Van 31 juli tot en met 9 augustus waren we op expeditie naar Slovenië. Het is helaas niet gelukt om onze belevenissen regelmatig te sturen, maar inmiddels (nu we weer veilig terug in Nederland zijn) zijn de verslagen toch compleet:

update 1 (04.08.15)
update 2 (04.08.15)
update 3 (10.08.15)
update 4 (10.08.15)

===========================================

Update 1 (04.08.15)

Zittend in een campingstoeltje, in afwachting van het noodweer wat zou moeten losbarsten, schrijven wij onze eerste update.

De twee reisdagen stonden in het teken van file, heel veel file. We hebben helaas vele uren letterlijk stilstaand op verschillende snelwegen doorgebracht?. Dit bood natuurlijk wel de mooie gelegenheid om midden op de snelweg een kaartspel te kunnen doen!

Wildkamperen hebben we gedaan op een landweggetje langs een weiland ergens in zuid-Duitsland. In de hoop de files te vermijden ging de wekker vervolgens om 0600u en zaten we om 0615u? ingepakt en al in de busjes (ja het kan echt!!). Helaas stonden we een uur later al in de eerste file…

Gisteren kwamen we pas rond 1800u aan op de camping, na een tussenstop bij een grote supermarkt in Celje om wat hoofdkussens en boodschappen in te slaan. Daarna hebben we het kamp opgezet langs het meer van de camping en het eerste avondeten gemaakt. Dat gaat allemaal nog enigzins onwennig en alles behalve vanzelfsprekend 🙂

De camping is een behoorlijk toeristische camping, maar gelukkig staan wij op onze eigen stuk en niet hutje-mutje tussen de andere (Nederlandse) toeristen. Vandaag hebben we gelijk de rustdag gepakt, om te acclimatiseren en aan te sterken / voor te bereiden voor de looptocht. Een aantal van de kids zijn een overstroming van de rivier aan het voorbereiden door een grote dam te bouwen terwijl anderen een boek aan het lezen zijn of op de gitaar zitten te pingelen, onder het zeil wat we boven het kamp hebben gespannen voor bescherming tegen zon en regen. Ook gaan we zo met de helft van de groep de grotten van Scolkan bezoeken, naar verluidt de meest indrukwekkende grotten van Europa.

Tot over twee dagen, met mooie en indrukwekkende verhalen van de looptocht naar de berg Ojstrica.

=========================

Update 2 (04.08.15)

Op de kaart leek de eerste dag een rustige klim te zijn met een paar steile stukken, echter de praktijk bleek een stuk pittiger.

Via geitenpaden langs rots- en gravelpartijen en een aantal stukken waarbij gebruik gemaakt moest worden van staalkabels en in de rotswand bevestigde pinnen kwamen we bij de bron van een drooggevallen rivier uit (inclusief sneeuwlaag van 5m dik). Hier bleek dat we langs een steile rotswand moesten traverseren om vervolgens letterlijk enkele tientallen meters regelrecht omhoog te klimmen!

Op dit punt hebben we besloten om niet verder te gaan en terug te keren naar beneden. De zon begon echter al achter de bergen te zakken waardoor we een gedeelte van de route in het donker, met behulp van hoofdlampjes, hebben moeten afleggen.

Onderin de vallei bevond zich een blokhut met een kleine Sloveense scoutinggroep. Gealarmeerd door onze lichtjes op de bergwand zijn zij ons tegemoet gekomen om te kijken of er hulp nodig was. Samen met hen zijn we verder afgedaald en kwamen we uiteindelijk om 2.30 uur in de nacht bij hun blokhut aan.

Hier werden we verrast door een brandend kampvuur, zelfgemaakte thee en kregen we het aanbod om in hun blokhut te overnachten. Hier werd dankbaar gebruik van gemaakt!

De volgende ochtend hielden we om 0700 uur, gelijk met de Sloveense scouts reveille en hebben we gezamenlijk ontbeten (met veel zelfgemaakt beleg en verse melk van de boer). Hierna bleek dat deze gezellige Sloveense scouts de ouderwetse scouting-tradities hoog in het vaandel hebben staan: met het uniform netjes in de broek, drie vingers in de lucht en een Sloveense yell werd er uiteindelijk afscheid genomen. Maar niet voordat wij als bedankje een zak drop en de Nederlandse vlag overhandigden.

Na een korte wandeling bereikten we de busjes en was het tijd voor een welverdiende middag en avond‎ van ontspannen en bijkomen.

De looptocht was enorm spannend en intensief. Het was heel mooi en bijzonder om te zien hoe de kids elkaar hier als een hecht team doorheen hebben geholpen.‎ Stuk voor stuk heeft eenieder een enorme en onvergetelijke prestatie geleverd.

Tijd voor een dagje cultuur snuiven (of shoppen?) in Ljubljana!

======================================

Update 3 (10.08.15)

De laatste echte expeditiedag zit er alweer bijna op!

Woensdag zijn we naar de hoofdstad van Slovenie geweest, Ljubljana. De stad deed erg snoezig en gezellig aan, maar voor een hoofdstad viel de grootte enigzins tegen. Buiten kijf staat natuurlijk dat het hoogtepunt een bezoek aan de lokale McDonald’s was… de dag Is afgesloten met een diner in een lokaal restaurantje in het centrum.

Donderdag hebben we, onder leiding van 2 ervaren gidsen en de campingeigenaar, geraft (of hoe je het ook moet spellen). Ondanks dat het water laag stond en de rafts meerdere malen op de rotsen vast kwamen te zitten, was de stroming nog behoorlijk snel. Dit leverde de nodige capriolen en omvalpartijen op!

Vandaag zijn we in een ‘ijsgrot’ geweest. Deze lag op 1500m hoogte en was alleen te bereiken via een half uur durende rit over onverharde bochtige bergweggetjes. De ingang van de grot was een opening in de rotsen waarna je via een ijzeren trap 30m naar beneden afdaalde. Hierna werd de tocht voortgezet met carbidlampen als verlichting. Bijzonder was dat de gids zelf in de jaren 80/90 de grot ontdekt en verkend heeft!

Vanavond genieten we nog een keer van de Sloveense (subtropische) temperaturen en de verkoeling van het lokale meertje en gaan we (hopelijk) een beetje op tijd slapen…

Wanneer morgen in de loop van de ochtend twee van de kids door hun ouders opgepikt worden op de camping, vertrekken we via een toeristische route door de bergen terug naar Nederland.

We houden jullie op de hoogte over wanneer we verwachten aan te komen.

======================================

Update 4 (10.08.15)

Momenteel staan we op een parkeerplaats ter hoogte van München ons avondmaal te koken.

Via binnendoorweggetjes door de bergen (met prachtige uitzichten) hebben we Slovenie verlaten. Alles ging voorspoedig tot de Duitse filegod ons vanaf de duitse grens tot aan München hinderde met langzaamrijdend verkeer…

Vanavond willen we nog zo’n 250km afleggen en vervolgens onze slaapzakken uitrollen (hopelijk onder een droge hemel), zodat we morgen nog 500km voor de boeg hebben. De planning Is om morgen om 0600u op te staan, waarna we verwachten ‎tussen 1400u en 1500u in Doorwerth aan te komen.

Mocht de aankomsttijd veel gaan afwijken, laten we dit tijdig aan de ouders van Dieuwertje weten!