Zaterdag 20 mei staat een enorme klus op ons programma: samen met de verkenners en met een hele stapel hooivorken, scheppen en lieslaarzen gaan we de vijver van hotel Dreijenoord uitmodderen.

Vol goede moed springen de verkenners het modderbad in (goed voor je huid? Op de lange termijn misschien…).
Ik word aangesteld om kratjes volgeschept met prut uit de vijver op de kant en in de kruiwagen te tillen. En nee, daar blijft je blauwe spijkerbroek niet blauw bij.
Ook andere rowans en sherpa’s zoeken een tactisch plekje op waarbij ze hopen dat ze zo min mogelijk vuil worden. Oh, als ze eens wisten hoe ze er aan het einde van deze dag uit zullen zien, dan zouden ze nu vast niet zo beknepen doen…!

Na een uur enthousiast geschept te hebben, loopt het zweet je over de rug, gaat de blaas erom spannen, beginnen je spieren al aardig te trillen. Kortom: tijd voor een pauze. We worden goed verzorgd, koude cola en rozijnencake staan klaar.
De modder die van onze kleren afdruipt, is op het grasveld niet zo’n probleem, maar ik denk dat de schoonmakers van de damestoiletten er toch minder blij mee zijn.
En aangezien (zoals eerder vermeld) mijn blaas op knappen staat, brengt dat ons bij het volgende punt. De toiletten zitten aan de andere kant van het hotel, en ik heb geen zin om in mijn ondergoed het halve hotel door te struinen, om zo de toiletten schoon te houden. Wat helaas wel de enige oplossing blijkt te zijn…

Eenmaal terug in de vijver zijn de rupsbanden gearriveerd. De bedoeling is dat de kratjes modder op de band worden gezet, en zo naar boven worden gereden. Dit heeft als consequentie dat ik mijn werk verloren heb. Snik…
Maar gelukkig gaat dit niet helemaal volgens plan, de kratjes tuimelen namelijk halverwege naar beneden, waardoor het ‘dweilen met de kraan open’ vervangen wordt door het ‘baggeren met de kratjes die omvallen…’
Wij creatieve scouts halen de handeling kratjes vullen weg, en scheppen de modder in één keer op de band; een kruiwagen boven op de kant vangt de prut op en brengt die naar de gestaag groeiende berg modder, een eindje verderop, in de tuin van de buren. Wat zullen die blij kijken als ze van vakantie terug zijn!
(Nee hoor, de berg ligt gewoon op het terrein van hotel Dreyeroord).

We trotseren onweersbuien, en er druipen steeds meer verkenners en rowans en sherpa’s af. Die zogenaamd naar de verjaardag van de aangetrouwde neef van de buurman van hun oma moeten. Juist…
Dit heeft als gevolg dat slechts de harde kern overblijft.
Die harde kern vindt rond een uurtje of drie dat de vijver wel ontmodderd is, en begint met schoonmaken. De hogedrukspuit helpt ons een beetje. En dat is nog een best gevaarlijk ding, als je het water op je blote huid gericht krijgt, hè Frans?

Het was een nuttig dagje. We hebben er weliswaar heel veel geld mee gevangen maar het was zo gezellig dat dat alleen een mooie bijkomstigheid is.
Voor herhaling vatbaar! (dus als u nog een vijvertje in de achtertuin heeft?)

Olga