2016 Ermelo

Van 24 t/m 29 juli 2016 gaan we naar Ermelo. Hieronder de verslagen die we elke dag hebben geschreven.

  • zondag 24 juli
  • maandag 25 juli
  • dinsdag 26 juli
  • woensdag 27 juli
  • donderdag 28 juli

Zondag 24 juli

Vandaag was het dan eindelijk zover: het zomerkamp is begonnen!
Om 3 uur was iedereen gearriveerd op het scoutinggebouw van de Alexandergroep in Ermelo. Na de officiële opening en het uitzwaaien van de ouders werden al gauw de scoutingbloezen uitgegooid en begonnen we met een potje vlaggenroof. Omdat het scoutingthema van vandaag ‘samen’ was, moesten we bij het volgende spel samenwerken tegen de leiding. De kinderen waren natuurlijk veel sneller en slimmer dan de leiding dus jullie kunnen wel raden wie er bij dat spel hebben gewonnen.
Na dat spel was iedereen moe en had iedereen het warm dus hadden we even vrije tijd. Terwijl de meiden zich bezig hielden met scoubiedouen, op de slaapzaal “chillen”, buitenspelen of de leiding plagen, hield Sietse zich bezig met het avondeten koken. Na een uurtje zweten in de keuken had Sietse een heerlijke maaltijd voor ons bereid, namelijk spaghetti met brocolli, prei en shoarma.
Na het toetje begonnen we met de eerste corveetaken en toen alles weer schoon en netjes was, deden we een spelletje in het gebouw. Het was een heel simpel spelletje dat plots een mystieke wending kreeg toen Jildau een ouderwets uitziende fles vond met een kurk. Toen Ruurd de kurk ervan af trok, begon de fles plots te roken. Bijna het hele lokaal vulde zich met rook en de fles werd gloeiend heet! Er zat niet alleen een vreemde paarse vloeistof in, maar ook een briefje met een spreuk in vreemde taal. We dachten dat het misschien een geest was die drie van onze wensen zou vervullen dus wensten we chocola uit de kraan, eenhoorns en vrede op aarde. Ruurd sprak de zin uit en de wensen maar helaas leverde dat tot nu toe nog geen resultaat.

Daarna hebben we de fles maar met rust gelaten en hebben we de dag afgesloten met een potje trefbal en stand-in-de-mand. We maakten ons klaar voor bed en na een verhaaltje van Dorien ging het licht uit en was de eerste dag van het zomerkamp alweer voorbij.

====================================================================

Maandag 25 juli

Vandaag begon de dag een beetje vreemd. Er liep ineens een vreemde vent door ons gebouw. Hij was flink in de war en droeg kleding die niet van deze tijd is. Toen we hem vriendelijk verzochten het gebouw te verlaten, wilde hij weten wie wij waren en wat wij in het buitenhuisje van zijn familie deden. We vertelde hem dat wij hier op zomerkamp zijn en we vroegen wie hij was en wat hij in ons scoutinggebouw te zoeken had. De man bleek Frederick van Telgter Groevenbeek te zijn, onderdeel van de familie die meer dan honderd jaar geleden hier gewoond heeft. Om het nog vreemder te maken, bleek Frederick al 146 jaar oud te zijn!
Tijdens het ontbijt merkten we ineens dat we iemand misten. We dachten dat het Douwe was, maar het bleek toch Ruurd te zijn die niet aanwezig was. Had het misschien iets te maken met die rare fles van gisteravond? Ruurd had immers die spreuk uitgesproken. Frederick merkte iets op over een schilderij en een experiment waar hij mee bezig was geweest. Toen we het desbetreffende schilderij nog eens van dichtbij bekeken, kwamen we er achter dat er ineens een groene vlek te zien was op het schilderij… Ruurd! Ruurd zat en zit nog steeds gevangen in het schilderij en was verwisseld met de man die eigenlijk op het schilderij stond. Wij stelden voor dat de man in ieder geval de dag bij ons zou blijven, want wij willen wel graag weten hoe wij Ruurd weer uit het schilderij kunnen krijgen. Frederick is een wetenschapper en met behulp van een handelsspel probeerden we zijn wetenschappelijk instrumentarium weer compleet te maken. Met deze spullen hebben de welpen om hun hersens weer los te maken, die middag allemaal proefjes gedaan. Zo hebben ze geëxperimenteerd met kleuren, bellen, drijven en zinken, grote en kleine dichtheid, en ook met soda en azijn. Toen na het doen van deze proefjes onze hersenen weer los waren, konden we nog wat beter nadenken over het mysterie rondom het schilderij.

Frederick legde uit dat het misschien iets te maken heeft met de voorwerpen die de personages op het schilderij vast lijken te hebben. De welpen moeten dit kamp op zoek naar voorwerpen die natuurlijk erg oud zijn. Het schilderij roept nog vele vragen op: is de vloek permanent of krijgen we Ruurd na een tijdje weer terug? Frederick heeft ons nog wat verteld over zijn familie. Hij wilt heel graag dat we de hele familie uit het schilderij halen, wij willen natuurlijk de leiding weer terug uit het schilderij. We hebben toen besloten dat we het eigenlijke thema van het kamp “scouting” maar overboord gooien en het mysterie van het schilderij gaan oplossen.

Vandaag aten we wel hele bijzondere gekleurde pannenkoeken. Rode, blauwe, gele en groene, hmmmm dat was smullen! Na het eten werd er een voorwerp gevonden. Een heel oud parfumflesje waarvan het zilver al zwart uitgeslagen was. Lisa offerde zich op om de spreuk uit te spreken, er gebeurde nóg niks, we hopen maar dat Lisa morgen gewoon bij het ontbijt is…

Frederick had nog een leuk experiment om de dag mee af te sluiten. Hij maakte olifantentandpasta, zoveel dat we er wel de hele week mee zouden kunnen doen, als het niet zo verdacht veel zou roken hadden we dat ook zeker gedaan. Met de olifantentandpasta nog dampend op het veld, blaast de olifant bij deze het verhaaltje uit.

====================================================================

Dinsdag 26 juli

Vanochtend was Ruurd weer terug! Gelukkig mankeerde hij niks. Maar al snel viel het op dat Lisa en Saskia niet in het gebouw waren. Buiten liepen twee vrouwen rond, nogal in paniek. Tenminste Victoria van Telgter Groevenbeek was ernstig in paniek, Henriëtte probeerde haar gerust te stellen. Het bleek de moeder van de familie en haar stiefdochter, die toch verdacht veel op een bediende leek. Victoria was niet gecharmeerd van de tafelmanieren van de kinderen. Veel te weinig bestek op tafel vond ze. Er moesten toch zeker 5 vorken, 4 messen en 3 lepels naast de borden liggen! Henriëtte verzamelde zoveel mogelijk bestek om haar stiefmoeder te kalmeren. Na een lesje tafelmanieren, kon het ontbijt dan eindelijk beginnen.

Na het ontbijt moesten we nog maar wat verder met de etiquette want de moeder was nog echt niet tevreden. Zo hebben we geoefend met het doorgeven van spullen over de tafel, met een doorgeef estafette. En de kinderen maakte kennis met het serveren van bekers water op een dienblad en het serveren van tennisballen tegelijk. Dat werd natuurlijk een grote kliederboel. Ook deden we een spel met hoge thee, want het is nog een hele kunst om een beker te vullen met water van grote hoogte.

De kinderen waren nu toch echt wel heel smerig vonden onze twee gasten. Het was tijd voor het badhuis. Een hele middag plezier in het zwembad was het gevolg. Moe en voldaan kwamen we vlak voor het eten weer terug op het clubgebouw. Die avond konden we even ontvluchten aan het mysterie, in de slaapzakken keken we een film, compleet met popcorn net als in de bioscoop. Daarna kropen we lekker het bed in. Niets vermoedend over wat morgen wellicht komen gaat…

====================================================================

Woensdag 27 juli

Vanochtend hebben we wederom een kamp-uitslaap-record gebroken. Half negen werd de slaapzaal een beetje wakker. De helft van de leiding was ook door de wekker heen geslapen dus het kon zeker geen kwaad. Hoewel we dachten dat niemand gisteravond de spreuk had uitgesproken, bleek Dorien toch bijzonder nieuwsgierig te zijn geweest. Vanmorgen was ze te zien op het schilderij en liep er weer een vreemd figuur rond. Het bleek de dochter te zijn van Victoria, Esmeralda. Esmeralda wees de kinderen erop dat er iemand miste op het schilderij. Het ging om de broer van de overleden vader. Deze broer, Pieter Jan van Telchter Groevenbeek genaamd was op het moment van het ontstaan van het schilderij in Maleisië voor handelszaken. Omdat hij niet vast zat in het schilderij heeft hij waarschijnlijk nog ergens achterachterkleinkinderen rondlopen. Een goede plek om te zoeken is dan natuurlijk de stad Ermelo. Maar je gaat natuurlijk niet naar de stad zonder geld. Esmeralda wist ons te vertellen dat haar vader een zak geld ergens op het landgoed Groevenbeek verstopt had. Dit omdat banken toen niet te vertrouwen waren volgens haar vader en hij niet lekker kon slapen doordat de zak niet goed onder het matras lag. Door middel van twee speurtochten vonden we uiteindelijk de zak met geld. Die zat vol met €0,20 muntjes. (ja, de vader heeft geïnvesteerd in de toekomst). In de zak zat voor elk kind €5,- aan 20 cent muntjes. Hiermee kon natuurlijk geshopt worden, dit hebben ze dan ook zeker gedaan. Ook kreeg elk groepje een ei mee om een ruilspel mee te spelen, om hun handelsgeest te testen.

Na het avontuur in de stad mochten de kinderen oefenen voor de bonte avond en aten we tafelfriet met dubbelvla toe. Mjam wat een kliederboel en lekker! De kinderen vonden nog een knuffel die van de broers op het schilderij lijkt te zijn. Sietse en Douwe hebben de spreuk uitgesproken, spannend.

Na nog wat vrije tijd, was het tijd om de slaapzak in te gaan en nog een verhaaltje. Op naar de volgende dag.

====================================================================

Donderdag 28 juli

Deze morgen hebben we wederom een uitslaaprecord verbroken. Het was het laatste ontbijt ooit, niet dat dat erg was want iedereen kon de extra slaap goed gebruiken. Zoals we stiekem hadden verwacht waren Douwe en Sietse spoorloos verdwenen. De knuffel die we gisteren gevonden hebben, bracht ons nu twee totaal verschillende broers. Een kakkerige jongen die ook nog heel veel smetvrees heeft, Alexander van Telchter Groevenbeek genaamd. En een jager, Rogier van Telchter Groevenbeek, die alles weet van de wildernis. Beide heren gingen ons op hun eigen manier helpen om de afstammeling te vinden. Zo leerde Rogier ons om een prooi te besluipen, richten en schieten. Dit deden we door met waterpistolen in een soort estafette waxinelichtjes uit te schieten. Dit vond Alexander maar barbaars. Hij stelde daarom voor om pamfletten op te gaan hangen in de stad. We hebben pamfletten geknutseld en kaartjes gemaakt om naar huis te sturen. De pamfletten gingen mee met de oudstejaars want onder leiding van Rogier hadden we ’s middags de ontgroening. Roos, Sonja, Floor, Lisa en Dorien waren dit jaar de klos. Met een lijst met opdrachten vertrokken ze naar de stad, zodat de overige welpen de ontgroening konden voorbereiden. Er werd een heuse spa gemaakt. Met een voetenmassage (maizena en water), een modderbad (spreekt voor zich), een gezichtsmaskertje (pindakaas, vla en yoghurt), een schoudermassage (overige pannenkoekenbeslag) en tot slot een full bodymassage (pasta- en andijviestamppotresten). (Voor de ontgroening zijn uitsluitend restjes gebruikt)

Je kunt wel begrijpen dat het na de ontgroening een puinhoop was, dus tijd om te douchen!

Opeens kwam er een auto het kampterrein op rijden en kwam er een mevrouw aan lopen in een mantelpakje. Deze mevrouw heette Cecilia van Telchter Groevenbeek. Ze was op onze pamfletten afgekomen en wilde ons wel komen helpen, al hoopte ze ook dat er nog wat oud geld te vinden was… We nodigden haar uit aan tafel en we aten een feestmaaltijd. Wraps met fruitsalade en een lekker toetje toe. Na het eten is toch echt de laatste avond van dit kamp aangebroken. Dat betekent de BONTE AVOND! Er waren veel toneelstukjes, dansjes en andere acts. Ook hebben we natuurlijk liedjes gezongen bij het kampvuur en hadden we warme chocomel of limonade. Toen was het bedtijd, maar niet voor alle kinderen. Floor, Sonja en Roos werden nog gedropt. Wel 1,4 km ver en ze hebben uiteindelijk wel 1 uur over gelopen. De oudstejaars mochten die nacht in de tent slapen en diep in de nacht kroop iedereen zijn/haar slaapzak in.

====================================================================