25/26 februari 2006: Als je in deze tijd van het jaar met de padvindsters op survival gaat, dan weet je, dat het echt survival wordt. En dat is niet voor iedereen weggelegd… ’s Nachts een paar graden onder nul, overdag een paar graden er boven, maar wel mooi helder weer met een lekker zonnetje. Eigenlijk heel mooi weer voor een survival, als je eenmaal aan het idee gewend bent…
Direct na het openen kwam tijdens de uitleg een schok: we gingen slapen in schuilhutten van zeil, die we zelf nog moesten gaan bouwen! Alle spullen die daarvoor nodig waren, moesten door opdrachten verdiend worden en ook nog zelf worden meegenomen op een looptocht van 8 km naar het kampeerterrein (de Waterberg in Arnhem). En dat ging gebeuren in een zelf gemaakte rugzak! Deze werd gemaakt door takken uit het bos aan elkaar te pionieren en daar de zeilen en andere spullen op te knopen. De eerste opdracht bestond uit een pittig parcours waarbij je een paar keer een kloof in en uit moest, al dan niet met hulp van een touw. Daarna gingen de beide patrouilles op pad.

Brooddeeg onder je kleren
Bij de eerste post was er lunch (zonder thee) en moest er binnen een kwartier een goed verborgen leiding in het bos worden gevonden. De eerste groep heeft hem niet gevonden, maar de tweede groep had hem binnen een minuut dankzij Evelyn. Ondanks dat zij een hand in het gips had, deed zij dapper overal aan mee. Onderweg naar de tweede post begon de rugzak van beide patrouilles steeds meer uit elkaar te vallen, hetgeen de groepen behoorlijk ophield. Op deze post werd een brancardrace gedaan en werd er brooddeeg gekneed, hetgeen moest rijzen door het onder je kleren op je buik mee te nemen. Eén patrouille was zo slim om hun hele rugzak te verpakken in een overall (die ze verdiend hadden). Met de mouwen en pijpen als draagbanden, leverde best een handige rugzak op.

Verrukkelijk!
Op het kampterrein aangekomen moesten de schuilhutten gebouwd worden. Gelukkig had de leiding gezorgd voor stro, dat een lekker dikke warme laag vormde onder het grondzeil. Toen de hutten eenmaal stonden was het donker. Nu vuur stoken en eten koken op kampvuur: kleine pizzaatjes in aluminiumfolie in de kolen, en die waren prima gelukt. Als toe was er pannenkoek met warme kersen, dit was echt verrukkelijk! Nog even een klein rondje lopen en daarna warm het bed in. Dankzij goede voorbereiding heeft er niemand kou geleden.

Luxe ontbijt
De volgende ochtend begon ook zeer luxueus, want Rianne kwam ons warme croissantjes en koffie en thee brengen! Daarna bakten we zo veel tosti’s op het kampvuur dat niemand honger hoefde te lijden. Toen werd er een high-rope parcours gedaan; een touwbaan hoog in de bomen. Sommigen werden wat stilletjes toen duidelijk werd dat ze toch echt over die baan moesten die ze al gezien hadden, maar gelukkig leed er niemand al te erg aan hoogtevrees. Uiteindelijk durfde iedereen er overheen, je zat immers vast aan een zekeringslijn. Ondertussen had de leiding nog kip en brood gebakken boven het kampvuur. Na deze lunch gauw opruimen en terug naar de Beukelaar. Het was een weekend dat je niet had willen missen.