In de tweede week waren we op Red Rose, een internationaal scoutingkamp in het Lake District.

Zaterdag 31 juli: aankomst Red Rose

Om half acht opstaan vandaag, want alles moet ingepakt worden. Ze gaan naar Red Rose! Omdat ze niet precies weten wat hen daar te wachten staat, willen ze eerst douchen, dus rijden ze langs een zwembad. Daar mogen om die tijd alleen volwassenen zwemmen, maar… ze mogen wel gratis van de douches gebruik maken! Dus allemaal de bikini aan en de douches in… Ze hebben de boel wel een beetje opgehouden vo
or de anderen, maar dat is dan jammer… Iedereen is weer lekker schoon en fris, zelfs de haren zijn gewassen. Daarna halen ze nog wat lekkers en rijden in anderhalf uur (met hamburgertussenstopje) naar Red Rose.

Daar schrikt de leiding zich lam (de padvindsters weten niet wat ze hadden moeten verwachten, zij hebben er dus geen problemen mee). Het is een enorm heuvelachtig terrein, vol rotsen. Je moet heel veel sjouwen met je bagage, je hebt weinig plek om je tent op te zetten en je buren zijn niet te zien. Gelukkig lukt het uiteindelijk wel om alle tenten op te zetten, al staan ze een beetje scheef en de buren vind je vanzelf als je over het terrein gaat lopen. Ze maken kennis met een aantal van die buurgroepen en Janneke en Saskia bakken pannenkoeken.
Daarna is de kampopening in het subkamp. Saskia mag in het koeienpak de vlag hijsen. Vervolgens gaan ze allemaal in een lange rij achter een grote kar aan langs de andere subkampen om alle groepen op te halen voor de centrale opening. Iedereen staat om een podium heen, waar een paar circusacts worden opgevoerd. Nog een klein speechje… en Red Rose is geopend. De leiding noemt het een “magere opening”, al zijn ze blij dat er geen ellenlange toespraken zijn gehouden. Voor de meiden duurt het gelukkig niet al te lang.

Tot slot krijgen ze een rondleiding over het hoofdterrein. Daar is o.a. een disco, een internetcafe en een winkel. Ze krijgen dik een uur vrij en gaan enthousiast de disco in. Heel enthousiast en bezweet is iedereen om half elf weer terug. Ze gaan snel slapen.

Zondag 1 augustus: de eerste dag op Red Rose

En dan… wordt iedereen dus aan het voeteneind van het matje weer wakker 🙂 Nee hoor, valt wel mee, ze slapen wel bewust met hun hoofd naar boven, maar de tent staat inderdaad een beetje scheef en dus zakken ze wel wat omlaag gedurende de nacht.
Om negen uur is de subkampopening: elke dag wordt daar de vlag gehesen. De rest van de dag zijn er spelletjes op het subkamp, tussen de middag eten ze even in hun eigen kampje. Aan het eind van de middag is er nog een soort “kerkdienst” op het hoofdterrein.
De sfeer is prima, het is alleen anders dan ze verwacht hadden. Vanwege het heuvelachtige terrein met de kronkelige rotspaadjes zie je je buren niet staan. Tijdens een zomerkamp is dat erg prettig, maar op een groot internationaal kamp is het jammer. De contacten lijden er totaal niet onder: ze kletsen met iedereen en gaan ook naar iedereen toe. Het hele kamp kent inmiddels “The Dutch girls” al, ze lopen rond in hun oranje shirts, ze zingen… en ze doen gezellig.
Helaas hebben ze het beloofde pionierhout niet gekregen. Dat is raar en tegen de afspraak (ze hebben er de afgelopen maanden heel vaak naar gevraagd) maar de padvindsters vinden het geen ramp. Ze kunnen nu geen keuken maken, ze koken gewoon in de grote tent. Er zijn ergere dingen! De leiding is al gezellig bij de verkennersleiding langs geweest. Die zitten in een ander subkamp, met net zoveel heuveltjes en rotsen. Ze wisselen informatie uit en kunnen elkaar helpen: de auto’s van de verkenners staan ver van hun kamp vandaan op een parkeerplaats, de busjes van de padvindsters staan gewoon op hun eigen terrein. De jongens mogen daarmee morgen boodschappen doen! De jongens hebben maar 12 van de 100 gevraagde (en toegezegde) pionierpalen gekregen. Het blijkt gewoon weer heel duidelijk dat het voor Engelse scouts niet gebruikelijk is om te pionieren…

Het is vandaag trouwens “Janneke-dag”. Voor wie het nog weet: ze hebben bij vertrek een prachtige kalender gekregen van de verkennersleiding. Met op elke kampdag iets leuks. Op “Janneke-dag” mag je (volgens de verkennersleiding althans) veel RedBull drinken en hoef je geen uniform aan. De andere leiding heeft speciaal voor Janneke een lied geschreven en gezongen!

Tot slot nog een zeer positief bericht: de hospitality is geregeld! Morgen horen ze het exacte aantal adressen en daarna gaan ze de hospitalitygroepjes maken. Als alles definitief is ingedeeld, krijgen de ouders de gegevens.

LUID ZINGEN IN DE BUS
Woensdag 4 augustus. Iris loopt over het scheve terrein (“het is echt niet leuk meer, zo’n scheef kamp”) naar haar aantekenboekje in de tent. Ze geeft de informatie door van de afgelopen dagen.

Maandag 2 augustus: Splash

Vandaag gaat het hele subkamp naar het water Het is de eerste dag van de activiteiten en de infrastructuur is nog niet zoals je zou verwachten. Ze moeten daarom heel lang wachten op vervoer. Sebastiaan biedt aan om mee te helpen pendelen.
Ze gaan zeilen, kanovaren en op een zelfgebouwd vlot varen. De leiding is niet mee. Als ze na afloop vragen hoe het geweest is, is de eerste (en eigenlijk enige) reactie: er waren warme douches! 🙂
’s Avonds gaan ze gezellig naar het hoofdterrein dat vandaag in het thema Kerstmis staat.
Daarna lezen ze de fanmails voor. Heel erg bedankt allemaal voor jullie reacties! Ze hebben te weinig tijd om nog een berichtje terug te sturen, maar bij deze: het gaat goed met iedereen!

Dinsdag 3 augustus: Lake Experience

Vandaag gaan ze met het hele subkamp in grote bussen naar Lake Experience. Tot hun verbazing moeten ze in de bus de gordels om.
Onze padvindsters beginnen eerst voorzichtig wat Nederlandse liedjes te zingen, al gauw gaat het harder en harder proberen ze ook Engelse liedjes. Het heeft effect: de Engelsen zingen allemaal mee! Het wordt heel gezellig in de bus, bekende Engelse songs als Old Mac Donald kennen wij ook, en andere liedjes kun je makkelijk meezingen omdat er steeds één regel wordt voorgezongen.
Ze gaan eerst naar een enorm maisdoolhof, in een soort “natuurpretpark”. Je kunt het op internet bekijken: op www.lakelandmaze.co.uk staan foto’s die een beeld van het park geven.

Er is een enorm doolhof dat nu de vorm van een vliegtuig heeft. Het thema is dan ook: vliegen. Je kunt er niet bovenuit kijken. Ze moeten tien verschillende boxen zien te vinden. In elke box zit een vraag in de trant van: “hoe zou je reageren als….” Als je alle vragen hebt beantwoord, weet je wat voor soort piloot je bent. Maar omdat het nogal regent waardoor het erg modderig is, stoppen ze wat eerder dan gepland. Er zijn ook nog trampolines en allerlei levende dieren (cavia’s, pony’s, kippen), dus ze vermaken zich prima. En niet onbelangrijk: er staan lekkere banken voor de leiding 🙂
De bus rijdt hen daarna naar Kendal waar ze twee uur de tijd krijgen om te shoppen: mascara, lipgloss, gezichtsmaskertjes… maar ook lekkere snoepjes en natuurlijk wat cadeautjes voor thuis (verheug je er maar vast op).
Ze zijn op tijd terug op het kamp, waar ze zich nog een tijdje vermaken met badminton en allerlei kleine spelletjes.

Janneke is niet mee geweest en heeft vandaag voor een verrassing gezorgd: de tent die het allerscheefst stond is nu verplaatst zodat ze eindelijk recht kunnen slapen! De tent staat nu wel midden op het pad, maar dat is niet zo erg. Je kunt er goed omheen lopen. Ook heeft ze het kampterrein mooi versierd met de oranje vlaggetjes.
’s Avonds eten ze pitabroodjes met kip en sla. Ook deze week kookt de leiding uiteindelijk zelf. De padvindsters wassen af en vinden dat eigenlijk niet zo leuk, ook al omdat de afwastijd van hun vrije tijd af gaat. Vanavond ontdekken ze dat het sneller gaat als ze het in twee teiltjes doen. Sammie en Saskia bedenken de “theedoeksong” en vanaf dat moment is afwassen gewoon leuk.

Na het eten gaan een aantal padvindsters nog naar het hoofdterrein. Daar is elke dag een programma in een ander thema, vanavond is het Fame (de musical). Er is veel muziek en ze draaien de film. De meiden houden zich vooral bezig met contacten leggen. Zo heeft Eva goede contacten met een van de Ghanezen. Zij hebben heel aparte dassen, die een hoge swopwaarde hebben. Maar… onze dasringklompjes hebben die waarde ook. Eva heeft een deal om aan zo’n das te komen maar tot nu toe is het niet gelukt. Hopelijk vanavond 🙂
Esmee, Laura, Noortje en Carlijn blijven gezellig bij de tent en spelen daar wat spelletjes.

Woensdag 4 augustus: GT Extreme

Vandaag zijn er ’s morgens twee verschillende programmaonderdelen (discovery en adventure), ’s middags drie (skills, global en adrenaline).

Discovery
Carlijn, Noortje, Laura, Esmee, Suzan en Eva beginnen met discovery. Ze moeten van alles uitvinden. Ze bouwen o.a. een vulkaan (hoe? dat vermeldt het verhaal niet…), halen een computer uit elkaar, halen DNA uit een ui en doen allerlei proefjes met maïzena (o.a. een soort smurfensnot maken). Ze gingen er met tegenzin heen, maar kwamen heel erg enthousiast terug!

Adventure
Sammie, Maaike, Saskia en Dorien doen adventure. Ze moeten een soort hike lopen met kaart en kompas. Dat lukt niet helemaal: op zeker moment zijn ze per ongeluk van het terrein af, maar ze verdwalen gelukkig niet. Daarna mogen ze nog boogschieten.

Skills
Dorien, Saskia en Sammie gaan naar skills maar zijn daar niet zo enthousiast over. Ze krijgen eerst les in houthakken maar mogen het zelf niet doen (terwijl ze dat in Nederland natuurlijk wel mogen). Ze gaan brood maken maar het deeg wordt niet gaar omdat het vuur niet warm genoeg wordt en ze moeten op een vreemde manier water koken om thee te zetten. Al met al valt het dus wat tegen.

Global
Carlijn en Esmee gaan naar global, wat zoiets is als: de wereld veiliger maken voor iedereen. Het wordt georganiseerd door een soort organisatie die lijkt op Unicef. Eerst doen ze een spel. Ze krijgen kaartjes met daarop hun leefsituatie (arm, rijk) en moeten vervolgens snoepjes verdienen. Ze ervaren op die manier goed de verschillen tussen arm en rijk. Tot slot krijgen ze nog een film te zien van het Rode Kruis.

Adrenaline
Laura, Eva, Suzan, Noortje en Maaike doen  iets heel spannends (kijk maar eens naarhet filmpje van deze activiteit). Via een touw moeten ze naar een soort vlonder klimmen. Daarvandaan moeten ze proberen naar een trapeze te springen. Eerst vinden ze het doodeng, maar uiteindelijk heeft iedereen het gedaan. Alleen Eva heeft de trapeze gemist (maar… als je naar het filmpje kijkt… is het al lang knap dat ze het geprobeerd heeft!). Tot slot lopen ze nog over een soort hindernisbaan (niet meer gezekerd; gewoon op de grond).

Tussen de middag lunchen ze op hun eigen kampterrein: tosti’s en druiven.
De leiding krijgt ondertussen meer nieuws over de hospitality. Ze gaan naar drie gezinnen: één gezin voor zes meisjes en twee voor twee meisjes (waaronder een gezin met een Nederlandse moeder die met een Engelsman is getrouwd). Vanavond gaan ze de indeling met de padvindsters bespreken. Als het goed is mailen ze morgen de gegevens van de gezinnen plus de indeling.

Op het moment van het telefoongesprek hebben ze even verplichte rust in de tent: ze mogen lezen of gewoon zachtjes wat met elkaar kletsen. Straks gaan ze de tickets voor morgen verdelen. Dat werkt als volgt. De leiding krijgt tevoren voor elke padvindster een ticket voor een activiteit. De aantallen activiteiten weet je nooit van te voren. Ze geven de tickets aan Maaike en Eva, die zelf onderling de verdeling maken. Dit gaat heel erg goed!
Ze eten macaroni.

Het subkamp organiseert niet veel eigen activiteiten, maar op het centrale terrein is er vanavond een soort talentenjacht. Ze hebben zich ingeschreven met de klompendans. Helaas zit er niet veel vaart meer in de dames… ze komen dan ook (samen met Selma en Remco) te laat op het hoofdterrein aan om de verkenners nog te kunnen zien. Die staan als eerste op het programma. Gelukkig is er wel een filmpje gemaakt 🙂
Esmee is de afgelopen dagen een beetje ziek geweest, maar is nu (ook naar eigen zeggen) weer helemaal beter. Ze doen dan ook met z’n allen hun eigen klompendans in de grote tent.
Om kwart voor negen is iedereen terug op het kamp, ze lezen nog een verhaaltje voor en gaan dan snel slapen.

Toegift
Aan het eind van de avond komt er nog een mailtje van Janneke.

Lieve ouders en andere geïnteresseerden,Even een berichtje vanuit het mooie Engeland.
Wij (de leiding) en de meiden genieten volop!
We hebben op een paar buitjes na super weer, niet te warm en zeker niet te koud. Al koelt het ‘s-avonds nog wel behoorlijk af.
De meiden doen het allemaal supergoed, zorgen goed voor zichzelf, maar zeker ook voor elkaar. Wij genieten dan ook volop van ze, van hun gezelligheid en van hun aanwezigheid.

We hebben de informatie over de home hospitality binnen
Het was wat puzzelen, maar in goed overleg zijn we er met de meiden uitgekomen.
De indeling ziet er zo uit:
– in het gezin met zes plaatsen komen: Suzan, Dorien, Esmee, Carlijn, Laura en Noortje;
– in een gezin met twee plaatsen komen: Sammie en Eva;
– in het andere gezin met twee plaatsen komen Maaike en Saskia.
Alle meiden zijn tevreden dus ze zijn er helemaal klaar voor!
Ze zijn nu bezig met een talentenjacht waar ze hun klompendans laten zien.

Tot over negen dagen allemaal!

VEEL REGEN EN DAN… BEST SPANNEND DIE HOSPITALITY
Zaterdag 7 augustus. De leiding heeft de padvindsters afgezet in het gastgezin en is nu “alleen” over. Ze frissen zich wat op en gaan dan samen gezellig uit eten. Het is prachtig weer, ze zitten maar op vijf minuten afstand van het strand!.

Donderdag 5 augustus: Adventure

Ze staan in twee groepen op: om 06:45 uur en 07:15 uur; iedereen gaat vandaag andere activiteiten doen.

Klimmen
Esmee en Suzan gaan klimmen. Zij moeten om acht uur op het hoofdterrein zijn. Het klimmen zelf is leuk, maar verder valt het wat tegen, want ze moeten eerst een heel eind (een berg op) lopen.

Lopen
Saskia en Sammie gaan lopen. Zij moeten om acht uur op het hoofdterrein zijn. Ze komen later enthousiast terug, maar het was wel een pittige tocht.

GPS en vlot maken en varen
Maaike, Carlijn en Laura gaan een GPS-tocht lopen en een vlot bouwen waar ze daarna op moeten varen. De GPS-tocht is pas leuk nadat ze de dikke Engelse jongen (die het apparaat steeds bij zich houdt en hen voortdurend de verkeerde kant op stuurt) het apparaat hebben afgepakt… Het vlotvaren is leuk, maar… een onderdeel van het programma is dat ze met een kano een aanvaring krijgen waardoor het vlot kapot gaat. Bij warm weer een leuk idee, maar nu het regent en koud is… is dat een beetje jammer.

Paardrijden
Noortje gaat – heel stoer! – in haar eentje paardrijden (ze hebben er maar 1 ticket voor gekregen). Behalve paardrijden gaan ze ook naar zee waar ze strandactiviteiten doen, waaronder stenen verven.

Mountain biken
Eva en Dorine gaan mountain biken. Ze hebben een geweldige dag gehad ook al was het wel zwaar. Toch vonden ze het superleuk, en ook zij reden door de doorwaadbare plaats (zie leiding en ook een van de filmpjes) heen. Helemaal enthousiast!

En de leiding? Die gaan gezellig shoppen in Kendall. Janneke gaat ook nog naar de MacDonalds (wegens afkickverschijnselen…). Ze rijden met de bus door een doorwaadbare plaats. Het alternatief was: achteruitrijden over een soort fietspad, niet echt een geweldige optie. Het gaat goed, de bus, de chauffeur en de passagiers overleven de actie!

Om een uur of drie is iedereen terug op het terrein. Ze zijn allemaal enthousiast, maar koud en nat. Ze gaan dus eerst uitgebreid douchen.
Janneke kookt een lekkere soep die ze met geroosterd brood opeten.
’s Avonds spreken ze af op het kamp te blijven. Eigenlijk is iedereen moe (ook al ontkennen ze dat). En bovendien is er een kampvuur op het subkamp waar alle groepen aan meedoen. Dat komt dus mooi uit. Er zijn acts, ze zingen, ze spelen gitaar en het is gezellig. Onze padvindsters hebben totaal geen podiumangst: ze zingen o.a. “Het is een nacht”, ze doen een dansje en ze zingen een liedje met gebaren (“Hallo ik ben O”). De groepen verstaan er niets van maar doen heel enthousiast mee!
Om negen uur gaan ze toch terug naar de tent, onder protest (“nee, we zijn niet moe”) maar na het verhaal is het om kwart voor tien stil in de tenten 🙂

Vrijdag 6 augustus: Environment en sluiting

Vrijdag zijn er twee activiteiten: de ene helft van de groep gaat met Iris en Janneke muurtjes bouwen, de andere helft gaat met Remco en Selma vogelnesten maken. Het is een leuk programma maar omdat het de hele dag regent… is het terrein “nogal beblubt”, oftwel: gigantisch glad en modderig. Ze stoppen daarom wat eerder. Toch lijdt het humeur er niet onder: ze blijven de hele dag zingen (“singing in the rain”), tot verbazing (en bewondering) van de andere groepen. Ze krijgen van alle kanten complimenten voor hun enthousiasme! Onze groep is ook de enige groep die nog wat doet, de anderen blijven wat zielig in de regen zitten…

De orientatietocht van ’s middags schrappen ze. Het regent nog steeds en ze zijn moe. Als ze willen mogen ze gaan slapen (of wat lezen zonder te praten). De meesten maken dankbaar gebruik van die mogelijkheid!
Daarna zijn ze behoorlijk opgeknapt. Ze moeten verplicht hun tassen helemaal uitpakken, opruimen en weer inpakken. Ook zoeken ze vast hun bord, mok en bestek uit. De klompen gaan vast naar de leidingtent. Dat maakt het morgen makkelijker!

Om half zes gaan ze uit eten in de restauranttent. Ze krijgen een klein beetje pasta met wat saus en het algemene oordeel is: “ranzig”. Tja. De meesten eten daarna dus nog maar een frietje!

De sluiting is, net als de opening, in twee delen. Eerst is de subkampsluiting. Het is er gezellig, alle groepen zijn er, ze halen voor de laatste keer de vlag naar beneden en krijgen nog een afscheidsspeech van de subkampleider. Daarna lopen ze in polonaise langs alle subkampen om de anderen op te halen voor de centrale sluiting. Die is op het centrale terrein, waar je niet veel kunt zien als je achteraan staat. Gelukkig staan ze vooraan…
Er is een aantal optredens. De acts zijn niet te verstaan, de dansjes duren te lang. Daarna worden alle subkampleiders bedankt (elk subkamp juicht natuurlijk extra hard voor de eigen subkampleiding) en houdt de campchief een toespraak. Dan gaat ook de Red Rose vlag omlaag en is het kamp gesloten. Het is een beetje langdradig allemaal. Gelukkig hebben ze de vuvuzela bij zich die (op speciaal verzoek van Papa Razzi, zie de fanmail) binnenkort traditioneel verbrand zal worden, foto volgt! En dan is het partytime. Maaike en Saskia verdwijnen al gauw in de disco, anderen gaan ook nog wat laatste dingen swoppen, wat redelijk lukt. Om half twaalf zijn ze terug op het kamp, behalve… Maaike en Saskia die voor het eerst een kwartier te laat zijn!

Zaterdag 7 augustus: vertrek

Om half negen halen ze de meiden uit bed. Het heeft de hele nacht geregend, en helaas is de tent van Maaike lek. Gevolg: Carlijn en Laura hebben natte slaapzakken (die gelukkig in het gastgezin kunnen drogen). Ze ontbijten en maken lunchpakketten, zodat ze straks op tijd kunnen vertrekken. Dan moet alles worden opgeruimd… Iedereen werkt heel hard en zonder mopperen! Ze krijgen dan ook de welgemeende complimenten. Om kwart over elf zit alles, vrijwel droog, in de busjes.
Natuurlijk volgt dan nog een emotioneel afscheid van de subkampleiding. Ze leren de vriendschapsknoop (een mooie vierkante dasknoop), maken nog een groepsfoto en dan… moeten ze toch echt vertrekken. Ze zullen hen de komende dagen nog veel zien, want de hele subkampstaf komt uit (de buurt van) Blackpool. Iedereen is nu wel een beetje zenuwachtig voor de hospitality.

Na een half uurtje zijn ze bij het eerste gezin: daar blijven Noortje, Laura, Dorien, Carlijn, Esmee en Suzan. Ze worden alle vijftien heel enthousiast ontvangen met thee en limonade. Het is een prachtig huis met aardig mensen en… een aardig hondje (voor Laura!). Als de bagage uit de bus is, is het afscheid zoals verwacht een beetje moeilijk, maar… dat gaat snel over. Glimlachend vertrekt iedereen naar het volgende adres, en de zes blijven opgewekt achter.
Eva en Sammie worden afgezet bij het tweede adres. Vervolgens gaan Saskia en Maaike toch nog naar een eigen adres. Daar was eerst nog wat verwarring over, maar uiteindelijk kon er toch nog iets geregeld worden. In dit gezin zitten ook vier verkenners (Danique, Max, Mitchell en Stephen), maar de padvindsters hebben een eigen zolderetage. Maaltijden en misschien sommige programma-onderdelen gaan ze samen doen. De gastvrouw is zelf scoutingleidster en heeft er duidelijk heel veel zin in.
De leiding is ondergebracht in een clubhuis, vlak in de buurt. Het is inmiddels prachtig weer en ze zitten maar vijf minuten van zee…. Afgezien van het feit dat ze de padvindsters, zoals verwacht, nu al missen… zullen ook zij dus een prima tijd krijgen. Ze frissen zich momenteel wat op en gaan dan gezellig met elkaar uit eten. Ze hebben de telefoonnummers van de gastgezinnen, en de padvindsters hebben de telefoonnummers van de leiding, dus ze blijven met elkaar in contact!
Het duurt niet lang of de eerste mails vanuit de gastgezinnen komen al binnen., met enthousiaste verhalen!