2019 Slovenië

Van 6 t/m 15 juli 2019 waren we met zeven rsa-leden en drie begeleiding op expeditie naar Slovenië. Het geplande programma staat in het expeditieboekje. Vanwege het weer en dankzij ons improvisatietalent is daar uiteindelijk behoorlijk van afgeweken.

In 2015 waren we er ook. Leuk om die foto’s terug te zien:

er zijn geen afbeeldingen gevonden

De foto’s van nu staan in onderstaand album:

er zijn geen afbeeldingen gevonden

Tip: wil je sneller de foto’s kunnen bekijken? Zet dan “laat diavoorstelling zien” aan.

Zaterdag 6 juli 2019
Na een paar serieuze toespraakjes zijn ze in een stralende zon vertrokken vanaf het Raadhuisplein. Ze hebben er zin in!
Aan het eind van de middag komen ze veilig aan op de camping in München (Campingplatz Thalkirchen). Iedereen is enthousiast aan het koken. Andijviestamppot?

Sara stuurt het verslag:
’s Ochtends om 7:00 verzamelden de zeven RSA-leden en drie begeleiders op het Raadhuisplein. Na de spullen in het busje gelegd te hebben vertrokken we om 7:30 met uitzwaaiende ouders naar München.
Met een paar stops en vele uren rijden kwamen we om 16:30 aan in München. Eenmaal aangekomen bij de camping blijkt het de verkeerde te zijn, dus dat werden nog 30 minuten rijden. Eenmaal aangekomen bij de camping werd het nog even wachten. Tijdens het wachten is er door Bart, Bram en Sara heerlijke andijviestamppot bereid.
Na het eten hebben we de tent opgezet en de spullen binnengezet. ‘s Avonds vertrokken we naar het centrum van München waar de begeleiding en de RSA-leden zich van elkaar scheidden. Terwijl de begeleiding zich vermaakte liepen we door München. Er was niet veel leuks te vinden. Na de begeleiding gebeld te hebben om eerder te vertrekken wachtten we even en vertrokken we weer naar de camping. Daar ging de één douchen en de anderen wat voor zichzelf doen.
Tot één uur zijn David, Bram en Sara in de zithoek gaan zitten en hebben zich vermaakt met piano spelen en darten.
Na een lange gezellige dag gereisd te hebben viel iedereen in slaap.

Sara

==========

Zondag 7 juli 2019

Bram stuurt het verslag:
We moesten vroeg op om weer door te rijden naar het olympisch stadion in München. We wilden naar binnen, maar het hek zat dicht. Dus probeerden we binnen te komen door het hek over, onderdoor en omheen te gaan, maar het was niet gelukt. Marleen noemde ons een stel losgeslagen apen, omdat we meerdere steps proberen te stelen die in het park stonden. We gingen hierna naar de berg van Zeus waar we een ton vonden. Dus wat ik deed, is de ton naar beneden laten rollen en hem proberen te stoppen met iedereen. Vervolgens kwam ik nog een step tegen, maar er ging een alarm af. Ik rende heel hard weg. Daarna gingen we op weg naar Italië, want een paar mensen waren wat spullen vergeten. Hierna gingen we naar een Lidl die wel open was en ik vond de mooiste aanbieding van €0,10 naar €0,09 = 10% korting.
Daarna gingen we in de file carnavalmuziek luisteren en we hadden nepsnoren gevonden, het was erg gezellig in de bus. Daarna gingen ik en Jaro een slaapplaats regelen, wat helaas niet lukte. Maar toen kwam Sara helpen en toen lukte het wel weer. We stonden bij een andere scoutinggroep uit Slovenië, op hun kampterrein. Vervolgens gingen we hamburgers eten, die waren echt heel lekker. En toen vroeg naar bed.

Bram

==========

Maandag 8 juli 2019

David stuurt het verslag:
We werden wakker met de mooie bergen en de stralende ochtendzon. Daarna gingen Jaro en ik zwemmen in het mooie heldere maar ijs- en ijskoude gletsjerwater. Toen iedereen opgedroogd was gingen we alles afbreken en gedag zeggen tegen de Sloveense scoutinggroep om vervolgens met de bus naar Bovec te gaan om te mountainbiken. Toen we eenmaal de mountainbikes kregen gingen we op pad naar de waterval die 20 minuten er vandaan was. Na bloed zweet en tranen waren we er aangekomen en hebben de meesten van ons bommetjes gedaan en hebben Jaro en ik gezocht naar een 2-euro-munt in het water nadat Marleen die er ingegooid had (we hebben hem niet gevonden ;( )
Daarna stapten we weer op de mountainbikes en reden we de totaal verkeerde kant op en reden we langs kliffen om vervolgens op een dood eind te lopen. Dus konden we weer omkeren om weer naar de goede weg te gaan; alleen kreeg Sara last van haar knie en moesten Marleen en Sara even lopen. Toen gingen wij naar een andere waterval om vervolgens verrast te worden met een enorme waterbui. Toen fietsten we keisnel weer terug naar Bovec om even vrije tijd te hebben en een beetje rond te lopen. Toen we weer moesten verzamelen gingen we met het busje op zoek naar een boerderij om te vragen of we daar mochten slapen. Toen we in het busje zaten kwam Bart aan met een voorspelling en zei: “Dit gaat echt een horror-avond worden” maar we letten daar niet heel veel op en reden verder op zoek.
We hadden niet veel geluk, want elke boer zei nee en het bleek het heilig uurtje te zijn waardoor we niet de mogelijkheid hadden om te vragen. Maar iedereen had honger dus kwamen we op het idee om gewoon op een random veldje te gaan koken voor een half uur om vervolgens weer vertrekken. Maar toen we eenmaal een beetje lekker bezig waren werden we afgehaakt door een vreemde mevrouw die constant “excuse me “ zei. We moesten binnen 5 minuten alles opruimen en wegwezen anders belde ze de politie. Wij flink haasten en zij ons van alles de schuld geven en we mochten niet lachen of praten van haar. Toen we eenmaal vertrokken waren bleef ze ons achtervolgen (dus Barts voorspelling was toch wel waar) in de keiharde regen met een kapotte koplamp.
Na 15 minuten achtervolging konden we haar afschudden door keihard te rijden maar we hadden toen geen plek om te slapen dus gingen we weer aan de scoutinggroep vragen of we weer konden overnachten bij hun en dat mocht. Dus hebben we keisnel de tenten opgezet, schone kleren aangedaan en gegeten en zijn weer gaan slapen.

David

==========

Dinsdag 9 juli 2019

Xander stuurt het verslag:
We werden wakker om een mooi stukje te gaan lopen door het gebergte. Maar helaas bleek tijdens het ontbijt dat er heel slecht weer aan zou komen, zwaarder dan dat we eerder hadden meegemaakt. Daardoor zei Bart na overleg met de expeditieraad dat we vandaag niet zouden gaan lopen; in plaats daarvan gingen we naar een grot met een ondergrondse rivier. Dus iedereen hielp weer mee met het opruimen van de tenten en het activiteitendak. Nadat alles weer in het busje zat bedankten we de scoutinggroep voor het laatst en stapten wij in het busje en de auto.
Na ongeveer twee uurtjes te hebben gereden, kwamen we aan bij de grot waar iedereen mooie grote laarzen aan moest. Nadat iedereen een lampje had gekregen wilde de begeleiding nog een groepsfoto maken. Dat is alleen bijna onmogelijk als je David een lampje geeft. Daarna gingen we allemaal de grot in en na wat glijden en snelle reacties kwamen we aan bij een gele (bananen-)raft.
Toen we eenmaal allemaal in de boot zaten kwamen we met een vraag: wie zou er in het water springen voor twee euro? Maar voordat we de kans kregen, zei de gids dat je niet in het water wilt gaan zwemmen, omdat het niet alleen koud is maar er ook verschillende bacteriën en micro-organismen in leven.
Iedereen was aan het genieten van de speciale omgeving toen Bram ineens riep: “kijk zo verstop je dus een baby” en wees naar een steen onder water. Toen we weer terugkwamen bij het einde van de grot leverde iedereen weer alle laarzen en lampjes in om onze weg te vervolgen naar de slaapplek voor de nacht.
Daar kwamen we er achter dat je door een raam het dak op kon klimmen (ons eigen dakterras). Toen Bram hoorde dat hij moest koken was hij helemaal blij. Terwijl de rest zijn eigen ding deed was Bram druk bezig om iedereen koffie te brengen terwijl hij aan het koken was.
Toen het eten klaar was klom iedereen naar buiten door het raam om een lekker bord eten te krijgen en een stukje basilicum. Nadat we klaar waren met eten, was het plan om te gaan voetballen op een grasveldje in de buurt. Maar we hadden niet gezien dat er geen hekje tussen de rivier en het veldje zat en na een minuutje voetballen vloog de bal de rivier in. Toen we de bal gingen halen uit de rivier kwamen we allemaal ratten tegen die gelukkig niet veel interesse hadden in onze voetbal en David bedacht dat de beste manier om de bal te pakken zwemmen was. Dus toen ze weer terugkwamen mocht David als eerste douchen terwijl de rest UNO aan het spelen was. Toen Tristan iedereen bananen gaf om op te eten kwam Marleen met de opmerking “echt een aap ben jij” en als antwoord gooide Tristan zijn banaan naar Marleen wat eindigde als een apengevecht tussen de huisapen en de buitenapen. Nadat er uiteindelijk vrede was gesloten gingen we slapen.

Xander

==========

Woensdag 10 juli 2019

Jaro stuurt het verslag:
We stonden om 9 uur op om naar Ljubljana te gaan. Na het ontbijt liepen we naar de stad. Dit duurde ongeveer 30 minuten. We waren van plan om fietsen te huren. Toen we er waren gingen we opsplitsen. Uiteindelijk waren er geen fietsen gehuurd omdat dat te duur werd. Sommige mensen waren nog op de berg bij het kasteel geweest, hier had je een mooi uitzicht over de stad.
Om 2 uur moesten we weer verzamelen op een centraal plein bij een groot roze gebouw. David en Xander gingen proberen duiven te vangen. Het lukte niet.
Toen hadden we vrije tijd in de stad. We hebben lang in een park gezeten en gepraat. Toen gingen we toch maar een stukje lopen. David, Jaro en Sara kwamen in een mooi stadspark terecht.
Om half 6 moesten we verzamelen in een restaurant dat “Das ist Walter” heette. We gingen namelijk eten in een restaurant omdat Peter ons geld had gegeven voor zijn verjaardag. In het restaurant hadden ze allemaal gerechten uit de regio. Op het terras was ook een man met een heel schattige hond. We probeerden hem nog te overtuigen om de hond te ruilen voor Bram maar dat wilde hij niet. Hier hebben we lekker gegeten. Toen weer teruglopen.
Nadat we terug kwamen moesten we het busje en de auto opruimen en schoonmaken en de kisten opnieuw inruimen. Ook moest de keuken worden opgeruimd. Daarna gingen we douchen en sommige mensen gingen zich scheren. Een paar mensen gingen op het dak slapen die nacht.

Jaro

==========

Donderdag 11 juli 2019

Bart stuurt het verslag:
Zoals eerder gezegd sliepen er een paar mensen op het dak: Sara, David en Bram. Nadat iedereen is gaan slapen konden een paar mensen niet slapen: Sara, Bram en Bart. Zij hebben nog gezellig buiten op het dak lopen praten, gedanst, Belgen afgeluisterd en een drugsdeal meegemaakt, kortom een geslaagde nacht.
Wij werden wakker rond acht uur en moesten gelijk aan de bak, want ons hele huisje moest nog schoongemaakt worden (en dat was echt een bende). Maar eerst hebben wij met zijn allen eieren gegeten. Toen alle taken waren verdeeld, begon iedereen met zijn eigen deel van het huis. Na heel wat opruimen en schoonmaken is het ons gelukt om het huisje redelijk netjes te krijgen. Net voordat de vrouw waaraan we de sleutels moesten afleveren kwam, had Bram nog het goede idee om onze basilicumplant van het dak af te redden.
En terwijl hij daarmee bezig was nam hij nog even snel een Jezuskruis mee van de muur. En op het moment dat Bram het kruis onder zijn trui schuift komt de vrouw binnengelopen, dus Bram was net snel genoeg. Echter keek de vrouw hem wel erg gek aan toen hij met een basilicumplant naar buiten liep. Dus hup, iedereen de bus in en op weg naar Piran.
Tijdens de rit naar Piran heeft Bram alleen maar met zijn nieuw bemachtigde kruis lopen zwaaien en lopen verkondigen dat hij de macht van God aan zijn zijde had.
Toen wij na twee uur aankwamen in het prachtige kuststadje Piran hebben we snel de tenten weer opgezet en zijn wij naar het strand gegaan. De stranden rondom Piran hebben geen zand maar alleen maar stenen dus dat was voor de meesten wel een verrassing. Toen iedereen lekker in het water was gesprongen hebben we met een bal overgespeeld. Nadat de eerst mensen het water uit waren volgde de rest al snel. Terwijl iedereen lekker lag op te drogen in de zon vond Bram het een goed idee om Erwin aan te vallen met een handdoek en toen brak de tweestrijd los. Terwijl Bram met een rode rug richting de tenten vluchtte, realiseerde iedereen zich dat het wel tijd werd om terug te gaan. Natuurlijk wou iedereen douchen omdat we allemaal zout waren geworden. Dus hup, iedereen douchespullen gepakt en even snel douchen.
Toen de laatste mensen terugkwamen van het douchen kregen we te horen wat het eten was: plaatselijke worstjes, boontjes en aardappelschijfjes. Dus Sara (de chef van die dag) heeft iedereen aan het werk gezet om het eten te bereiden. Nadat wij op de camping een plek hadden gevonden om te kunnen koken hebben we de maaltijd sneller dan verwacht klaargemaakt. Dus iedereen bord, mok en bestek gepakt en we konden eten. Na het eten moest er nog veel gedaan worden: de afwas en de kisten inpakken. Toen alle taken klaar waren kon iedereen gaan slapen, want volgende dag wordt een lange dag.

Bart

==========

Vrijdag 12 juli 2019

Mark stuurt het verslag:
We stonden op en gingen ontbijten, na het ontbijt gingen we met ze allen opruimen om te vertrekken naar het zomer huis van Hitler in Berchtesgaden.
We gingen de auto in en in het busje om te vertrekken naar de locatie waar het zomerhuis van Hitler stond. Terwijl we vertrokken rijden we nog een rondje door Piran, dat was een heel mooi dorpje. En toen gingen we rijden naar het zomerhuis van Hitler om te gaan wandelen naar het huis. Tussendoor stopten we om middag te eten. Tijdens het middag eten hadden we heel mooi uitzicht op de bergen. En toen reden we weer verder naar het huis van Hitler. Toen we daar aankwamen zijn we gaan kijken hoe lang het lopen was naar het huis en dat bleek een tocht van vier uur te zijn dus besloten wij de tocht morgen te doen. En toen had David een kampeerterrein gebeld of we daar konden staan. Bij de eerste waar David het vroeg kon het niet maar bij de tweede kon het wel en zijn we daar naar toe gereden en hebben we de tenten opgezet.
We gingen avondeten en iedereen had meegeholpen om een maaltijdsalade te maken en het was een lekker eten. Na het eten hadden we allemaal opgeruimd en zijn we naar bed gegaan.

Mark

==========

Zaterdag 13 juli 2019

Jaro stuurt het verslag:
Vandaag gingen we naar het zomerhuis van Hitler. We moesten om half acht al opstaan. We gingen ontbijten en toen snel op weg. Helaas regende het in de ochtend al. Om half tien gingen we beginnen aan de tocht. Eerst liepen we een lange tijd door een bos, toen over een minder bebost gebied. We hebben toen ook pauze gehouden met chocola en mueslirepen. Een paar mensen vroegen zich af of je bij een rotswand met veel losliggend puin ook een shortcut konden nemen. Even was het droog. Toen kwamen we bij een bushalte. (Je kan voor veel geld ook naar de top van de berg met de bus.) Hier stopte de bus en kon je verder met een lift. We deden dat natuurlijk niet en liepen naar de top. Uiteindelijk hebben we ongeveer 2 uur en 20 minuten over de tocht gedaan, inclusief pauze.
Het huis van Adolf Hitler heet eigenlijk “Kehlsteinhaus” maar staat vaak bekend als het Adelaarsnest. Het ligt op de top van een 1800 meter hoge berg. Met helder weer kun je soms tot wel 200 kilometer ver zien. Helaas zaten wij toen we op de top kwamen midden in een wolk en konden we niet ver kijken. Het was erg koud op de top. Daarom gingen we de worstjes en kaiserbroodjes opwarmen in het huis van Hitler. Vreemd genoeg werden we er niet uitgestuurd. Helaas waren veel van de broodjes wel nat. Even was het helder en konden we ver kijken. Toen gingen we terug lopen naar beneden. Lang was het droog, toen ging het weer regenen. De afdaling duurde aanmerkelijk minder lang dan de heenweg. Toen we weer terug waren op de camping hebben we lang vrije tijd gehad. Maar eerst gingen we wel douchen. Veel mensen gingen in de tent slapen. Die avond gingen we macaroni koken. Het ging best goed. Ook de afwas ging wel vloeiend omdat iedereen meehielp. Daarna gingen we vrij snel slapen omdat iedereen moe was.

Jaro

==========

Zondag 14 juli 2019

Sara stuurt het verslag:
Vanochtend schrok iedereen wakker omdat Erwin heel hard schreeuwde. Vervolgens moest iedereen binnen anderhalf uur spullen opruimen, tenten inpakken en ontbijten. Toen alles weer in de bus lag vertrokken we naar concentratiekamp Dachau. Daar werkten we snel een broodje naar binnen en toen liepen we naar binnen. Er hing meteen een zware, intensieve sfeer. Om je heen zag je allemaal gebouwtjes: het hoofdgebouw, de slaapplaatsen, en een stuk verder op stonden de gaskamers en ovens. We begonnen in het hoofdgebouw waar de kamers vol stonden met borden vol met teksten over het kamp, slachtoffers en vele andere dingen die te maken hadden met de 2e Wereldoorlog. Op ongeveer de helft hebben we een filmpje van 20 minuten gekeken over het kamp. Het filmpje sprak veel mensen aan en was erg indrukwekkend. Vervolgens zijn we de andere kamers afgegaan.
Na het hoofdgebouw liepen we naar de barakken waar de toiletten en stapelbedden van driehoog stonden. Daarna liepen we het pad af langs de plekken waar alleen nog de fundering van de andere barakken te zien was op weg naar de gaskamers. Op een gegeven moment kwamen we aan bij een huisje. We liepen naar binnen en zagen eerst de hygiënekamers. Daarna liepen we door naar het wat heftiger gedeelte: de wachtkamers, de gaskamer, de kamer waar de doden lagen en de kamer met de ovens. Op mij persoonlijk kwam het erg heftig over en het was zeker geen fijne plek om te zijn. Al helemaal na het filmpje waar je de kamers in gebruik zag. We zijn nog even langs de herdenkingsplaats gelopen en zijn daarna terug naar de auto gelopen.
We reden naar een camping waar we de tenten opzetten. Niet veel later sloegen de apen weer op hol en was er een dennenappelgevecht tussen Tristan en David. Om 19.00 waren we bij een café en aten we heerlijke schnitzels.

Na een gezellige avond viel iedereen weer in slaap.

Sara

==========

Maandag 15 juli 2019

David stuurt het verslag:
We werden om half 8 wakker en we moesten de tenten opruimen en ontbijten. Vervolgens was het 9 uur en vertrokken we richting Nederland.
Onderweg nam het busje opeens een random afslag en ging het totaal de verkeerde kant op waardoor de auto een omweg moest nemen van 40 minuten zodat ze weer op dezelfde weg zaten. Daarna hebben we twee pauzes genomen, bij een Burger King en een normaal tankstation en vervolgens reden we dus echt naar Nederland.

Om een uur of vijf ’s middags komen we, precies volgens planning, in Doorwerth aan. Daar zijn ouders en zusjes verzameld om ons op te halen. Maar helaas… eerst moet er worden schoongemaakt! Vele handen maken licht werk, dus al gauw zijn de auto’s uitgepakt, uitgezogen en gewassen (de rsa-leden worden ondertussen zelf ook een beetje nat…)
Bram gaf namens de RSA de cadeautjes aan Peter voor zijn 70ste verjaardig, allemaal christelijke dingen. Gezamenlijk maakten we een christelijke sluiting en zo eindigte de RSA expeditie 2019!

David

==========