Zaterdag 24 en zondag 25 november waren wij (Lisa, Michelle, Erwin, Mitchel en Selma (Arjan was eigenlijk ook de klos maar die was ziek…)) aan de beurt om ontgroend en geïnstalleerd te worden. Het weekend begon om 10 uur op de Beukelaar. Neem warme kleren die vuil mogen worden, regenkleding, stevige loopschoenen, handdoek en zwemspullen mee en natuurlijk de ‘normale’ spullen. Hmm, neem zwemspullen mee klinkt alsof we nat gaan worden…

Allemaal opdrachten
Nou ja, toen iedereen er was moesten wij (degenen die de klos waren) de 47 “ongeschreven” RSA-regels opschrijven. Nu vraag ik me af waarom die regels dan ongeschreven zijn. Later kwam het antwoord, we verbrandden namelijk de regels, in de open haard. Met je lamme arm moest je daarna elkaar gaan schminken. Alweer een lamme arm en veel schmink later kregen we de opdracht naar De Naald te lopen. Daar deden we een spel dat om samenwerken ging en kregen we weer een opdracht (ja van die opdrachten kwamen we voorlopig niet af…).
Regel zes theedoeken in een half uur en kom dan naar de Appie Heijn. Geen probleem, we splitsten ons op en gingen met de schmink nog op ons gezicht op weg. Bij de Appie aangekomen moesten we vier mensen zo ver zien te krijgen dat ze met ons een liedje wilden zingen, gek genoeg hebben we die gevonden. Voor de verandering kregen we weer een opdracht: vul een paar vragen in en loop naar Kasteel Doorwerth in drie kwartier (of zo). Niet dat we dat haalden, maar okee (volgens mij hebben we er zo’n beetje twee uur over gedaan :-)).

Lexus-dag
Bij het Kasteel aangekomen moesten we proberen met z’n allen op een klein stukje papier te staan, leuk hoor. Na een stuk of 20 mislukte pogingen kwam iemand op het idee de piopalen (die we de hele tijd al meesleepten) te gebruiken. Was weet-ik-veel-wie-dat-bedacht daar maar eerder mee gekomen, had ons een hoop tijd bespaard. Maar goed, we gingen weer verder. Nu naar het Kasteel zelf waar we weer een paar opdrachten kregen, nu een heel stel tegelijkertijd. Haal een kilo klei, een rol pleepapier, een afwasborstel en regel een rit in een auto van meer dan 40.000 euro. Hé wat handig, er was net een Lexus-dag, dus dure auto’s genoeg. De opdrachten zijn gelukt alleen is de afwasborstel een Lexus-paraplu geworden, maar ja dat is zo goed als hetzelfde ;). Maar de paraplu’s waren best wel slecht (of ik had net een minder goede), er zaten gaatjes in.

Bijna een generatie 🙂
Daarna kregen we een vage luchtfoto die ons zou moeten vertellen waar iets lag. Het was een belangrijk iets dat nodig zou zijn voor onze installatie. Ik weet niet of het kwam omdat we de hele dag al aan het lopen waren, of omdat de hint wel erg moeilijk was maar we kwamen er niet uit. Ten slotte (drie kwartier later) zijn we er toch wel uitgekomen en werd er een pvc-buis gevonden waarin oude papieren rollen zaten waar namen en jaartallen op stonden. Het bleken namen van de Rowans en Sherpa’s te zijn die in de vorige jaren geïnstalleerd waren. De rollen waren bijna een generatie oud. Als ze twee of drie jaar ouder waren geweest, had Anniek er namelijk samen met haar vader op gestaan.

En er spookte nog een zin door ons hoofd…
Okee, we mochten eindelijk weer terug naar de Beukelaar, waar we (heel luxe) met de auto heen werden gebracht. ETEN! Ja eindelijk, op de Beukelaar gingen we eten en mocht de schmink eraf. Een beetje chillen en daarna naar bed, buiten in onze zelf gebouwde tent. Er spookte nog wel een zin door ons hoofd maar die was niet belangrijk.

… die achteraf toch wel belangrijk was
De ontgroening was over… NIET DUS! Een paar uur (??, was het wel een uur) later werden we wakker gemaakt (WAKKER WORDEN, OPSTAAN!!).
We waren alle besef van tijd kwijt omdat ze onze horloges en mobieltjes ingenomen hadden. Achteraf hoorden we dat we maar drie kwartier de tijd hadden gekregen om te slapen. Er werd nog vriendelijker gevraagd of we maar binnen vijf minuten uit ons bed en aangekleed klaar wilden staan (JULLIE HEBBEN VIJF MINUTEN DE TIJD OM OP TE STAAN EN JEZELF AAN TE KLEDEN!).
Oh…  bagger… ik wist wel dat ze ons er uit zouden halen… nu bleek dat die zin “…Je zult je slaap nodig hebben…” toch wel belangrijk was geweest. Nou ja, vooruit dan maar. Wat gevloek en gescheld later stonden we klaar. Blinddoek om (daar waren dus die theedoeken voor), en in de auto… We werden ergens op een fietspad naast een provinciale weg weer gedumpt (later bleek dat we vlak voor de Ginkelse Heide waren) En alsof het nog niet erg genoeg was om je net warme slaapzak uit te moeten was het ook nog een dropping met hindernissen (maar met een beetje vals spelen kom je een heel eind).

Energie over
Om ongeveer half twee kwamen we bij de benzinepomp bij Pinoccio aan, waar we eventjes gingen uitrusten. Aangezien die pomp een klok had, hadden we weer ff tijd (iedereen dacht dat het al veel later was). Het viel me al op dat Erwin zo veel energie had.
Even later gingen we ‘vol goede moed’ weer op weg naar de Beukelaar. De verdere weg verliep gewoon normaal, behalve dan dat ik twee mensen tegen kwam die ik kende en bij mij in de klas zitten. Ze leken me niet te herkennen. Na wat navraag op school hadden ze me gezien. Hmm jaja…. Maar ja, ik kan me wel voorstellen dat je hersenen om drie uur ’s nachts niet meer helemaal naar behoren functioneren, en je niet verwacht een paar zombies en een hypere te zien lopen in het rustige Oosterbeek. Eindelijk bij de Beukelaar aangekomen begonnen we op de ramen te bonzen (nu waren wij aan de beurt! :D). Gelukkig mochten we nu binnen slapen (onze slaapspullen waren al naar binnen gebracht) en was het ontgroeningsgedeelte afgelopen.

Ontbijt maken en eten
De volgende dag begon voor mij met het irritante geluid van een wekker: die van Mitchel (die weg ging). Daarna een hoop gestommel en daarna een stilte. Daarna weer een deur die openging en de stem van Mitchel “…Daniël, er staat iemand voor de deur?…” Daniël: “…doe m open dan…”. Het bleek Arjan te zijn. Ondertussen was ik al helemaal wakker en klaar voor een nieuwe dag en stond ik dus maar op. Michelle was ook al wakker dus die kwam ook maar uit haar slaapzak. Terwijl de anderen nog sliepen maakte Arjan, Michelle en ik het ontbijt. Of beter gezegd: Arjan maakte het ontbijt en Michelle en ik zaten erbij en aten de boterhammen die net gesmeerd waren weer op. Gelukkig voor de nog slapende mensen ben ik niet zo’n grote eter en had Michelle er ook al snel genoeg van dus bleven er genoeg boterhammen over. We maakten de anderen wakker en gingen ontbijten.

Ridders
Hierna werden we geïnstalleerd en tot ridder geslagen in de orde van de ridders van den Doorenweerd (of zoiets)). Een traditie die al sinds WO2 bij de Rowans ingesteld is. Na de installatie en dergelijke gingen we de nog overgebleven spullen opruimen. Ten slotte gingen naar huis, met de douche… en een bed…