Alles is geregeld: bergen vrienden, familie en kennissen uitgenodigd, heel OPV-Schoonoord is op de hoogte. Boodschappen staan al klaar.
Alleen het weer moet niet tegen zitten.
En dat zit het dus wel. Met heel veel wolken, onweer en hoosbuien.
Aldus het KNMI, want nu is er nog geen vuiltje aan de lucht. De vogels fluiten en de zon schijnt met al zijn kracht. Dus ik laat me misleiden, pak de boodschappen en fiets naar scouting.

Daar spreken we de dag door.
De helft van ons gaat tafels en banken buiten neer zetten. De andere helft husselt eieren, zelfrijzend bakmeel, zout, vanillesuiker en melk door elkaar. Wat resulteert in een heerlijk geurend scoutinggebouw, veel rommelende magen en ook een reusachtige berg pannenkoeken.

Pannenkoekenfestijn
We hebben voor vandaag een pannenkoekenfestijn geregeld. Iedereen is uitgenodigd om voor vijf euro onbeperkt pannenkoeken te komen eten.
Rond twaalf uur druppelen de eerste gasten binnen: families nemen plaats op de banken en hongerige scouts zeuren om meer, meer, meer!

“Hoezo?”
Maar dan begint het probleem duidelijk te worden.
Het zijn geen donkere wolken die zich samenpakken, maar de slinkende pakken melk en zelfrijzend bakmeel. Dus worden een paar Sherpa’s met wat geld naar de supermarkt gestuurd.
Net op tijd zijn ze terug, want de pannenkoeken moeten gebakken worden maar het beslag is op. Of ze ook eieren mee hebben genomen?
“Nee… hoezo?”

The show must go on, het feest gaat door
Geen punt, wij gaan over op poffertjes om onze gasten zoet te houden. The show must go on… Daniel speelt voor reddende engel. Een rol die hem op het lijf geschreven is, want een kwartier later is hij terug met de eieren.
De koks experimenteren met appels in de pannenkoek en het weglaten van de spatel in het productieproces. We kunnen de pannenkoek toch ook omgooien? Wat resulteert in een hoop hilariteit…
Onder de bediening is een andere wedstrijd ontstaan: wie krijgt de meeste borden met pannenkoeken op 1 arm? Creativiteit is een must om te kunnen winnen. Toch jammer dat we geen fototoestel hebben.
Eerst proberen we het nog te negeren. Hopend dat we het ons verbeelden. Maar dan kunnen we er niet meer omheen: het wordt donker en de druppels worden groter. Alle banken en tafels worden verhuisd naar een grote boom en het feest gaat door…!

Voluit
Om drie uur gaat de penningmeester Lex het geld tellen en doet de rest een poging om de ravage in de keuken op te ruimen. Alles moet onder handen genomen worden. Het gasstel, de tientallen borden, bekers, vorken en messen. Pannen uitschrobben evenals de vloer. Wanneer alles blinkt als nooit tevoren kunnen we terug naar de hut. Daar zit Lex klaar met het grote nieuws. Hoeveel heeft een dag hard werken opgeleverd… de spanning stijgt… honderd euro? Of zelfs meer? We hebben geen enkel idee. ‘230 euro.’ We schieten in de lach. Oh wat voelt dit geweldig. Tweehonderddertig euro. Als je het vol uit schrijft lijkt het nog meer.
Wat nou, geld maakt niet gelukkig?

Olga