alle meiden rustig zaten uit te rusten van de wandeling kwam ze ineens op ons afrennen. In paniek riep ze dingen zoals: wie ben ik?! waar ben ik? hoe kom ik hier? wie zijn jullie? De meiden wisten geen antwoord op de vragen, maar boden haar wel wat te drinken aan om even tot rust te komen en rustig haar verhaal te doen. Het bleek dat de vrouw achter het scoutinggebouw wakker was geworden en ze herinnerde zich niks meer. Het enige wat ze zich nog kon herinneren waren heel veel rook en flitsen, verder niks! Ze was zo overstuur dat de leiding voor haar een hotel in de buurt heeft geregeld waar ze rustig kon slapen. De meiden boden gelukkig aan om haar te helpen dus deze week gaan we op zoek naar de verloren identiteit van de vrouw. De vrouw heeft ook alvast een naam gekregen om het makkelijk te maken: Louise.
Nadat Louise was vertrokken naar het hotel hadden de meiden even een rustmoment. Heel veel rust werd er niet genomen want ze hadden veel te veel zin om buiten te spelen. Terwijl er gekookt werd speelde de meiden buiten een spel of lagen op bed een boekje te lezen.
Tijdens het eten namen alle nesten de uitdaging aan om niet te praten tijdens het eten. Voor de leiding lekker rustig, maar voor de meiden best moeilijk. Na een aantal minuten was het eerste nest al af. Het eten was wel heel lekker! Niemand heeft zijn ik-lust-het-niet kaart ingeleverd. Ook de andere twee nesten hielden het niet vol om niet te praten, dus morgen is er weer een nieuwe kans. Na het eten en de corvee was het tijd om een tijdlijn te maken waarmee we hopelijk het mysterie rondom Louise kunnen oplossen. We hebben op een heel lang stuk papier een tijdlijn getekend en daarop de dingen geschreven en getekend die we nu al weten. Hopelijk kunnen we daar elke dag iets bij schrijven en weten we aan het eind van de week weten wat er is gebeurt met Louise. Ook Joëlle, de hulpleiding, kwam ’s middags aan met de trein.
’s Avonds was er nog tijd voor warme chocomel en liedjes. Weliswaar zonder kampvuur, maar wel met heel veel gezelligheid. Daarna was het alweer tijd om te gaan slapen!
Dag 2
Vannacht was het natuurlijk de eerste nacht op kamp, en het was ook nog eens super warm in de slaapzaal dus het inslapen ging moeizaam.
Toch waren de meiden vanochtend allemaal vroeg wakker. Om 8 uur zou de wekker gaan en voor die tijd mochten ze van de leiding niet van de slaapzaal afkomen, dus hebben we moordenaartje gespeeld. Gelukkig was het al snel tijd om te ontbijten en daarna begonnen we met het eerste spel. Dat was een spel binnen het thema, namelijk: ‘Wie ben ik?’. Iedereen kreeg een naam op haar voorhoofd met daarop een naam van iemand anders uit de groep. Door vragen te stellen waarop alleen met ja of nee kon worden geantwoord moesten ze erachter komen wie ze waren. Na deze ronde hebben we nog een ronde gedaan waarin we voor elkaar een persoon moesten verzinnen die iedereen kende. Dit was erg grappig, Merel was bijvoorbeeld Zwarte Piet, Naomi was Spongebob en Douwe was Karin van K3.
Na dit spelletje kreeg iedereen even een rustmomentje voordat we begonnen met lunchen. Na de lunch begonnen we met het grote eigenschappenspel. Dit was een spel waarbij iedereen een bakje in het bos had staan met daarin drie goede eigenschappen en drie minder goede eigenschappen. Die eigenschappen kon je ruilen of je moest stelen bij andere bakjes totdat je vond dat de eigenschappen die in je bakje zaten paste bij je echte persoonlijkheid. Toen de meiden volop bezig waren met het spel kwam Louise aangelopen. Ze vertelde dat ze een rare droom had gehad en die wilde ze graag aan ons vertellen want ze had het idee dat het iets betekende. Maar daarvoor heeft Louise eerst nog meegespeeld met het spel zodat ze achter 6 nieuwe eigenschappen van zichzelf is gekomen.
De droom van Louise ging al volgt:
Ik loop over straat met in mijn handen een mand met bramen. Aan mijn paarse vingers te zien heb ik die net geplukt. Ik ben erg vrolijk en alles om me heen is heel mooi. Nergens zijn gebouwen of drukke wegen zoals je die hier hebt te zien. Alles wat ik zie is bos en heuvels. De weg die ik moet lopen lijkt eindeloos. In de wijde omtrek is niemand anders te zien. Ik heb het warm door de zon en ik merk dat ik hele warme kleren aan heb. Een lange jurk van zware stoffen en een wit kapje op mijn hoofd. Om mijn middel heb ik een schort hangen. Ik wil diep inademen maar door het strakke corset dat ik om heb lukt dat niet. Plotseling lijkt het alsof ik niet meer vooruit kom. Ik ga harder lopen maar in plaats van vooruit te gaan ga ik nu achteruit. Het lijkt wel alsof ik naar achter word gezogen! Ik begin nu te rennen maar hoe harder ik ren, hoe sneller ik naar achter word gezogen. Ik kijk achterom en tot mijn grote schrik zie ik daar een zwart gat met allemaal paarse en blauwe kleuren eromheen die hard draaien. Het lijkt wel een tornado alleen dan verticaal! Ik probeer me nog ergens aan vast te grijpen maar het is al te laat: ik word in het gat gezogen. In mijn droom val ik heel lang naar beneden. Het moment dat ik neerkom schrik ik wakker.
We hebben met zijn alle de nieuwe aanwijzingen op de tijdlijn erbij gemaakt, die nu al aardig vol wordt.
De meiden zijn allemaal achterdochtig. Louise lijkt namelijk wel heel erg op Joëlle, en elke keer als Louise langskomt is Joëlle boodschappen doen. Vooral door Thysa en Merel worden erg doordachte vragen gesteld.
’s Avonds hebben we iets heel lekkers gegeten. Gekleurde pannenkoeken! De meiden mochten hun eigen pannenkoek samenstellen. Ze konden kiezen uit de kleuren geel, groen, blauw en roze. Hoewel er echt geen verschil zat in smaak, vond toch niet iedereen de gekleurde pannenkoeken lekker. Maaike en Merel namen liever gewoon een normale pannenkoek want een pannenkoek hoort niet zo’n gekke kleur te hebben.
Nest blauw heeft maar twee leden, maar zijn tot nu toe wel de beste met de kampstandaard. Naomi en Tess hebben al een hele mooie acrobatische truc laten zien aan de leiding en hebben ook als enige nest het niet-praten-tijdens-het-avondeten gehaald. Met corvee is het niet zo fijn om maar met z’n tweeën te zijn, maar het heeft ook zeker positieve kanten!
Na het eten en de corvee kregen de meiden vrije tijd. Sommige meiden lieten hun haar invlechten bij Noortje, andere gingen een potje voetballen met (Meester) Fedor.
Al snel was het weer tijd om te gaan slapen. Het boek van Naomi met de verhaaltjes van Pinkeltje zijn heel populair bij de meiden. Elke avond voor het slapen gaan leest Saskia twee verhaaltjes voor.
Dag 3
Vanochtend begonnen we met knutselen. We hebben hele mooie dingen gemaakt maar wat dat is houden we nog even geheim. Een tip aan de ouders om de brievenbus in de gaten te houden aankomende dagen 😉
Daarna hebben we een inspring toneelstuk gedaan waarin we allemaal een ander beroep hadden en om de beurt moesten meespelen in het toneelstuk. Er zaten beroepen tussen zoals ongedierte bestrijder en kapster. Alle meiden deden het erg goed en het was heel grappig. Berber en Anne waren de sterspelers van het toneelstuk!
Na de lunch vertrokken we naar het zwembad. Marieke vond vooral de glijbaan heel erg leuk. Het was namelijk heel donker in de glijbaan en er was een soort van sterrenhemel. Er lag ook een hele grote opblaasbare stam met takken in het water die wij probeerde te veroveren. Marieke en Sonja probeerde er steeds op te komen maar gleden er de hele tijd af.
Toen we weer terug waren bij het clubhuis hebben Noortje en Saskia bijna alle schone haren van de meiden ingevlochten. Vooral Anne was erg blij met haar kapsel en is vastbesloten dat haar moeder ook moet leren invlechten zodat ze altijd zo mooi kan zijn.
Douwe en Fedor hadden hele lekkere macaroni gemaakt. Iedereen heeft haar ik-lust-het-niet kaart nog, dus dat is een goed teken!
’s Avonds hadden we een meidenavond. Toen we bezig waren met lekkere maskertjes en nagellak klopte ineens Louise op het raam. Ze vertelde dat ze in de middag naar de dokter was geweest met rugklachten en dat die raar had opgekeken toen hij haar rug onderzocht. Haar rug was helemaal vervormd en volgens de dokter kwam dat alleen voor bij vrouwen uit de middeleeuwen die korsetten droegen. We zijn er dus nu bijna zeker van dat ze uit de middeleeuwen komt.
Tijdens de girlsnight was Fedor weer naar huis, en Douwe voelde zich wel een beetje buitengesloten. Gelukkig waren er meiden die maar al te graag zijn nagels wilde lakken.
Ook konden de meiden nog karaoke zingen! Liedjes van kinderen voor kinderen en K3 zijn erg populair en het mooie gezang van de meiden galmt door het clubhuis (…)
Na een verhaaltje van Pinkeltje ging iedereen lekker slapen.
Een paar wist-je-datjes van de afgelopen dagen:
Wist je dat….
- …Thysa’s tand eruit is!
- …Anne praat in haar slaap en dat Marieke daar heel hard om moest lachen
- …Berber gevangen zat op de wc (maar dat Douwe haar snel gered heeft)
- …Isolde met haar fiets heel langzaam omviel toen we moesten wachten
- …Douwe nagellak opheeft
- …Lene niet kon slapen maar toen ze tot 1000 telde in een keer sliep
- …Elin de radslag kan in het water
- …Annebeth met haar armen gekruist kan springtouwen
- …Merel een muggenbult op haar oog heeft
Dag 4
Omdat de meiden gister zo hadden gesmeekt of ze alsjeblieeeeeft mochten uitslapen werden ze vandaag om half 9 wakker gemaakt in plaats van 8 uur. Toen iedereen helemaal uitgeslapen aan de ontbijttafel zat kwam Louise binnen lopen. Ze vertelde dat ze een bonnetje van de dierenwinkel had gevonden in haar jaszak waarop stond dat ze dierenvoer had gekocht, maar ze had geen idee wat ze daarmee gedaan had en ze wist er überhaupt niks meer van. Misschien kunnen ze ons bij de dierenwinkel wel meer vertellen. Louise at gezellig met ons mee maar moest halverwege het ontbijt helaas weer weg omdat ze een afspraak had bij de fysiotherapeut. Iets daarna kwamen toevallig Joelle en Liesbeth tegelijkertijd aanlopen. Liesbeth kwam van thuis en Joelle kwam van de supermarkt. Beide hebben ze nog een boterhammetje mee gegeten en daarna was het tijd om op de fiets te stappen naar Almelo.
In Almelo kregen de meiden de tijd om lekker te shoppen terwijl de leiding op een bankje van de rust en de zon kon genieten. De dierenwinkel in Almelo bleek iets te ver weg te zijn om te lopen dus is Saskia met de fiets op en neer gegaan. Bij de dierenwinkel vertelde de eigenaar dat er inderdaad zaterdag een hele vreemde vrouw bij hem aan de kassa is geweest die het de hele tijd had over ‘de dieren bedanken’. De vrouw had allemaal stro in haar haren en ze stonk ook een beetje naar geit. De eigenaar had er verder geen aandacht aan besteed maar toen Saskia vroeg of hij enig idee had waar ze naar toe was gegaan zei hij dat er in de buurt een soort van kinderboerderij was met veel geiten. Het leek de meiden wel een goed plan om daar verder te zoeken naar aanwijzingen, dus stapte we weer op de fiets en fietsten we richting de stadsboerderij. Onderweg zijn we nog even gestopt naast een meertje om te picknicken.
Eenmaal aangekomen op de kinderboerderij durfde een paar stoere meiden wel te gaan vragen aan een meneer die bij de stadsboerderij werkte of hij iets wist over Louise. Tot hun grote verbazing vertelde de meneer dat er inderdaad van vrijdag op zaterdag een verwarde mevrouw met roodbruine krullen en een grote bril in de geitenstal had geslapen. Toen de meneer ‘s ochtends zijn geiten ging voeren schrok hij zo erg van Louise en Louise schrok zó erg van hem dat ze snel wegrende. Terwijl ze wegrende was er een klein notitieboekje uit haar zak gevallen met daarin allemaal rare berekeningen en schetsen van een machine. Dat notitieboekje had de meneer gelukkig bewaard en dat gaf hij aan de meiden. Achterin het boekje stond ook nog een naam van wie het boekje was: mr. Guus Erik Sam Toordeman. Het boekje was dus niet van Louise! Het boekje zorgde voor veel verwarring bij de meiden. Vooral Sonja vond het heel interessant en kwam met heel veel ingewikkelde ideeën over wat er gebeurt kon zijn.
De rest van de middag hebben de meiden zich vermaakt met de geiten en andere dieren.
’s Avonds hebben we heerlijke nasi met pindasaus gegeten en weer niemand heeft zijn ik-lust-het-niet kaart ingeleverd!
Na het eten en de corvee gingen we dan eindelijk een avondspel doen. Omdat het inmiddels duidelijk was dat Louise met een machine hierheen is gekomen, gingen we een spel doen met een op hol geslagen tijdmachine. De groep werd in twee teams verdeeld en allebei kregen ze een eigen post ergens in het bos. Aan de andere kant van het veld stond de op hol geslagen tijdmachine (dat stiekem een stofzuiger was). Die tijdmachine had drie boosaardige wezens (de leiding) naar het bos geteleporteerd. De meiden moesten proberen om de tijdmachine uit te zetten maar moesten daarbij oppassen voor de wezens die hun probeerde af te tikken. Als het ze lukte om de machine uit te zetten mochten ze het kaartje dat ze hadden gekregen bij hun post in het bakje doen en werd de machine weer aangezet. Aan het eind werden de kaartjes geteld en het team met de meeste kaartjes had gewonnen. In het begin vonden de meiden het nog erg moeilijk om bij de machine te komen, maar na een paar keer ontwikkelde beide teams een slimme tactiek. In het ene team zaten ‘de zusjes’ met hun eigen tactiek: terwijl Thysa de leiding afleidde rende Annebeth heel snel naar de machine. Zowel Thysa als Annebeth hebben heel veel punten gescoord. In het andere team zat Merel die de leiding vaak te snel af en veel punten heeft gescoord. Het was heel spannend wie er zou winnen en uiteindelijk is het gelijkspel geworden.
Na het spel was het tijd om naar bed te gaan. De meiden stonden allemaal met rode hoofdjes van het rennen tanden te poetsen maar vielen daarna allemaal als een blok in slaap.
Morgen is het alweer de een na laatste dag van het kamp maar voor de drie oudstejaars wel de spannendste, ze worden namelijk ontgroend!
Wist je dat…
- …Nest paars vandaag de uitdaging ‘niet praten tijdens het eten’ op het nippertje gehaald heeft omdat Anne bijna in lachen uitbarstte.
- …Nest oranje het net niet gehaald heeft omdat Maaike iets zei en daardoor haar nest af was
- …Maaike heel boos was op Noortje en Saskia omdat ze het daar niet mee eens was.
- …Het fietsen super goed gaat!
- …Sonja een super mooie invlecht heeft gemaakt bij Joelle terwijl ze dat nog nooit eerder had gedaan.
- …Douwe niet goed is in de weg vinden tijdens het fietsen en we daardoor al 3 keer verkeerd zijn gefietst
- …Er een geit op Anne’s rug heeft gestaan en ze daar nu allemaal rode plekken van heeft.
- …Douwe naar een festival gaat voor veel geld en Maaike daar veel liever kleren van zou kopen
- …Naomi van metal muziek houdt
- …Tess van klassieke muziek houdt
- …Nest paars heel creatief is met de taakverdeling tijdens het afwassen.
- …Marieke niks van haar zakgeld heeft uitgegeven zodat ze het later in de vakantie nog kan uitgeven.
- …Isolde weer bijna gevallen is voordat we begonnen met fietsen
- … Noortje haar telefoon heel vaak laat vallen en ook een keer van de trap
- …Berber als enige van alle kinderen en leiding wist dat de bessen die we aten bij de stadsboerderij kruisbessen waren.
- … Iedereen minstens twee muggenbulten heeft (behalve Douwe, die heeft er geen een) en Noortje er zelfs 30 heeft!!
- …Lene vandaag 6 vlechten in haar haar heeft gekregen
- …Elin een beestje aan een onzichtbaar draadje heeft gekocht en daarmee Liesbeth heel erg heeft laten schrikken
- …Thysa super hard kan rennen en zelf de leiding te snel af is
- …Isolde ook al op haar oog gestoken is door een mug
- …De meiden vanochtend meer moeite hadden met opstaan dan de leiding
- …De kinderen eerder thuis zijn dan de kaartjes
…De leiding nog steeds aan het uitpuffen is van het avondspel
Dag 5
Gister hebben we een super drukke dag gehad! ’s Ochtends begonnen we met levend cluedo waarmee we eindelijk het mysterie rond Louise hebben opgelost.
De uitkomst van het spel was namelijk dat de dader een eenzame uitvinder is, dat Louise geteleporteerd is en dat de locatie in de werkplaats is. Maar nu we weten wat er is gebeurt zijn nog steeds niet alle vragen opgelost. Wat doet Louise namelijk bij ons? En waarom kan ze zich niks meer herinneren?
Na de lunch werden de oudstejaars en Saskia naar de stad gestuurd met een paar opdrachten. Ze moesten zoveel mogelijk handtekeningen verzamelen voor hun actie tegen het zinloos inzamelen van handtekeningen. Terwijl zij weg waren kon de rest van de groep de ontgroening voorbereiden.
Tegen de tijd dat de ontgroening klaar was waren de oudstejaars ook klaar met hun opdrachten en keerden ze terug naar clubgebouw. Daar wachtte hun een hele vieze ontgroening. Maar gelukkig was het mooi weer dus was het niet erg als ze nat werden gemaakt. De ontgroening begon mild maar werd steeds viezer. Na de ontgroening gingen de oudstejaars douchen en hield de rest van de groep een watergevecht.
We aten heerlijke scoutingfriet en na het eten was er nog even tijd om de bonte avond voor te bereiden. Tijdens de bonte avond kwam Louise aanlopen. De meiden vertelde haar wat ze ontdekt hadden. Louise had ook nog iets anders dat ze wilde vertellen. Ze was er achter gekomen dat ze in haar arm een soort van chip had die je ook kon voelen. Douwe vertelde dat dat leek op een chip die dieren ook hebben. Saskia zei toen dat ze een app op haar telefoon had waarmee je die chips kon lezen. Tot iedereens grote verbazing verscheen ineens de naam van Guus Erik Sam Toordeman op het scherm van haar telefoon met een telefoonnummer erbij! Het was al te laat om te bellen dus dat moeten we morgen doen.
Louise ging weer naar het hotel en de bonte avond werd vervolgd. De meiden hebben allemaal een stukje gedaan, sommige wel meerdere. Na de bonte avond ging iedereen naar bed, behalve de oudstejaars en Saskia. Die werden namelijk gedropt! Ze werden gedropt op ongeveer 20 minuten lopen afstand, maar ze hebben er wel anderhalf uur over gedaan! Toen ze eindelijk terug waren bij het gebouw mochten ze nog een film kijken met chips en fris. Saskia was tijdens de film al naar bed gegaan maar Marieke, Maaike en Isolde hebben de hele film afgekeken. Daarna hebben ze buiten in een tent geslapen.
Wist je dat…
- …er hele rare mensen in Almelo zijn die grommen als ze er langs willen
- …Isolde tijdens de dropping bijna tegen een paal aan liep
Dag 6
Vandaag is het laatste dagje. De meiden vinden het jammer dat het kamp bijna is afgelopen maar zijn toch ook allemaal blij om weer naar huis te gaan.
Vandaag bestaat voor het grootste deel uit opruimen van het gebouw. Maar eerst moeten we nog even bellen naar het telefoonnummer wat verscheen toen we de chip scande uit Louise haar arm.
Als we het nummer bellen neemt de uitvinder Geert Erik Sam Toordeman op. We vragen hem of hij meer weet over een meisje dat haar identiteit verloren is. De uitvinder schrikt als we hem erover vragen en weet duidelijk meer. Na nog wat aandringen verteld hij vervolgens het hele verhaal.
Hij vertelt dat hij heel erg eenzaam was en dat hij zó graag een meisje in zijn leven wilde hebben maar gewoon niet wist hoe hij iemand moest benaderen. Hij kwam op het idee om een machine te bouwen die zijn perfecte meisje zou maken. Dat lukte en zijn droomvrouw kwam uit de machine gelopen. Hij had de machine zo gebouwd dat de hele wereld werd afgezocht naar de kenmerken die de uitvinder had ingevoerd. Zodra er ergens op de wereld, in welke tijd dan ook, een meisje werd gevonden die al die kenmerken had werd ze geteleporteerd naar het huis van de uitvinder.
Er was alleen een ding waar de uitvinder niet over na had gedacht: het innerlijk van het meisje. Het botste volledig tussen de twee en de uitvinder werd helemaal gek. Hij was zijn hele leven al alleen geweest en kon absoluut niet wennen aan het meisje om hem heen.
De uitvinder wilde alles terug draaien en liet het meisje weer in de machine staan en probeerde haar terug te teleporteren naar haar eigen tijd. Hij had kunnen weten dat het niet ging lukken want daar was de machine helemaal niet voor gebouwd. De machine was helemaal gaan schudden en roken en er volgde een enorme knal. Toen de uitvinder de deur open deed van de machine om te kijken hoe het met het meisje ging, bleek dat ze toch weg was geteleporteerd. De uitvinder was opgelucht en dacht dat alles toch nog goed was gekomen. Maar in plaats van naar haar eigen tijd is dus toch in Almelo terecht gekomen!
De uitvinder bied zijn excuses aan en zegt dat hij nooit meer zulke domme dingen zal doen. De meiden vragen of Louise op de een of andere manier toch nog terug kan naar waar ze vandaan komt, maar dat gaat echt niet. De enige optie voor Louise is om hier in Almelo een nieuw leven op te bouwen. De uitvinder bedankt de meiden dat ze Louise geholpen hebben maar zegt verder niks te kunnen doen.
Na het telefoontje is het tijd om te gaan opruimen en schoonmaken. Als het gebouw weer helemaal netjes is komt Louise aangelopen. We vertellen haar over het telefoontje van de uitvinder en wat we te weten zijn gekomen. Louise is geschokt, wat moet ze nu? Ze heeft niks hier in Almelo. Om Louise te helpen met een nieuwe identiteit te maken gaan we een kwartet maken met allemaal ideeën voor een nieuwe identiteit.
Als we klaar zijn met het spel heeft Louise een heel plan wat ze allemaal gaat doen. Ze bedankt ons voor onze hulp en dan is het tijd om afscheid te nemen. Hopelijk wordt Louise gelukkig hier in Almelo en horen we ooit nog wat van haar.
Het zomerkamp is afgelopen. Alle ouders, broertjes en zusjes zijn naar Almelo gekomen en worden begroet met een dikke knuffel. Buiten op de tafel ligt de tijdlijn die we afgelopen week gemaakt hebben waarop duidelijk te zien is wat we allemaal hebben ontdekt deze week over Louise.
De uitgebreide verhalen die komen later wel, nu eerst naar huis en bijslapen.
Meiden, bedankt voor het leuke kamp!
Wij zijn erg sociaal!